کتابشناسی یا ارجاعات این مقاله ناقص است. میتوانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیشیعه کمک کنید. |
محمدباقر قائنی مجتهد بیرجَندی (۱۲۷۶-۱۳۵۲ق)، معروف به محمدباقر آیتی و محدث بیرجندی، فقیه، رجالی و متکلم شیعه در قرن ۱۴ قمری است. بیرجندی مدتی در زادگاهش به امامت جمعه و جماعت میپرداخت و منصب قضاوت را نیز بر عهده داشت. نزدیک به ۷۰ اثر به او نسبت دادهاند که کبریت احمر از مشهورترین آنهاست.
اطلاعات فردی | |
---|---|
نام کامل | مُحمّدباقر بن محمدحسن قائنی بیرجَندی |
لقب | محدث بیرجندی • مجتهد بیرجندی |
تاریخ تولد | ۱۲۷۶ق |
تاریخ وفات | ۱۳۵۲ق |
اطلاعات علمی | |
استادان | آخوند خراسانی • میرزای شیرازی • میرزا حسین نوری • فاضل ایروانی • شیخ فضل الله نوری |
شاگردان | سید شهاب الدین مرعشی نجفی |
محل تحصیل | مشهد • نجف • سامرا |
تألیفات | آیات الاحکام • کبریت احمر • أجوبة المسائل الواردة من ماوراء النهر |
فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
اجتماعی | قضاوت و امامت نماز جمعه و جماعت در بیرجند |
زندگینامه
محمدباقر قائنی در ربیع الاول ۱۲۷۶ق در روستای گازار از روستاهای بیرجند متولد شد. پدرش محمدحسن قائنی از بزرگان بیرجند و مادرش دختر ملا محمدحسین بن ولی الله عسکری قائنی است. جدش ملا علی محمدشریف فاطمی مشهور به اشرف الشرفاء متوفای ۱۲۴۹ق و جد اعلای او ملا محمدباقر از معاصرین مجلسی و حر عاملی است. برادرش هم شیخ محمدتقی قائنی است که فاضل، ادیب و شاعر بود و در شعر به شعله تخلص داشت. وی تحصیلاتش را در قائن، مشهد، نجف و سامرا گذراند و پس از پایان تحصیل به بیرجند بازگشت و به تربیت شاگرد و تألیف مشغول شد. [۱]
وفات
بیرجندی در شب جمعه ۱۴ ذیالحجه سال ۱۳۵۲ق در ۷۶ سالگی درگذشت. پیکر او را در مدرسه علمیه معصومیه بیرجند غسل دادند و در مقبره مخصوص خویش بهخاک سپردند.[۲]
تحصیلات علوم دینی
تحصیلات حوزوی و جایگاه علمی بیرجندی در دو حوزه نشأت میگیرد:
حوزه خراسان
محمدباقر، ادبیات و علوم بلاغت را نزد پدرش فرا گرفت و در ۱۲ سالگی به قائن رفت و در مدرسه جعفریه ساکن شد و نزد برادرش ملا محمدعلی و اساتیدی همچون سید ابوطالب قائنی ادبیات و معانی و بیان را تکمیل نمود.[۳]
نقل شده روزی خانلرخان اعتصام الملک - که برای تعدیل مالیات قائنات و سیستان از طرف دولت مأمور شده بود - به مدرسه جعفریه رفت و از طلاب مدرسه پرسشهایی نمود و جماعت طلاب از پاسخگویی عاجز شدند. در این میان تنها شیخ محمدباقر از عهده جواب برآمد و نظر خانلرخان را به سوی خود جلب کرد و لذا او را به مشهد اعزام نمود.[۴]
بیرجندی در ۱۴ سالگی به مدرسه میرزا جعفر رفت و در مدرس ابوالحسن میرزا قاجار بعضی از کتب فقهی و اصولی نظیر معالم، قوانین و شرح لمعه را نزد جماعتی از فضلا مانند میرزا هدایت الله مدرس ابهری آموخت. وی همچنین کتابهای رسائل و مکاسب را نزد سید عبدالصمد شوشتری، شیخ محمدتقی بجنوردی، شیخ علی یزدی و سید مرتضی یزدی قائنی خواند.[۵]
محدث بیرجندی علوم عقلیه را نزد میرزا علیرضا مدرس سبزواری گذراند و علوم تجوید و قرائت را در محضر ملاعلی مزینانی فرا گرفت.[۶]
استاد وی، میرزا هدایت الله ابهری بارها گفته بود:
