اخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
برخی دیگر از ارزش‌های اخلاقی‌ِ مورد تأکید قرآن، عبارت است از: | برخی دیگر از ارزش‌های اخلاقی‌ِ مورد تأکید قرآن، عبارت است از: | ||
{{ستون-شروع|۳}} | {{ستون-شروع|۳}} | ||
*قسط و | *قسط و عدل | ||
* | *صبر | ||
*رحمت و | *رحمت و مهربانی | ||
*نیکوکاری نسبت به | *نیکوکاری نسبت به والدین | ||
*[[صله رحم]] | *[[صله رحم]] | ||
*[[انفاق]] به تنگدستان و | *[[انفاق]] به تنگدستان و یتیمان | ||
*وفای به عهد | *وفای به عهد | ||
*ادای | *[[ادای امانت]] | ||
*درستکاری در معامله.<ref>پاکتچی، «اخلاق دینی»، ص۲۲۱.</ref> | *درستکاری در معامله.<ref>پاکتچی، «اخلاق دینی»، ص۲۲۱.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۲
اخلاق، بخشی از آموزه‌های دین اسلام است که به فضایل و رذایل اعمال انسان می‌پردازد. اخلاق به صفات درونی انسان گفته می‌شود که در او به صورت عادت در آمده است. اخلاق به خُلق‌های خوب و بد و اخلاق اجتماعی و فردی را تقسیم می‌شود. قرآن هدف بعثت پیامبر(ص) را اصلاح اخلاق انسان‌ها معرفی کرده است و در روایات از مهم‌ترین صفات نیک اخلاقی، با عنوان مکارم الأخلاق یاد شده است. کتاب‌های جامع السعادات، معراج السعاده، اخلاق شُبّر و اخلاق ناصری از کتاب‌های مشهور شیعه در زمینه اخلاق است.
تعریف
اخلاق به صفات درونی انسان گفته می‌شود که در درون نهادینه شده است. این واژه، هم خوی‌های نیکو و پسندیده مانند جوان‌مردی و دلیری را شامل می‌شود و هم خوی‌های زشت و ناپسند همچون فرومایگی و بزدلی را؛[۱] همچنین اخلاق فردی چون صبر و شجاعت و اخلاق اجتماعی مثل تواضع و ایثار را دربرمی‌گیرد.[۲] اخلاق اسلامی به بخشی از آموزه‌های دین اسلام گفته می‌شود که از فضایل و رذایل اعمال انسان سخن می‌گوید.[۳]
اهمیت
دین اسلام برای اخلاق، اهمیت فراوان قائل شده است. قرآن به مفاهیم اخلاقی چون خیر و شرّ، عدل و ظلم، صبر و احسان توجه فراوان داشته[۴] و هدف مهم رسالت پیامبر(ص) را اصلاح اخلاق انسان‌ها بیان کرده است.[۵] پیامبر اسلام(ص) در روایتی، هدف از نبوتش را تکمیل فضایل اخلاقی معرفی کرده است.[۶] محمدتقی مصباح یزدی نوشته است: اداره زندگی فردی و اجتماعی انسان که از اهداف دین است، تنها در پرتو مجموعهٔ خاصی از دستورهای اخلاقی، تأمین می‌شود. به همین دلیل می‌توان گفت: دین، بدون اخلاق، نمی‌تواند به اهداف خود برسد و سعادت دنیا و آخرت انسان را تأمین کند.[۷]
اخلاق فردی و اخلاق اجتماعی
در کتاب اخلاق در قرآن آمده است که برخی از خوی‌های اخلاقی، تنها جنبهٔ فردی دارند و بدون درنظرگرفتن اجتماع، مطرح‌اند. به اینگونه از خوی‌ها، اخلاق فردی می‌گویند. برخی دیگر از آنها، در رابطهٔ فرد با انسان‌های دیگر، شکل می‌گیرند؛ به‌گونه‌ای که اگر یک انسان، تنها زندگی کند، برای او مطرح نخواهند بود. به این خوی‌ها اخلاق اجتماعی گفته می‌شود.[۸]
به نوشتهٔ این کتاب، بخش عمدهٔ مفاهیم اخلاقی در حوزه اخلاق اجتماعی است؛ برخی از آنها عبارت است از:
پاره‌ای از مفاهیم اخلاقی نیز جزء اخلاقی فردی به شمار می‌آید؛ از جمله:
فضایل و رذایل اخلاقی
کتاب‌های اخلاقی، غالبا فهرستی از صفات خوب و بد اخلاقی ارائه می‌دهند. در این کتاب‌ها ابتدا هر صفت اخلاقی، تعریف می‌شود و سپس از مسائلی چون عوامل شکل‌گیری و پیامدهای آن سخن به میان می‌آید. راه شناخت بیماری‌های اخلاقی و درمان آنها و نیز راه رسیدن به فضایل اخلاقی، از جمله مسائل مطرح در مباحث اخلاقی است.[۱۰] خواجه نصیر الدین طوسی در کتاب اخلاق محتشمی، فهرستی از صفات اخلاقی مشهور را به شرح زیر ارائه داده است:
