القوانین المحکمة فی الاصول (کتاب)

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از قوانین الاصول)
قوانین الاصول
اطلاعات کتاب
نام‌های دیگرالقوانین المُحکمة فی الاصول
نویسندهمیرزای قمی
تاریخ نگارش۱۲۰۵ق
موضوعاصول فقه
سبکمتون محوری
زبانعربی
اطلاعات نشر
ناشرگوناگون


قوانینُ الاصول یا القوانینُ المُحْکَمَة فی الاصول کتابی در اصول فقه نوشته میرزای قمی (درگذشت: ۱۲۳۱ق) از فقهای شیعه است.

برای قوانین الاصول، نقش مهمی در برچیده‌شدن مکتب اخباری‌گری قائل شده‌اند. این کتاب بیش از یک قرن از کتب درسی حوزه بوده است و تسلط بر آن از معیارهای اخذ درجه اجتهاد در آن زمان، بوده است. همچنین این کتاب را متن و محور درس خارج شیخ انصاری عنوان کرده‌اند. بر این کتاب حاشیه‌ها و شرح‌های بسیاری نوشته شده است.

به گفته برخی مباحثی همچون نظریه انسداد، «حجیت ظن به صورت مطلق» و «عدم توجه خطابات شارع نسبت به غائبین» نخستین بار، در این کتاب مطرح گردید و باعث تحول جدیدی در علم اصول گشت.

اهمیت کتاب و جایگاه

قوانین الاصول، کتابی به زبان عربی، مهم‌ترین و مشهورترین اثر میرزای قمی[۱] و از آن به عنوان کتابی بسیار مهم[۲] و عمیق[۳] در علم اصول فقه نام برده‌اند. میرزای قمی در مقدمه‌اش آن را مشتمل بر مطالبی دانسته که در کتب گذشتگان نبوده و نیز آشکارکننده جواهر پنهان‌شده در گنج‌ها برشمرده است.[۴] این کتاب در سال‌های نخست قرن سیزدهم هجری قمری تألیف شده است.[۵] این قرن به عنایت ویژه و گسترده به علم اصول فقه معروف بوده[۶] و این کتاب را یکی از مهم‌ترین آثار در برچیده‌شدن مکتب اخباری‌گری و توسعه علم اصول دانسته‌اند.[۷]

قوانین الاصول تا قبل از تألیف کتاب کفایة الاصول در حدود سال ۱۳۲۱ق[۸] به مدت بیش از یک قرن،[۹] در شمار کتب درسی حوزه[۱۰] قرار داشت.[۱۱] سید موسی شبیری زنجانی از مراجع تقلید، در کتاب جرعه‌ای از دریا، معتقد است متن درس خارج شیخ انصاری، کتاب قوانین بوده است.[۱۲]

سید محمدباقر خوانساری نویسنده کتاب روضات الجنات، قوانین را ناسخ کتب اصولی قبلی دانسته است.[۱۳] برخی دیگر اخذ درجه اجتهاد در آن زمان را، منوط به تسلط بر کتاب قوانین دانسته‌اند.[۱۴]

صدرالدین موسوی عاملی از علمای اصفهان در قرن سیزدهم، در قطعه شعری قوانین الاصول را دربردارنده محتوای کتاب‌های ابن‌سینا یعنی اشارات، قانون و شفا معرفی کرده است.[۱۵]

نویسنده

ابوالقاسم بن محمدحسن گیلانی شفتی قمی معروف به میرزای قمی (۱۱۵۱-۱۲۳۱ق) است.[۱۶] وی را فقیه، مجتهد، اصولی، رجالی و محدِّث توصیف کرده‌اند.[۱۷] او شاگرد وحید بهبهانی فقیه و اصولی قرن دوازدهم (۱۲۰۵ق) و معاصر با فتحعلی‌شاه و مورد احترام او بوده است.[۱۸]

ساختار

کتاب قوانین الاصول دارای یک مقدمه، هفت باب و یک خاتمه است.[۱۹] ابواب کتاب به شرح زیر است:

میرزای قمی به تبعیت از کتاب معالم الاصول[۲۰] مبحث تعارض ادله (تعادل و تراجیح) را در بخش خاتمه آورده است.[۲۱]

