علی غروی تبریزی

از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از شیخ علی غروی تبریزی)
علی غروی تبریزی
مرجع تقلید
اطلاعات فردی
نام کاملمیرزا علی غروی تبریزی
لقبمیرزا
نسبغروی تبریزی
تاریخ تولدسال ۱۳۰۹ش
زادگاهتبریز
محل دفنوادی السلام نجف
شهر وفاتکربلا
تاریخ شهادت۲۸ خرداد ۱۳۷۷ش
محل شهادتحرم امام حسین(ع)
اطلاعات علمی
استادانسید ابوالقاسم خوییسید حسین بروجردیسید محمد حجت کوه‌کمریعلامه طباطبائی
شاگردانسید علی‌اکبر ابوترابیسید کمال حیدری
محل تحصیلتبریز • قمنجف
اجازه اجتهاد ازمحمدحسین کاشف‌الغطاء • سید ابوالقاسم خویی
تألیفاتالتنقيح فی شرح العروة الوثقى • الفتاوى المستنبطة
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسیطرفدار امام خمینی(ره) و حمایت از انقلاب اسلامی ایران
اجتماعیتأسیس مؤسسه خیریه برای فقرا


علی غروی تبریزی (۱۳۰۹-۱۳۷۷ش) معروف به میرزا علی غروی تبریزی از مراجع تقلید شیعه که بارها توسط حزب بعث عراق به زندان افتاد. او از استقبال‌کنندگان امام خمینی در جریان ورود از ترکیه به نجف بود و در جنگ ایران و عراق بارها از سوی صدام مورد آزار و اذیت و بازجویی قرار گرفت.

سید احمد خوانساری در قم و سید ابوالقاسم خویی در نجف از اساتید او بودند. او تقریرکننده نخستین کتاب فقهی سید ابوالقاسم خویی، به نام التنقيح فی شرح العروة الوثقى بود. سید کمال حیدری و سید علی‌اکبر ابوترابی از شاگردان او هستند.

غروی در ۲۸ خرداد سال ۱۳۷۷ش، پس از زیارت امام حسین(ع) در بین راه کربلا به نجف به ضرب گلوله جان خود را از دست داد. مجلس اعلای اسلامی عراق، تیراندازی به سوی او را به رژیم بعث عراق نسبت داد.

جایگاه

غروی تبریزی در مرجعیت نزدیک به یک ساله‌اش، مقلدان زیادی در ایران، عراق و دیگر کشورهای اسلامی داشت و مؤسسه خیریه‌ای نیز برای فقراء در زمان تحریم اقتصادی عراق در دوران حکومت حزب بعث تأسیس کرد.[۱] غروی،‌ تقریرکننده اولین کتاب فقهی سید ابوالقاسم خویی از مراجع تقلید در نجف، به نام التنقیح فی شرح العروة الوثقی بود[۲] و به همین خاطر مورد ستایش آیت‌الله خوئی قرار گرفت.[۳]

غروی در بیست‌سالگی جزو خواص حلقه درس خارج سید محمد حجت کوه‌کمری، از مراجع تقلید قرار گرفت و به شیخ علی مقرر[یادداشت ۱] معروف شد.[۴] گفته شده او از محمدحسین کاشف‌الغطاء و سید ابوالقاسم خویی اجازه اجتهاد داشت.[۵] غروی تبریزی جزو هیئت استقبال‌کننده از طرف آیت‌الله خویی، هنگام ورود امام خمینی از ترکیه به نجف بود و به همراه سید ابوالقاسم خویی و سید محمود حسینی شاهرودی به دیدار امام خمینی در نجف رفت.[۶]

جنگ ایران و عراق

میرزا علی غروی تبریزی، در زمان جنگ ایران و عراق، تحت فشار حزب بعث عراق بود و به همراه پسرش به سازمان امنیت حزب بعث در نجف احضار و مورد بازجوئی روزانه قرار می‌گرفتند.[۷] پس از مدتی فرزندان او مجبور به ترک عراق و بازگشت به ایران شدند و خودش نیز پنج‌بار به زندان افتاد؛[۸] اما وی برخلاف برخی از دوستانش به ایران نیامد و تا پایان عمر در حوزه علمیه نجف ماند و به نقلی، رفتن از نجف را نوعی فرار از دفاع از مکتب می‌دانست.[۹]

