تشهد: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز مستندسازی و افزایش منبع |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز مستندسازی و افزایش منبع |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* در هنگام خواندن تشهد رعایت [[موالات]](پشت سر هم)، [[ترتیب]]، [[طمأنینه]] و صحیح خواندن کلمات شرط است.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.</ref> | * در هنگام خواندن تشهد رعایت [[موالات]](پشت سر هم)، [[ترتیب]]، [[طمأنینه]] و صحیح خواندن کلمات شرط است.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.</ref> | ||
* [[مستحب]] است در هنگام تشهد، نمازگزار دست‌ها را بر ران‌ها بگذارد و انگشت‌ها را به یکدیگر بچسباند و به دامان خود نگاه کند.<ref> شهید اول، الدروس، ج۱، ص۱۸۲.</ref> | * [[مستحب]] است در هنگام تشهد، نمازگزار دست‌ها را بر ران‌ها بگذارد و انگشت‌ها را به یکدیگر بچسباند و به دامان خود نگاه کند.<ref> شهید اول، الدروس، ج۱، ص۱۸۲.</ref> | ||
* مستحب بودن [[تورک|تَوَرُّک]]<ref>شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، | * مستحب بودن [[تورک|تَوَرُّک]]<ref>شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲؛ محقق کرکی، رسائل المحقق الکرکی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱۲.</ref> قراردادنِ پای چپ زیر ساق پای راست و نشستن بر ران چپ.<ref>محقق کرکی، رسائل المحقق الکرکی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱۲.</ref> | ||
* مستحب است پیش از تشهد عبارت {{عربی|اَلْحَمدُللَّـه}} یا {{عربی|بِسْمِ اللهِ و بِاللهِ وَ الْحَمدُ لِلهِ وَ خَیرُ الأسماءِ لِله}} <ref>شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲.</ref> و پس از آن عبارت {{عربی|وَ تَقَبِّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَه}} گفته شود.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۲۳۹.</ref> | * مستحب است پیش از تشهد عبارت {{عربی|اَلْحَمدُللَّـه}} یا {{عربی|بِسْمِ اللهِ و بِاللهِ وَ الْحَمدُ لِلهِ وَ خَیرُ الأسماءِ لِله}} <ref>شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲.</ref> و پس از آن عبارت {{عربی|وَ تَقَبِّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَه}} گفته شود.<ref>امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۲۳۹.</ref> | ||
| خط ۴۹: | خط ۵۰: | ||
| توضیحات = | | توضیحات = | ||
}}</onlyinclude> | }}</onlyinclude> | ||
[[Category:واجبات نماز]] | |||
[[Category:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]] | |||
[[رده:واجبات نماز]] | [[رده:واجبات نماز]] | ||
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]] | [[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ب]] | ||
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۵۳
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۱۶ مرداد ۱۳۹۹ توسط کاربر:Shamsoddin برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
تَشَهُد از واجبات نماز که در رکعت دوم و رکعت آخر نماز پس از دو سجده خوانده می‌شود. «اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ»ذکر تشهد است که در آن به یگانگی خدا و نبوت پیامبر(ص) گواهی داده می‌شود.
تشهد از اجزای غیر رُکنی نماز است؛ از این رو اگر فراموش شود، باعث باطل شدن نماز نمی‌شود.
ذکر
تشهد، از اجزای واجب نماز است.[۱] که به گفتن شهادتین (گواهی دادن به یگانگی خدا و رسالت پیامبر(ص)) و فرستادن صلوات بر پیامبر(ص) در رکعت دوم و رکعت آخر پس از دو سجده و قبل از سلام اشاره دارد.[۲] از تشهد بیشتر در باب نماز کتاب‌های فقهی بحث می‌شود.[۳]
به گفته میرزا علی مشکینی بنا بر نظر مشهور فقهای شیعه ذکر تشهد عبارت است از: «اَشْهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ؛ شهادت می‌دهم که معبودی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد؛ شهادت می‌دهم که محمد(ص) بنده خدا و فرستاده او است. خدایا رحمت بفرست بر محمد و آل محمد.»[۴] البته در کتاب‌های فقهی مقدار واجب آن««أشهد أن لا إله إلا اللّٰه و أشهد أن محمدا رسول اللّٰه اللهم صل على محمد و آل محمد» ذکر شده است.[۵] هرچند علامه حلی در کتاب النهایه در واجب بودن «وحده لا شریک له» تردید کرده است.[۶]
احکام
برخی از احکام تشهد عبارتند از:
- در هنگام خواندن تشهد رعایت موالات(پشت سر هم)، ترتیب، طمأنینه و صحیح خواندن کلمات شرط است.[۷]
- مستحب است در هنگام تشهد، نمازگزار دست‌ها را بر ران‌ها بگذارد و انگشت‌ها را به یکدیگر بچسباند و به دامان خود نگاه کند.[۸]
- مستحب بودن تَوَرُّک[۹] قراردادنِ پای چپ زیر ساق پای راست و نشستن بر ران چپ.[۱۰]
- مستحب است پیش از تشهد عبارت اَلْحَمدُللَّـه یا بِسْمِ اللهِ و بِاللهِ وَ الْحَمدُ لِلهِ وَ خَیرُ الأسماءِ لِله [۱۱] و پس از آن عبارت وَ تَقَبِّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَه گفته شود.[۱۲]
حکم فراموش کردن تشهد
اگر نمازگزار تشهد را فراموش کند و پیش از رکوع متوجه شود، باید بلافاصله بنشیند و تشهد را بخواند و نماز را ادامه دهد. بر اساس برخی فتاوا لازم است پس از پایان نماز دو سجده سهو به جای آورده شود. اما اگر در رکوع یا بعد از آن یادش بیاید که تشهد رکعت قبل را نخوانده، باید پس از تمام‌کردن نماز، تشهد را قضا کند و بنابر احتیاط واجب برای تشهد فراموش شده دو سجده سهو به جا آورد.
پانویس
منابع
- علامه حلی، حسن بن یوسف، نهایة الاحکام فی معرفة الاحکام، قم، مؤسسة آل‌البیت علیهم‌السلام، ۱۴۱۹ق.
- محقق کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم، مؤسسه آل‌البیت علیهم‌السلام، ۱۴۱۴ق.
- مشکینی، میرزاعلی، مصطلحات الفقه و معظم عناوینه الموضوعیه، قم، الهادی، ۱۴۱۹ق/۱۳۷۷ش.
- شهید اول، محمد بن مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الامامیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ق.
- امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، تصحیح مسلم قلی پور، ۱۴۲۶ق.
- ↑ نگاه کنید به: علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۵-۱۴۶.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.
- ↑ علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹؛ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۳۱۸.
- ↑ علامه حلی، نهایة الاحکام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۴۹۹.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۶.
- ↑ شهید اول، الدروس، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲؛ محقق کرکی، رسائل المحقق الکرکی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱۲.
- ↑ محقق کرکی، رسائل المحقق الکرکی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۱۲.
- ↑ شهید اول، الدروس، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ امام خمینی، توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۲۳۹.