نوآوری

برخی بر این باورند با تألیف کتاب قوانین الاصول، تحول عظیمی در اصول فقه ایجاد شد؛ زیرا پس از مدت‌ها، کتاب اصولی کاملی با شیوه نگارشی جدید ارائه گردید.[۲۲] از سوی‌ دیگر برخی بر این باور بوده‌اند که قوانین از روی کتاب معالم و دو حاشیه فاضل شیروانی و سلطان العلماء بر معالم گردآوری شده است.[۲۳] گفته شده میرزای قمی دیدگاه‌های جدیدی در اصول فقه ارائه کرده که پاره‌ای از آنها تحوّلی اساسی در علم اصول ایجاد نمود.[۲۴] به عنوان نمونه به حجت دانستن ظن به‌طور مطلق[۲۵] و اختصاص خطاب‌های شارع به افراد حاضر و عدم اعتبار آنها نسبت به غایبان.[۲۶] همچنین گفته شده نظریات میرزا بعد از او مورد توجه علمای اصول فقه از جمله شیخ انصاری در کتاب فرائد الاصول قرار گرفت.[۲۷]

شرح، حاشیه و تعلیقه

قوانین الاصول به زبان عربی نوشته شده است. به گفته آقابزرگ تهرانی در کتاب الذّریعه شروح و حواشی زیادی بر آن نگاشته شده است.[۲۸] وی از ۳۹ شرح و حاشیه برای این کتاب نام برده است[۲۹] برخی از آنها عبارتند از:

  1. توضیح القوانین از محمدحسین بن بهاءالدین محمد قمی؛
  2. حاشیة بر قوانین از شیخ انصاری؛ آقابزرگ تهرانی معتقد است کتاب رسائل براساس این حاشیه نگاشته شده است.[۳۰]
  3. حاشیة علی قوانین الاصول از سید علی موسوی قزوینی؛
  4. حاشیة علی قوانین الاصول از شیخ جواد طارمی؛
  5. الدرر المنظمة فی تعلیقات القوانین المحکمة از شیخ علی بن شیخ محمدعلی مجیراوی نجفی؛
  6. مهذب القوانین یا المهذب فی الأصول از سید محمد صالح بن حسن حائری معروف به میرزا صالح عرب؛
  7. النبوذ المنظمة فی حل رموز القوانین المحکمة از عبدالکریم بن حسن اَعرجی.

وضعیت نشر

کتاب قوانین الاصول به صورت سنگی و در قطع رحلی به چاپ رسیده است. فهرستی از چاپ‌های مختلف سنگی این کتاب در کتاب «مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی» به همت «خان‌بابا مُشار» گردآوری شده است.[۳۱] در سال ۱۳۷۸ق، انتشارات مکتبة العلمیة الاسلامیة در تهران این کتاب را به چاپ رسانید.[۳۲] در سال ۱۴۳۰ق، انتشارات احیاء الکتب الاسلامیة در قم بار دیگر قوانین الاصول را با نام دیگر این کتاب یعنی «القوانین المحکمة فی الاصول» چاپ نمود.[۳۳]

پانویس

  1. آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۰، ص۵۳.
  2. قانصوه، المقدمات و التنبیهات فی شرح اصول‌الفقه، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۲۶.
  3. محمدی، شرح اصول‌فقه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۸.
  4. قمی، قوانین الاصول، چاپ سنگی قدیم، ص۲.
  5. آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۷، ص۲۰۲.
  6. زارعی سبزواری، کفایةالاصول (با تعلیقه زارعی سبزواری)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۹.
  7. کاشف‌الغطا، کشف الغطا، ۱۴۲۰ق، ج‏۱، ص۳۷.
  8. کفایی خراسانی، «بیان و شرحی مختصر از حیات و شخصیت آخوند ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق)»، ص۴۰.
  9. برقعی، راهنمای دانشوران در ضبط نامها، نسبها و نسبتها، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۱۷۳.
  10. محقق داماد، مباحثی از اصول فقه، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۲.
  11. امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۱۳.
  12. شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۵۰۵.
  13. خوانساری، روضات الجنات، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۳۷۱.
  14. اشکنانی، دروس فی اصول الفقه (توضیح الحلقة الثانیة)، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۹۹.
  15. امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۱۳.
  16. آقابزرگ تهرانی، طبقات أعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق، ج۱۰، ص۵۲.
  17. گروهی از نویسندگان، موسوعة مؤلفی‌الامامیه، ۱۴۳۱ق، ج۲، ص۵۵.
  18. مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۰، ص۳۷.
  19. فاضل قایینی، علم‌الاصول تاریخا و تطورا، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۸.
  20. محقق داماد، مباحثی از اصول فقه، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۲۳.
  21. علی‌پور، درآمدی بر تاریخ علم اصول، ۱۳۸۲ش، ص۳۱۴ و ۳۱۵.
  22. علی‌پور، درآمدی بر تاریخ علم اصول، ۱۳۸۲ش، ص۳۱۴.
  23. امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۱۳.
  24. علی‌پور، درآمدی بر تاریخ علم اصول، ۱۳۸۲ش، ص۳۱۵.
  25. نگاه کنید به میرزای قمی، قوانین‌الاصول، ۱۳۷۸ق، ص۴۴۷.
  26. نگاه کنید به میرزای قمی، قوانین‌الاصول، ۱۳۷۸ق، ص۲۲۹.
  27. علی‌پور، درآمدی بر تاریخ علم اصول، ۱۳۸۲ش، ص۳۱۵.
  28. آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۷، ص۲۰۳.
  29. آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۷۴-۱۷۹.
  30. آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۱۷۹.
  31. مشار، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی از آغاز چاپ تاکنون، ۱۳۴۰ش، ج۱، ص۲۸۲.
  32. میرزای قمی، قوانین‌الاصول، ۱۳۷۸ق.
  33. میرزای قمی، قوانین المحکمة فی الاصول، ۱۴۳۰ق.

