باب حطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ویکی سازی |
جز ویکی سازی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:باب حطة.jpg|بندانگشتی|300px|دری از [[بیت المقدس]]، معروف به باب حطه.]] | [[پرونده:باب حطة.jpg|بندانگشتی|300px|دری از [[بیت المقدس]]، معروف به باب حطه.]] | ||
'''باب حطه''' نام دری است که [[بنی‌اسرائیل]] پس از ماجرای سرگردانی در سرزمین تیه باید از آن عبور می‌کردند. آنان هنگام ورود به [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] به امر خدا برای آمرزش [[گناهان]] خود با گفتن کلمه «حطه» باید از این در می‌گذشتند. در روایات [[شیعه]] و سنی [[امام علی(ع)]] و [[اهل بیت(ع)]] به این درب تشبیه شده‌اند. | '''باب حطه''' نام دری است که [[بنی‌اسرائیل]] پس از ماجرای سرگردانی در سرزمین تیه باید از آن عبور می‌کردند. آنان هنگام ورود به [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] به امر [[خدا]] برای آمرزش [[گناهان]] خود با گفتن کلمه «حطه» باید از این در می‌گذشتند. در روایات [[شیعه]] و سنی [[امام علی(ع)]] و [[اهل بیت(ع)]] به این درب تشبیه شده‌اند. | ||
== دستور به بنی‌اسرائیل== | == دستور به بنی‌اسرائیل== | ||
براساس آیات [[قرآن]] هنگامی که بنی‌اسرائیل قصد ورود به یکی از شهرهای [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] را داشتند به امر خدا باید از دروازه‌ای مشخص وارد می‌شدند و کلمه «حطه» را بر زبان جاری می‌کردند.<ref> سوره بقره، آیه ۵۸.</ref> در روایات نام این دروازه «باب حطه» خوانده شده است.<ref> نگاه کنید به: صدوق، الامالی، ۱۳۷۶، ص۷۴، ح۶.</ref> بیشتر مفسّران <ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛طَبرِِسی، مجمع‌البیان، ۱۳۸۳، ج۱، ص۲۴۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> حتى مفسرانى كه قریه را شهر «أریحا» گفته‌اند <ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۳.</ref> «الباب» را اشاره به یكى از درهاى [[بیت المقدس]] مى‌دانند.<ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> | براساس آیات [[قرآن]] هنگامی که بنی‌اسرائیل قصد ورود به یکی از شهرهای [[ارض موعود|سرزمین مقدس]] را داشتند به امر خدا باید از دروازه‌ای مشخص وارد می‌شدند و کلمه «حطه» را بر زبان جاری می‌کردند.<ref> سوره بقره، آیه ۵۸.</ref> در روایات نام این دروازه «باب حطه» خوانده شده است.<ref> نگاه کنید به: صدوق، الامالی، ۱۳۷۶، ص۷۴، ح۶.</ref> بیشتر مفسّران <ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛طَبرِِسی، مجمع‌البیان، ۱۳۸۳، ج۱، ص۲۴۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> حتى مفسرانى كه قریه را شهر «أریحا» گفته‌اند <ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۳.</ref> «الباب» را اشاره به یكى از درهاى [[بیت المقدس]] مى‌دانند.<ref> طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.</ref> | ||
کلمه حطه به معنای تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینى [[ | کلمه حطه به معنای تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینى [[تكلیف]] یا [[گناه]] از دوش انسان است.<ref>فیروزآبادی، القاموس المحیط، دارالکتب العلمیه، ج۲، ص۸۹۴-۸۹۵، ذیل «حط»؛ زبیدی، تاج‌العروس، ج۱۰، ص۲۱۶-۲۱۷، ذیل «حطط».</ref> | ||
==تشبیه اهل‌بیت به باب حطه== | ==تشبیه اهل‌بیت به باب حطه== | ||
در منابع [[شیعی]]، [[اهل بیت (ع)]] به باب حطه تشبیه شده‌اند. از جمله در روایتی از [[پیامبر(ص)]] آمده است: | در منابع [[شیعی]]، [[اهل بیت (ع)]] به باب حطه تشبیه شده‌اند. از جمله در روایتی از [[پیامبر(ص)]] آمده است: | ||
:::هر كه دین مرا در پیش گرفت و روش مرا پیمود و از سنّت من پیروى كرد باید برترى امامان اهل بیت مرا بر همه امّت، باور داشته باشد. مَثَل آنها در میان این امّت همچون «باب حطّة» در میان بنى‌اسرائیل است.<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۷۴، ح۶ .</ref> | :::هر كه دین مرا در پیش گرفت و روش مرا پیمود و از سنّت من پیروى كرد باید برترى امامان اهل بیت مرا بر همه امّت، باور داشته باشد. مَثَل آنها در میان این امّت همچون «باب حطّة» در میان بنى‌اسرائیل است.<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۷۴، ح۶ .</ref> | ||
در منابع اهل سنت نیز روایتی از پیامبر به نقل [[ابوسعید خدری]] آمده است: | در منابع [[اهل سنت]] نیز روایتی از پیامبر به نقل [[ابوسعید خدری]] آمده است: | ||