فضایل اخلاقی
- زهد
- صبر
- رضا
- تواضع
- صداقت
- خوش‌خلقی
- شجاعت
- سکوت
- امانت‌داری
- عفت
- ایثار
- روی‌گردانی از دنیا
رذایل اخلاقی
اخلاق در قرآن
قرآن بر رشد اخلاقی انسان‌ها تأکید بسیار داشته و آن را از اهداف رسالت پیامبر(ص) شمرده است.[۱۲] در نظام اخلاقی قرآن، دو مفهوم «بِرّ»(نیکوکاری) و «تقوا» از بیشترین اهمیت برخوردارند.[۱۳] از منظر قرآن «بِرّ» همه فضایل دینی چون عقاید، فرایض دینی و صفات پسندیده را شامل می‌شود.[۱۴] تقوا نیز خصلتی است که افزون بر دور ساختن انسان از زشتکاری، وی را به نیکوکاری (برّ) فرا می‌خواند.[۱۵] برخی دیگر از ارزش‌های اخلاقی‌ِ مورد تأکید قرآن، عبارت است از:
- قسط و عدل
- صبر
- رحمت و مهربانی
- نیکوکاری نسبت به والدین
- صله رحم
- انفاق به تنگدستان و یتیمان
- وفای به عهد
- ادای امانت
- درستکاری در معامله.[۱۶]
مکارم اخلاق در کلام اهل بیت(ع)
پیامبر(ص) در احادیثی، خود را مامور به مکارم اخلاق، معرفی کرده است.[۱۷] و در روایات اهل بیت(ع) نیز از مکارم الأخلاق، سخن به میان آمده است.[۱۸] از این رو این مفهوم در مباحث اخلاقی، اهمیت یافته و کتاب‌هایی با این نام نوشته شده است. برخی معتقدند که منظور از مکارم اخلاق، ارزشمندترین صفات اخلاقی است.[۱۹] امام صادق(ع) در پاسخ به پرسشی، نمونه‌هایی از مکارم اخلاق اینگونه برشمرده است: گذشت از کسی که به تو ظلم کرده، رابطه با کسی که با تو قطع رابطه کرده، عطا به آن کس که از تو دریغ داشته است و گفتن حق، اگر چه بر ضد خودت باشد.[۲۰] او در حدیث دیگری، استقامت در سختی‌ها، راست‌گویی، امانت‌داری، صلهٔ رحم، میهمان‌نوازی، اطعام نیازمند، جبران‌کردن نیکی‌ها، رعایت حق و حُرمت همسایه، مراعات حق و حُرمت رفیق را مصداق‌های مکارم اخلاق به شمار آورده و حیا را مهم‌ترینِ آنها معرفی کرده است.[۲۱] امام علی(ع) دور‌ی‌کردن از محرّمات را راه رسیدن به مکارم اخلاق دانسته است.[۲۲]
علوم مرتبط با اخلاق
اخلاق با رویکردهای گوناگون، مورد گفتگو قرار گرفته است. علوم مختلف، هر یک، اخلاق را از جنبه‌ای، بررسی کرده‌اند. علوم مرتبط با اخلاق، عبارت است از:
- علم اخلاق: علمی است که صفات و افعال خوب و بد و آثار و نتایج آنها را بررسی می‌کند.
- اخلاق توصیفی: این علم، اخلاق مکاتب، اقوام، ملل و اشخاص را توصیف می‌کند.
- تعلیم و تربیت: علمی است که شیوه رسیدن به فضائل اخلاقی را نشان می‌دهد.
- فلسفهٔ علم اخلاق: این علم به پیشینه، تحولات، هدف و ضرورت علم اخلاق و معرفی بزرگان این علم می‌پردازد.
- فلسفه اخلاق: علمی است که مسائل بنیادین درباره گزاره‌های اخلاقی، مانند ملاک و معیار ارزش‌های اخلاقی، مطلق یا نسبی‌بودن اخلاق و مفاد باید و نباید اخلاقی را بررسی می‌کند.[۲۳]
کتاب‌های اخلاقی شیعه
رویکردهای مختلف مسلمانان به اخلاق اسلامی، سبب نگارش کتاب‌های اخلاقی، با روش‌های متنوعی شده است.[۲۴] روش‌های روایی، فلسفی، عرفانی و تلفیقی را می‌توان در کتاب‌های اخلاقی مسلمانان دید.[۲۵] برخی از کتاب‌های اخلاقی مشهور شیعه عبارتند از:
- جامع السعادات از محمد مهدی نراقی؛
- معراج السعاده از ملا احمد نراقی؛
- الأخلاق یا اخلاق شُبّر از سید عبدالله شُبّر؛
- اوصاف الأشراف از خواجه نصیر الدین طوسی؛
- اخلاق ناصری از خواجه نصیر الدین طوسی.
