اراده الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اراده الهی''' از [[صفات خدا|صفات ثبوتی]] [[خداوند]] است و از همین رو خداوند، مُرید یعنی اراده کننده خوانده می‌شود. [[شیخ مفید]] و [[علامه طباطبایی]]، از عالمان برجسته شیعه، اراده خدا در رابطه با خودش را افعال خداوند دانسته و اراده وی در رابطه با دیگران را امر خداوند قلمداد کرده‌اند. به باور برخی محققان معاصر، این تفسیر با روایات ائمه شیعه همخوان است؛ چرا که برای نمونه، [[امام صادق(ع)]] مشیت خداوند را حادث و غیرازلی خوانده است.

اراده خداوند را می‌توان به اراده تکوینی و اراده تشریعی تقسیم کرد؛ بر اساس اراده تکوینی، خداوند هر چه اراده کند محقق می‌شود. از اراده تشریعی خداوند، احکام شرعی مانند [[وجوب]]، [[استحباب]]، [[حرمت]] و [[کراهت]] استخراج می‌شود و لزوما آنچه خدا در این باره اراده کره است، محقق نمی‌شود؛ چرا که به افعال بندگان ارتباط دارد. آیاتی از [[قرآن کریم]]، به اراده تکوینی و تشریعی خداوند اشاره دارد.