:::مَثَل اهل بیت من در بین شما همچون مَثَل باب حطه در بنی‌اسراییل است هر کس از آن داخل شود بخشیده می‌شود.<ref>هیتمی، الصواعق المحرقة، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص ۱۷۹؛ سیوطی و مناوی، جامع الأحادیث، ۱۴۱۴ق، ۱۰ق، ج۸، ح ۸۹۵۶؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۱۶۸؛ طبرانی، المعجم الصغیر، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲.</ref> | :::مَثَل اهل بیت من در بین شما همچون مَثَل باب حطه در بنی‌اسراییل است هر کس از آن داخل شود بخشیده می‌شود.<ref>هیتمی، الصواعق المحرقة، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص ۱۷۹؛ سیوطی و مناوی، جامع الأحادیث، ۱۴۱۴ق، ۱۰ق، ج۸، ح ۸۹۵۶؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۱۶۸؛ طبرانی، المعجم الصغیر، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲.</ref> | ||
درباره این این تشبیه گفته‌اند: همان‌گونه که باب حطه برای بنی‌اسرائیل به عنوان میزان سنجش اعتقاد و ایمان بوده است [[حضرت علی(ع)]] و اهل بیت(ع) نیز میزان سنجش ایمان امت پیامبر هستند. <ref> حسینی میلانی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة والإمام، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۱۶۷.</ref> چرا که اهل بیت(ع) به منزله آن درگاهند که هر کس از بنی‌اسرائیل، به آن پناه آورد، گناهان او آمرزیده شد و هر کس به اهل بیت پیامبر(ع) پناه آورد، نجات خواهد یافت.<ref>خوانساری، ش‍رح آقا جمال خوانساری بر غ‍رر‌ال‍ح‍ک‍م و دررال‍ک‍ل‍م، ۱۳۶۶ش، ج۶، ص ۱۸۶.</ref> | درباره این این تشبیه گفته‌اند: همان‌گونه که باب حطه برای [[بنی‌اسرائیل]] به عنوان میزان سنجش اعتقاد و ایمان بوده است [[حضرت علی(ع)]] و [[اهل بیت(ع)]] نیز میزان سنجش ایمان امت پیامبر هستند. <ref> حسینی میلانی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة والإمام، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۱۶۷.</ref> چرا که اهل بیت(ع) به منزله آن درگاهند که هر کس از بنی‌اسرائیل، به آن پناه آورد، گناهان او آمرزیده شد و هر کس به اهل بیت پیامبر(ع) پناه آورد، نجات خواهد یافت.<ref>خوانساری، ش‍رح آقا جمال خوانساری بر غ‍رر‌ال‍ح‍ک‍م و دررال‍ک‍ل‍م، ۱۳۶۶ش، ج۶، ص ۱۸۶.</ref> | ||
== جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته== | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۵
باب حطه نام دری است که بنی‌اسرائیل پس از ماجرای سرگردانی در سرزمین تیه باید از آن عبور می‌کردند. آنان هنگام ورود به سرزمین مقدس به امر خدا برای آمرزش گناهان خود با گفتن کلمه «حطه» باید از این در می‌گذشتند. در روایات شیعه و سنی امام علی(ع) و اهل بیت(ع) به این درب تشبیه شده‌اند.
دستور به بنی‌اسرائیل
براساس آیات قرآن هنگامی که بنی‌اسرائیل قصد ورود به یکی از شهرهای سرزمین مقدس را داشتند به امر خدا باید از دروازه‌ای مشخص وارد می‌شدند و کلمه «حطه» را بر زبان جاری می‌کردند.[۱] در روایات نام این دروازه «باب حطه» خوانده شده است.[۲] بیشتر مفسّران [۳] حتى مفسرانى كه قریه را شهر «أریحا» گفته‌اند [۴] «الباب» را اشاره به یكى از درهاى بیت المقدس مى‌دانند.[۵]
کلمه حطه به معنای تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینى تكلیف یا گناه از دوش انسان است.[۶]
تشبیه اهل‌بیت به باب حطه
در منابع شیعی، اهل بیت (ع) به باب حطه تشبیه شده‌اند. از جمله در روایتی از پیامبر(ص) آمده است:
- هر كه دین مرا در پیش گرفت و روش مرا پیمود و از سنّت من پیروى كرد باید برترى امامان اهل بیت مرا بر همه امّت، باور داشته باشد. مَثَل آنها در میان این امّت همچون «باب حطّة» در میان بنى‌اسرائیل است.[۷]
در منابع اهل سنت نیز روایتی از پیامبر به نقل ابوسعید خدری آمده است:
- مَثَل اهل بیت من در بین شما همچون مَثَل باب حطه در بنی‌اسراییل است هر کس از آن داخل شود بخشیده می‌شود.[۸]
درباره این این تشبیه گفته‌اند: همان‌گونه که باب حطه برای بنی‌اسرائیل به عنوان میزان سنجش اعتقاد و ایمان بوده است حضرت علی(ع) و اهل بیت(ع) نیز میزان سنجش ایمان امت پیامبر هستند. [۹] چرا که اهل بیت(ع) به منزله آن درگاهند که هر کس از بنی‌اسرائیل، به آن پناه آورد، گناهان او آمرزیده شد و هر کس به اهل بیت پیامبر(ع) پناه آورد، نجات خواهد یافت.[۱۰]
جستارهای وابسته
پانویس
الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود
منابع
- ابن حجر هیتمی، احمد، الصواعق المحرقة، تحقیق عبد الرحمن بن عبد الله التركی و كامل محمد الخراط، لبنان، مؤسسة الرسالة، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
- ابن عادل، عمر بن علی، اللباب فی علوم الکتاب، بیروت، دارالكتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
- حسینی میلانی، سیدعلی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة والإمام، قم، مرکز الحقایق الاسلامیه، ۱۳۹۲ش.
