نماز تحیت
نماز تَحِیَّت یا نماز تحیت مسجد، دو رکعت نماز مستحب است که برای احترام به مسجد خوانده می‌شود و با خواندن آن کراهت عبور از مسجد برداشته می‌شود. البته در مسجدالحرام، طواف جایگزین نماز تحیت است. همچنین محدث نوری برای مسجد جمکران نماز تحیت مخصوصی نقل کرده است.
شیوه خواندن
نماز تحیت نمازی است که برای احترام به مسجد خوانده می‌شود.[۱] نماز تحیت، دو رکعت است که خواندن آن کیفیت خاصی ندارد.[۲] با خواندن این نماز مکروه بودن عبور از مسجد برداشته می‌شود؛ از نظر فقیهان شیعه مسجد را محل عبور قراردادن مکروه است.[۳]
استحباب
خواندن نماز تحیت به هنگام ورود به هر مسجد و قبل از نشستن در آن مستحب است.[۴] البته با خواندن سایر نمازهای مستحب یا واجب در مسجد، نیازی به خواندن نماز تحیت نیست.[۵] شهید ثانی در کتاب منیة المرید درباره آداب حضور استاد در جلسه درس گفته، اگر کلاس درس در مسجد برگزار شود، مستحب است استاد نماز تحیت مسجد بخواند سپس به تدریس مشغول شود.[۶]
إذا دخل أحدکم المسجد فلا یجلس حتّی یصلّی رکعتین.[۷] هرگاه هر یک از شما داخل مسجد شد، قبل از آنکه بنشیند، دو رکعت نماز بگزارد.
طواف جایگزین نماز تحیت مسجدالحرام
به فتوای بیشتر مراجع تقلید، مسجد الحرام نماز تحیت ندارد؛ بلکه تحیت آن، طواف است.[۸] به گفته شهید ثانی در کتاب الروضة البهیة، همان طور که تحیت و احترام مساجد با نماز است، تحیت مسجد الحرام با طواف است.[۹]
نماز تحیت مسجد جمکران
میرزا حسین نوری از محدثان شیعه، برای مسجد جمکران نماز تحیت مخصوص نقل کرده است. این نماز دارای دو رکعت است که در هر رکعت، یک مرتبه سوره حمد، هفت مرتبه سوره توحید، هفت بار ذکر رکوع و در هر سجده هفت بار ذکر سجده خوانده می‌شود.[۱۰]
پانویس
- ↑ شریفی اشکوری، فقرات فقهیه، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۴۹۸.
- ↑ نجفی، مجمع الرسائل، ۱۳۷۳ش، ص۴۲۰.
- ↑ نجفی، مجمع الرسائل، ۱۳۷۳ش، ص۴۲۰؛ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۳۱.
- ↑ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۳۱.
- ↑ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۳۱.
- ↑ شهید ثانی، منیة المرید، ۱۴۱۵ق، ص۲۰۵.
- ↑ نووی، ریاض الصالحین، ۱۴۲۸ق، ص۲۸۸.
- ↑ ملکی، در وادی نور، ۱۳۸۹ش، ص۶۶.
- ↑ شهید ثانی، الروضة البهیة، مجمع الفکر الاسلامی، ج۱، ص۱۷۵.
- ↑ نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۲ق، ص۲۹۵.
منابع
- شریفی اشکوری، الیاس، فقرات فقهیه رساله عملیه، قم، آل ایوب، ۱۳۸۱ش.
- شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، قم، مجمع الفکر الاسلامی، بی‌تا.
- شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، منیة المرید فی أدب المفید و المستفید، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۱۵ق.
- طباطبایی یزدی، محمدکاظم، العروة الوثقی فیما تعمّ به البلوی، قم، مرکز فقه الائمة الأطهار، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
- ملکی، علی، در وادی نور، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۹ش.
- نجفی، محمدحسن، رساله شریفه مجمع الرسائل، مشهد، مؤسسه حضرت صاحب الزمان(عج)، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
- نوری، میرزاحسین، نجم الثاقب، قم، انتشارات مسجد جمکران، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق.
- نووی، یحیی بن شرف، ریاض الصالحین من کلام سید المرسلین، المنصوره، دار الوفاء، چاپ هفتم، ۱۴۲۸ق.