پرش به محتوا

قزلباش (افغانستان): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Hasaninasab
خط ۳۷: خط ۳۷:


[[رده:اقوام در افغانستان]]
[[رده:اقوام در افغانستان]]
[[رده:مقاله‌های بدون اولویت]]

نسخهٔ ‏۱ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۴۶

قِزِلباش، یکی از اقلیت‌های قومی شیعه‌مذهب[۱] در افغانستان. بیشتر قزلباش‌ها ترک‌تبارند و در مناطق مختلف افغانستان پراکنده‌اند، اما شمار زیادی از آنها در چنداول کابل ساکن‌اند. قزلباش‌ها بر خلاف بیشتر اهالی شیعه افغانستان، از ابتدا شهرنشین بوده‌اند.[۲]

پیشینه

قزلباش‌های افغانستان، گروهی از بازماندگان سپاه قزلباشند که به فرمان نادرشاه افشار، قندهار را فتح کردند و سپس در قندهار و کابل و هرات ماندگار شدند.[۳] برخی منابع، پیشینه قزلباش‌های افغانستان را به زمان شاه اسماعیل اول صفوی رسانده‌اند که عده‌ای از قزلباش‌ها با شاهزادگان و امیران صفوی که به حکومت بخش‌هایی از افغانستان فعلی منصوب می‌شده‌اند، به آنجا رفته و در مناطق مختلف ساکن می‌شده‌اند.[۴]

دین و مذهب

قزلباش‌ها همواره مسلمان و شیعی‌مذهب بوده‌اند، تا آنجا که در محل‌های اقامت آنان، کلمه قزلباش مترادف با کلمه شیعه به کار می‌رفته است.[۵]

امیرعبدالرحمان خان تلاش بسیاری کرد تا قزلباش‌ها را به قبول مذهب تسنن وادارد، اما جز تعداد اندکی که مذهب حنفی را از روی تقیه پذیرفتند، بقیه در مذهب شیعه ماندند.[۶]

پراکندگی جغرافیایی

قزلباشان افغانستان بیشتر در هرات، غزنی، کابل، پیشاور، مزار شریف، جلال‌آباد، قندوز، قندهار و...[۷] ساکن‌اند. محله‌های چنداول، چوب‌فروشی، علیرضاخان، حیدرخان، وزیرآباد، افشار، نانک‌چی و قلعه مرادخانی نیز قزلباش‌نشین‌اند.

جمعیت

منابع مختلف، شمار قزلباشان افغانستان را از ۲۰ هزار خانوار تا ۳۰۰ هزار نفر نوشته‌اند.[۸] منابع دیگری نیز تعداد قزلباشان افغانستان را ۴۰ هزار، ۱۲۵ هزار، ۲۰۰ هزار تن دانسته‌اند و برخی دیگر، تعداد جمعیت فعلی قزلباشان افغانستان را یک میلیون تن نوشته‌اند.[۹]

زبان و نژاد

قزلباشان در گذشته غالباً ترک‌زبان بوده‌اند اما در افغانستان امروز به زبان فارسی دری سخن می‌گویند.[۱۰] آنها از طایفه‌های مختلفی مانند ترک‌ها، ترکمن‌ها، کردها و لرها بوده‌اند.[۱۱]

جایگاه اجتماعی

سواد و آموزش

سطح سواد در میان قزلباش‌های افغانستان بیش از دیگر گروه‌های قومی است و از نظر معیشت و درآمد نیز وضعیت مناسبی دارند.[۱۲]

مشاغل

قزلباشان شهرنشین، اغلب به مشاغل اداری و بازاری مشغول‌اند و روستایی‌ها نیز به زراعت، دامداری یا تجارت می‌پردازند.[۱۳]

مشاوران تیمورشاه درانی

تیمورشاه درانی، دومین پادشاه سلسله ابدالی، که زبان فارسی و رفتار و آداب ایرانی در دربارش معمول بود، در اواخر قرن دوازدهم هجری، مشاوران و خدمتگزاران دربار را از میان قزلباش‌ها برگزید. پس از آن نیز بسیاری از قزلباشان به کارهای دولتی و اداری مانند صندوق‌داری، مستوفی‌گری و منشی‌گری مشغول بودند. شماری دیگر نیز مشغول کارهای صنعتی و بازرگانی بودند.[۱۴]

پانویس‌ها

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  1. دائرة المعارف تشیع، ج ۲، ص ۲۹۱.
  2. زندگانی سردار کابلی، کیوان سمیعی، ص ۲۶.
  3. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۹، ص ۵۵۱.
  4. زندگانی سردار کابلی، کیوان سمیعی، ص ۲۵.
  5. زندگانی سردار کابلی، کیوان سمیعی، ص ۲۶.
  6. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۹، ص ۵۵۱.
  7. تنوع قومی، فرهنگی و زبانی در افغانستان ۲، فصلنامه پژوهش‌های منطقه‌ای، شماره ۷، ص ۲۰۷.
  8. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۹، ص ۵۵۱.
  9. تنوع قومی، فرهنگی و زبانی در افغانستان ۲، فصلنامه پژوهش‌های منطقه‌ای، شماره ۷، ص ۲۰۸.
  10. تنوع قومی، فرهنگی و زبانی در افغانستان ۲، فصلنامه پژوهش‌های منطقه‌ای، شماره ۷، ص ۲۰۸.
  11. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۹، ص ۵۵۱.
  12. تنوع قومی، فرهنگی و زبانی در افغانستان ۲، فصلنامه پژوهش‌های منطقه‌ای، شماره ۷، ص ۲۰۸.
  13. تنوع قومی، فرهنگی و زبانی در افغانستان ۲، فصلنامه پژوهش‌های منطقه‌ای، شماره ۷، ص ۲۰۸.
  14. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۹، ص ۵۵۱.