مغرب شرعی

مغرب شرعی آغاز زمان خواندن نماز مغرب است که در برخی از ابواب فقه از آن بحث می‌شود. مغرب شرعی در مسائلی همچون پایان وقت نماز عصر، آغاز وقت نماز مغرب، پایان روزه (وقت افطار) و همچنین وقوف اختیاری در عرفات کاربرد دارد. از این‌رو در بخش‌های مختلف فقه نظیر نماز، روزه و حج مورد بحث قرار می‌گیرد.^[۱]

درباره زمان مغرب شرعی میان فقها اختلاف است. برخی از فقها غروب آفتاب را مغرب شرعی می‌دانند،^[۲] اما به گفته صاحب جواهر، بسیاری از فقها، ذهاب حُمْره مشرقیه (از بین‌رفتن سرخی در افق شرقی آسمان) را مغرب شرعی می‌دانند.^[۳] در این دیدگاه غروب آفتاب و مغرب شرعی دو زمان جدای از هم هستند. غروب آفتاب، پایان وقت نماز عصر است اما از بین‌رفتن حُمْره مَشرقیه، زمان افطار و واجب‌شدن نماز مغرب است.^[۴]

پانویس

↑ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۱۳.
↑ بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۳۴۸.
↑ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ق، ج۷، ص۱۰۸-۱۰۹.
↑ نگاه کنید به طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۳۴۵، پانویس۳.

منابع

بهجت فومنی، محمدتقی، استفتائات، قم، دفتر آیت الله بهجت، ۱۴۲۸ق.
طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقى‌، تعلیقه سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، قم، مؤسسة النشر لجامعة المفید رحمةالله، ۱۴۳۱ق.
مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش.
نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، تحقیق ابراهیم سلطانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ق.

[1] هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۴۱۳.

[2] بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۲، ص۳۴۸.

[3] نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ق، ج۷، ص۱۰۸-۱۰۹.

[4] نگاه کنید به طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۳۴۵، پانویس۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]