طف

مقاله قابل قبول
رده ناقص
بدون جعبه اطلاعات
بدون عکس
عدم رعایت شیوه‌نامه ارجاع
استناد ناقص
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از سرزمین طف)
طف
تابلویی از واقعه عاشورا، موقعیت منطقه طف در سمت چپ تصویر نشان داده شده است.
تابلویی از واقعه عاشورا، موقعیت منطقه طف در سمت چپ تصویر نشان داده شده است.
اطلاعات کلی
کشورعراق
استانکربلا
زبانعربی
اطلاعات تاریخی
وقایع مهمواقعه عاشورا
اماکن
زیارتگاهحرم امام حسین(ع)،‌ حرم حضرت عباس(ع)


طَفّ نام دیگر سرزمین کربلا، در اصل منطقه‌ای مرتفع در اطراف کوفه و نزدیک فرات است. در ادبیات و مرثیه‌خوانی برای امام حسین(ع)، از "سرزمین طف" "یوم الطف"(روز طف) "کشتگان طف" و "طفوف" بسیار یاد شده که کنایه از همان کربلاست.

مفهوم‌شناسی

معانی مختلفی برای طف آمده است از جمله زمین‌‎های مشرف بر ریف (زمین آباد و سرسبز) عراق. طف به معنای ساحل دریا نیز آمده است[۱] و از آن جهت که کربلا ساحل فرات بوده، به آن طف گفته شده است.

موقعیت طف در عراق

بر اساس تعریف‌ برخی مورخین از واژه طف، این منطقه سرزمینی به صورت دشت در نواحی کوفه بوده که در نزدیکی زمین‌های آباد قرار داشته است. به دلیل نزدیک بودن و اشراف این سرزمین بر رود فرات و مناطق اطرافش، طف نامیده شده است.[۲] واژه طف بر سرزمین کربلا نیز اطلاق شده است. برخی مورخین سرزمین طف را محل شهادت امام حسین(ع) دانسته‌‎اند که منظور همان سرزمین کربلا است.[۳] برخی از نویسندگان، سرزمین کوفه، کربلا و مناطق اطراف آن را موقعیت سرزمین طف دانسته‎‌اند.[۴]

روایت پیامبر اکرم(ص) در مورد طف

در روایتی از پیامبر(ص) آمده است: فرزندم حسین، غریب، تشنه و تنها در سرزمین طفِّ کربلا کشته خواهد شد.[۵]

طف در ادبیات عاشورایی

واژه طف در ادبیات عاشورایی و اشعار عربی کاربرد زیادی داشته و همچنان مورد استفاده قرار می‎گیرد. بیشتر کاربرد واژه طف به صورت ترکیبی بوده است. نظیر یوم الطف، قتیل الطف، واقعة الطف.

جستارهای وابسته

پانویس

  1. لسان العرب، ج‌۹، ص۲۲۱
  2. ياقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۳۵ و ۳۶.
  3. ياقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۳۶. بیروت، دار صادر، چاپ دوم، ۱۹۹۵م.
  4. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص۲۹۵.
  5. محمد تقی لسان الملک سپهر، ناسخ التواریخ، ج۲، ص۱۸۵.

منابع

  • ابن منظور، لسان العرب
  • حموی، ياقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، چاپ دوم، ۱۹۹۵م.
  • سپهر، محمد تقی لسان الملک، ناسخ التواریخ، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۰۷ش.