منابع

  • اشکنانی، محمدحسین، دروس فی اصول الفقه (توضیح الحلقة الثانیة)، قم، انتشارات باقیات، ۱۴۲۷ق.
  • آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة إلی تصانیف الشیعة، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۰۳ق.
  • آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات أعلام الشیعة، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چ۱، ۱۴۳۰ق.
  • امین، سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالمتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۳ق.
  • برقعی، علی اکبر، راهنمای دانشوران در ضبط نامها، نسبها و نسبتها، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۳۸۴ش.
  • تبریزیان، عباس، غنائم‌الایام (مقدمه عباس تبریزیان)، میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن، دفتر تبلیغات اسلامی، شعبه خراسان، ۱۳۷۵ش.
  • خوانساری، محمدباقر بن زین‌العابدین، روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، خوانساری، قم، دهاقانی (اسماعیلیان)، ۱۳۹۰ق.
  • زارعی سبزواری، عباسعلی، کفایةالاصول (با تعلیقه زارعی سبزواری)، قم، انتشارات جامعه مدرسین، ۱۴۳۰ق.
  • شبیری زنجانی، سید موسی، جرعه‌ای از دریا، قم، مؤسسه کتاب‌شناسی، ۱۳۸۹ش.
  • علی پور، مهدی، درآمدی به تاریخ علم اصول، انتشارات مرکز جهانی علوم اسلامی، قم، ۱۳۸۲ش.
  • فاضل قایینی نجفی، علی، علم‌الاصول تاریخا و تطورا، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش.
  • قانصوه، محمود، المقدمات و التنبیهات فی شرح أصول الفقه، بیروت، دارالمؤرخ العربی، ۱۴۱۸ق.
  • کاشف‌الغطا، جعفر، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۲۰ق.
  • کفایی خراسانی، عبدالرضا، «بیان شرحی مختصر از حیات و شخصیت آخوند ملامحمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق)»، مطالعات اسلامی، شماره ۳۴-۳۶، بهار و تابستان ۱۳۷۶ش.
  • گروهی از نویسندگان، موسوعة مؤلفی‌الامامیه، قم، مجمع الفکرالاسلامی، ۱۴۳۱ق.
  • مشار، خان بابا، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی از آغاز چاپ تاکنون‏، بی‌جا، بی‌نا، ۱۳۴۰ش.
  • محقق داماد، مباحثی از اصول فقه، ۱۳۶۲ش، ج۳، ص۱۲.
  • محمدی، علی، شرح اصول‌فقه، قم، دارالفکر، چاپ دهم، ۱۳۸۷ش.
  • مطهری، مرتضی، مجموعه آثار ج ۲۰، قم، صدرا، ۱۳۹۰ ش.
  • میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن، قوانین الاصول (طبع قدیم)، تهران، مکتبة العلمیة الاسلامیة، ۱۳۷۸ق.
  • میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن، قوانین المحکمة فی الاصول (طبع جدید)، قم، احیاء الکتب الاسلامیة، ۱۴۳۰ق.
  • قمی ، قونین الاصول، چاپ سنگی قدیم، بی تا، بی جا، بی نا.