- خوانساری، محمد بن حسین، ش‍رح آقا جمال خوانساری بر غ‍رر‌ال‍ح‍ک‍م و دررال‍ک‍ل‍م، تصحیح میرجلال الدین حسینی ارموی، تهران، دانشگاه تهران، چاپ چهارم، ۱۳۶۶ش.
- زبیدی، محمد بن محمد، تاج‌العروس، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۴ق.
- سیوطی و مناوی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر و عبد الرؤوف بن محمد، جامع الأحادیث، ۱۴۱۴ق.
- صادقی تهرانی، محمد، الفرقان، قم، فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۶ش.
- صدوق، محمد بن علی، الامالی، تحقیق محمدباقر کمره‌ای، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش.
- طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الصغیر، تحقیق محمد شكور محمود الحاج أمریر، بیروت-عمان، دار عمار، چاپ اول، ۱۴۰۵ق.
- طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.
- فیروزآبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، بیروت، دارالکتب العلمیه، بی‌تا.
- هیثمی، علی بن ابوبکر، مجمع الزوائد، تحقیق حسین سلیم أسد الدّارانی، دمشق، دَارُ المَأْمُون لِلتُّرَاثِ، ۱۴۱۴ق.
پیوند به بیرون
- مقاله باب در دانشنامه جهان اسلام
فضائل اهل البیت علیهم‌السلام | ||
|---|---|---|
| قرآن |  | |
| روایات | ||
| وقایع | ||
| کتاب‌ها | مناقب • الثاقب فی المناقب • خصائص الأئمة • الیقین • نوادر المعجزات • اثبات الهداة • تأویل الآیات الظاهرة • الرسالة العلویة • الدر النظیم • عیون المعجزات • فضائل الخمسة • الکلمة الغراء • المناقب و المثالب • ریاض الابرار • فضائل اهل بیت • الهدایة الکبری • مدینة المعاجز • الخرائج و الجرائح • تنزیه الانبیاء • نور الابصار • نظم درر السمطین • فرائد السمطین • تذکرة الخواص • جواهر العقدین • الانوار الباهرة • مناقب آل محمد • مطالب السؤول • اتحاف السائل • المعیار و الموازنة • احیاء المیت • معارج الوصول • نخب المناقب • الفصول العلیة • غایة المرام فی فضائل علی | |
| مرتبط | ||
- ↑ سوره بقره، آیه ۵۸.
- ↑ نگاه کنید به: صدوق، الامالی، ۱۳۷۶، ص۷۴، ح۶.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛طَبرِِسی، مجمع‌البیان، ۱۳۸۳، ج۱، ص۲۴۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.
- ↑ طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۶؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۳.
- ↑ طبری، جامع‌البیان، دار المعرفة، ج۱، ص۴۲۷؛ ابن عادل، اللباب فی علوم الکتاب، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹۵.
- ↑ فیروزآبادی، القاموس المحیط، دارالکتب العلمیه، ج۲، ص۸۹۴-۸۹۵، ذیل «حط»؛ زبیدی، تاج‌العروس، ج۱۰، ص۲۱۶-۲۱۷، ذیل «حطط».
- ↑ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۷۴، ح۶ .
- ↑ هیتمی، الصواعق المحرقة، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص ۱۷۹؛ سیوطی و مناوی، جامع الأحادیث، ۱۴۱۴ق، ۱۰ق، ج۸، ح ۸۹۵۶؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۱۶۸؛ طبرانی، المعجم الصغیر، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۸۲.
- ↑ حسینی میلانی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة والإمام، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۱۶۷.
- ↑ خوانساری، ش‍رح آقا جمال خوانساری بر غ‍رر‌ال‍ح‍ک‍م و دررال‍ک‍ل‍م، ۱۳۶۶ش، ج۶، ص ۱۸۶.