پانویس
منابع
- پاکتچی، احمد، «اخلاق دینی»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۷، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران: مؤسسه فرهنگی‌انتشاراتی حیان، ۱۳۷۵ش.
- تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، تصحیح . تحقیق مصطفی درايتى، قم: دفتر تبليغات اسلامی، ۱۳۶۶ش.
- جمعی از نویسندگان، کتابشناخت اخلاق اسلامی، قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۸۵ش.
- صدوق، محمد بن علی، الأمالی، تهران: كتابچى،۱۳۷۶ش.
- صدوق، محمد بن علی، الخصال، تصحیح علی اکبر غفاری، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۰ق/۱۹۹۰م.
- غرویان، محسن، فلسفه اخلاق، قم: مرکز تحقیقات اسلامی نمایندگی ولی فقیه در سپاه، ۱۳۷۹ش.
- کلینی،محمد بن يعقوب، الکافی، مصحح على اكبر غفارى و محمد آخوندى، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۳ق.
- مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء، چاپ دوم، ١٤٠٣ق.
- مصباح يزدى، محمدتقى، فلسفه اخلاق، تحقيق و نگارش: احمدحسين شريفی، قم: مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى، چاپ سوم، ۱۳۹۴ش.
- معلمی، حسن، فلسفه اخلاق، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۴ش،
- مکارم شیرازی، ناصر، اخلاق در قرآن، ج۱، قم: امام علی بن ابیطالب (ع)، ۱۳۸۷ش.
- موسوی بجنوردی، سیدمحمود، بررسی نقش اخلاق در فقه و حقوق(۱)و(۲)»، بازتاب اندیشه، ش۸۳، ۱۳۸۵ش.
- نوری طبرسی، میرزاحسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، بیروت: آل البیت(ع)، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.
- هادی،اصغر، «مکارم الاخلاق(پژوهش پیرامون روایت تتمیم مکارم اخلاق و روایات همانند)»، اخلاق، ش۵و۶، ۱۳۸۵ش.
پیوند به بیرون
اخلاق | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| آیات و احادیث |  | ||||
| محاسن |
| ||||
| رذایل |
| ||||
| کتاب‌ها | |||||
| وابسته | |||||
- ↑ مصباح یزدی، فلسفه اخلاق، ۱۳۹۴ش، ص۱۹، ۲۰؛ معلمی، فلسفه اخلاق، ص۱۳و۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی،اخلاق در قرآن، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۶.
- ↑ موسوی بجنوردی، «بررسی نقش اخلاق در فقه و حقوق(۱)و(۲)»، ص۱۲۸۵.
- ↑ غرویان، فلسفه اخلاق، ۱۳۷۹ش، ص۲۰.
- ↑ بقره، ۱۵۱؛ آل عمران، ۱۶۴؛ جمعه، ۲.
- ↑ علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۹، ص۳۷۵؛ نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق ج۱۱، ص۱۸۷.
- ↑ مصباح یزدی، فلسفه اخلاق، ۱۳۹۴ش، ص۲۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی،اخلاق در قرآن، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۶.
- ↑ مکارم شیرازی،اخلاق در قرآن، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۶، ۷۷.
- ↑ برای نمونه رجوع کنید به: نصیرالدین طوسی، اخلاق محتشمی، ۱۳۷۷ش.
- ↑ نصیرالدین طوسی، اخلاق محتشمی، ۱۳۷۷ش، ۵۵-۵۸.
- ↑ پاکتچی، «اخلاق دینی»، ص۲۱۷.
- ↑ پاکتچی، «اخلاق دینی»، ص۲۱۸.
- ↑ پاکتچی، «اخلاق دینی»، ص۲۱۸، ۲۱۹.
- ↑ پاکتچی، «اخلاق دینی»، ص۲۱۹.
- ↑ پاکتچی، «اخلاق دینی»، ص۲۲۱.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۱، ص۹۸.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۰۴۷ق، ج۲، ص۵۵.
- ↑ هادی، «مکارم الاخلاق»، ص۲۴۱.
- ↑ شیخ صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۲۸۰،۲۸۱.
- ↑ شیخ صدوق، الخصال، ۱۴۱۰ق، ص۴۳۱.
- ↑ تمیمی آمدی، تصنیف غررالحکم و درالکلم، ۱۳۶۶ش، ص۳۱۷، ح۷۳۱۷.
- ↑ معلمی، فلسفه اخلاق، ۱۳۸۴ش، ص۱۴-۱۶.
- ↑ جمعی از نویسندگان، کتابشناخت اخلاق اسلامی، ۱۳۸۵ش، ص۲۹.
- ↑ جمعی از نویسندگان، کتابشناخت اخلاق اسلامی، ۱۳۸۵ش، ص۲۹.