حوزه عراق
محمدباقر بیرجندی در ۲۰ سالگی ۱۲۹۶ق به نجف هجرت کرد. و در درس اصول فقه میرزا حبیب الله رشتی و آخوند خراسانی و در درس خارج فقه محمد فاضل ایروانی و میرزا حسین خلیلی تهرانی و در درس درایه و رجال خلیلی تهرانی که در شبهای ماه رمضان برقرار بود، شرکت میکرد. وی در سال ۱۳۰۰ق به سامرا رفت و از دروس میرزای شیرازی و همزمان در علم حدیث و رجال از محضر میرزا حسین نوری صاحب مستدرک الوسائل استفاده کرد.[۸]
استادان
محمدباقر بیرجندی از این اساتید هم استفاده کرد:
- شیخ فضل الله نوری
- سید صدرالدین اصفهانی
- سید اسماعیل صدر
- سید حسن صدر کاظمی
- ملا علی أصغر بن محمدحسن قائنی بیرجندی
- ملا لطف الله لاریجانی مازندرانی
- شیخ جعفر تستری
- محمد استرآبادی
- محمدحسن مامقانی
- سید محمدهاشم خوانساری
- محمدابراهیم قائنی
- آقا محمدرضا بن محمدباقر شریف کمیلی
- محمدحسن بن علی
- ملا عبدالجواد بن محمدتقی رازی اصفهانی
- محمدباقر آقا نجفی اصفهانی
- هادی تهرانی.[۹]
شاگردان
محمدباقر بیرجندی در دوران حیات خویش شاگردانی را تربیت کرد که برخی از آنان عبارتند از:
- آقا محمدرضا شریف کمیلی
- آقا جلال الدین محمد بن أبی تراب شیرازی
- سید علی مدد موسوی قائنی
- میرزا ابوالحسن مشکینی
- سید علی نقی نقوی لکهنوی
- سید شهاب الدین مرعشی نجفی
- سید ابوالقاسم فقیه شیرازی ارسنجانی
- آقا علاءالدین کرمانشاهی آل وحید بهبهانی
- شیخ محمدحسین شیرازی اصطهباناتی از فرزندان صاحب الحدائق
- ملا علی خیابانی صاحب کتاب علماء معاصرین
- شیخ محمدحسین ضیائی بیرجندی، فرزند محدث بیرجندی
- شیخ محمدعلی اردوبادی
- سید حسن آل طه یزدی.[۱۰]
مرجعیت علمی
شیخ محمدباقر در ۳۰ سالگی عازم حج شد و در بازگشت، به زادگاه خویش رفت. او در بیرجند پس از ازدواج، به تألیف، تدریس علوم دینی و تربیت شاگردان، فتوا و پاسخگویی به پرسشهای مردم و اقامه نماز جمعه و جماعت پرداخت. او همچنین عهدهدار قضاوت بین مردم شد و به عنوان حاکم شرع به اجرای احکام دین مشغول گردید.[۱۱]
در روزهای نخست ورود بیرجندی به زادگاهش، در مجلس امیر عَلَم (حاکم بیرجند) بین او و ملا ابراهیم حنفی - که از بزرگان اهل سنت بود و بر کلام و جدل تسلط داشت - در مسأله امامت و موضوعاتی دیگر، بحثی در گرفت و به پیروزی وی بر ملا ابراهیم انجامید. این واقعه، سبب شهرت وی نزد اهل علم و مردم شد. همه مردم منطقه قائن و بیرجند و مناطق مرزی افغانستان - از سنی (حنفی) و شیعه - در مسائل مذهبی، به او مراجعه میکردند و او بر حسب هر یک از مذاهب فتوا صادر میکرد و در خطابات رسمی از سوی علمای هرات و دولت افغانستان، از او به «مُفتی الفریقین» (فتوا دهنده شیعه و سنی) تعبیر میشد.[۱۲]
آثار و تألیفات
محدث بیرجندی نزدیک به ۷۰ اثر در موضوعات مختلف تألیف کرده است. الکبریت الأحمر فی شرائط المنبر، که در ایران و هند بارها چاپ و به زبان اردو هم ترجمه شده، یکی از آثار اوست.[۱۳]
پانویس
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
- ↑ رحمانستایش، مقاله معرفی کتاب «الفوائد الرجالیه».
منابع
- قاینی بیرجندی، محمدباقر، الفوائد الرجالیة، معرف: رحمانستایش، محمدکاظم، میراث حدیث شیعه، دفتر سیزدهم.