غروی تبریزی به همراه سید ابوالقاسم خویی

زندگی‌نامه و تحصیل

میرزا علی غروی تبریزی در سال ۱۳۰۹ش (۱۳۴۹ق) در تبریز به دنیا آمد.[۱۰] در برخی دیگر منابع، زمان تولد وی ۱۳۳۴ق ذکر شده است.[۱۱] پدرش اسدالله از تاجران آذربایجان بود که در بادکوبه قفقاز دفتر تجاری داشت و با شروع کودتای کمونیستی، آن‌جا را رها کرد و به تبریز بازگشت.[۱۲]

غروی از شش‌سالگی در تبریز به مکتب‌خانه می‌رفت. پس از آن وارد مدرسه طالبیه تبریز شد و کتاب‌های سطح حوزه را نزد میرزا علی‌اصغر باغمیشه‌ای فراگرفت.[۱۳] پس از طی مراحل مقدماتی، وارد حوزه علمیه قم شد و دروس رسائل، کفایه و مکاسب را از شیخ محمد مجاهدی تبریزی،‌ سید حسین قاضی طباطبائی و سید احمد خوانساری فراگرفت.[۱۴] در سال ۱۳۷۰ق برای تکمیل فقه و اصول، راهی نجف شد و از افرادی مثل حسین حلی، میرزا محمدباقر زنجانی، آقا رضا همدانی[۱۵] و سید ابوالقاسم خوئی[۱۶] استفاده نمود.

تدریس و شاگردان

غروی تبریزی، در زمان تحصیل درس خارج فقه و اصول در نجف، به تدریس سطح عالی حوزه در مدرسه دارالحکمه و مسجد شیخ انصاری نیز اشتغال داشت. در سال ۱۳۳۹ش نیز به تدریس خارج فقه و اصول در مسجد جواهری نجف مشغول گردید.[۱۷] گفته شده که از جهت کمی و کیفی، درس‌های حوزه نجف بین او و سید علی حسینی سیستانی از مراجع تقلید تقسیم شده بود.[۱۸]

غروی تبریزی به همراه سید علی سیستانی

او بیش از ۴۰ سال به تدریس اشتغال داشت و از نخستین سال تدریس خارج، دو دوره کامل خارج فقه و اصول تدریس کرد.[۱۹] سید علاء الدین بحرالعلوم، یوسف دعموش، سید حسین ابوسعیده، عباس کاشف‌الغطاء، صالح طائی، سید کمال حیدری و سید علی‌اکبر ابوترابی از شاگردان او هستند.[۲۰]

وفات

غروی در شب جمعه ۲۸ خرداد ۱۳۷۷ش، پس از زیارت مرقد امام حسین(ع)، در بین راه کربلا و نجف به همراه داماد و راننده‌اش به گلوله بسته شد.[۲۱] پس از وفات ایشان، مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق، تیراندازی به سوی غروی تبریزی و همراهانش را به رژیم بعث عراق نسبت داد و مجلس اعلای شیعیان لبنان، خواستار برگزاری همایش حمایت از مراجع نجف شد.[۲۲] سید علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران،‌ در پیام تسلیتی،‌ از او به‌عنوان یکی از فقها و مراجع بزرگ تقلید در نجف یاد کرد.[۲۳]

پیکر وی مخفیانه در قبرستان وادی السلام نجف به خاک سپرده شد.[۲۴] به دستور سید علی سیستانی مقبره‌ای برای وی ساخته شد.[۲۵]

جملات سید ابوالقاسم خویی درباره میرزا علی غروی تبریزی پس از تقریز کتاب التنقیح

آثار

میرزا علی غروی تبریزی کتاب‌های متعددی در زمینه فقهی و اصولی تألیف کرد که برخی از آن‌ها به شرح ذیل است:

پانویس

  1. «مصاحبه با فرزند معظم له» به نقل از: مرجعیت، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  2. «مصاحبه با فرزند معظم له» به نقل از: با کتاب تنقیح، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  3. غروی تبریزی، التنقیح فی شرح العروة الوثقی، قم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۸.
  4. عقیقی بخشایشی، مفاخر آذربایجان، قم، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۲۱۴۳.
  5. باباجانی، «سیمای سرخ مرجعیت؛ در اربعین شهادت آیت الله غروی تبریزی»، ص۵۸.
  6. روحانی،‌ نهضت امام خمينی، تهران، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۱۲۵-۱۲۶.
  7. «انقلاب اسلامی و آیت الله غروی»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  8. باباجانی، «سیمای سرخ مرجعیت؛ در اربعین شهادت آیت الله غروی تبریزی»، ص۵۸.
  9. عقیقی بخشایشی، مفاخر آذربایجان، قم، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۲۱۴۷؛ «انقلاب اسلامی و آیت الله غروی»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  10. عقیقی بخشایشی، مفاخر آذربایجان، قم، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۲۱۴۱؛ انصاری، «درگذشتگان»، ص۱۰۷.
  11. شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج۷، ص۲۸۵؛ امینی، معجم رجال الفکر و الأدب فی النجف، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۱۳.
  12. باباجانی، «سیمای سرخ مرجعیت؛ در اربعین شهادت آیت الله غروی تبریزی»، ص۵۶.
  13. انصاری، «درگذشتگان»، ص۱۰۷.
  14. عقیقی بخشایشی، مفاخر آذربایجان، قم، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۲۱۴۲.
  15. انصاری، «درگذشتگان»، ص۱۰۷.
  16. امینی، معجم رجال الفکر و الأدب فی النجف، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۹۱۳.
  17. باباجانی، «سیمای سرخ مرجعیت؛ در اربعین شهادت آیت الله غروی تبریزی»، ص۵۶-۵۷.
  18. «بر کرسی تدریس»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  19. انصاری، «درگذشتگان»، ص۱۰۷.
  20. «علی غروی تبریزى (میرزا علی غروی تبریزى)»، سایت فرهیختگان تمدن شیعه.
  21. انصاری، «درگذشتگان»، ص۱۰۸؛ باباجانی، «سیمای سرخ مرجعیت؛ در اربعین شهادت آیت الله غروی تبریزی»، ص۵۸.
  22. باباجانی، «سیمای سرخ مرجعیت؛ در اربعین شهادت آیت الله غروی تبریزی»، ص۶۲.
  23. «پیام تسلیت در پی شهادت آیت‌اللَّه حاج میرزا علی غروی تبریزی»، پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای.
  24. انصاری، «درگذشتگان»، ص۱۰۸.
  25. «شهادت»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  26. عقیقی بخشایشی، مفاخر آذربایجان، قم، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۲۱۴۵-۲۱۴۶.
  27. انصاری، «درگذشتگان»، ص۱۰۷-۱۰۸.

یادداشت

  1. مقرِّر به کسی گفته می‌شد که پس از تدریس استاد، مباحث را توضیح و به اشکالات، پاسخ می‌داد.(عقیقی بخشایشی، مفاخر آذربایجان، قم، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۲۱۴۳.)

منابع

  • امینی، محمدهادی، معجم رجال الفکر و الأدب فی النجف خلال ألف عام، بی‌جا، بی‌نا، ۱۴۱۳ق.
  • انصاری، ناصرالدین، «درگذشتگان»، در مجله آینه پژوهش، شماره ۵۰، خرداد و تیر ۱۳۷۷ش.
  • «انقلاب اسلامی و آیت الله غروی»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، تاریخ بازدید: ۱۸ مهر ۱۴۰۳ش.
  • باباجانی، علی، «سیمای سرخ مرجعیت؛ در اربعین شهادت آیت‌الله غروی تبریزی»، در نشریه فرهنگ کوثر، شماره ۱۷، مرداد ۱۳۷۷ش.
  • «با کتاب تنقیح»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، تاریخ بازدید: ۱۷ مهر ۱۴۰۳ش.
  • «بر کرسی تدریس»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، تاریخ بازدید: ۱۹ مهر ۱۴۰۳ش.
  • «پیام تسلیت در پی شهادت آیت‌اللَّه حاج میرزا علی غروی تبریزی»، پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای، تاریخ درج مطلب: ۳۰ خرداد ۱۳۷۷ش، تاریخ بازدید: ۱۸ مهر ۱۴۰۳ش.
  • روحانی،‌ سید حمید، نهضت امام خمينی، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۶۴ش.
  • «شهادت»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، تاریخ بازدید: ۱۸ مهر ۱۴۰۳ش.
  • شریف‌رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۵۲ش.
  • عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، مفاخر آذربایجان، قم، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۷۸ش.
  • «علی غروی تبریزى (میرزا علی غروی تبریزى)»، سایت فرهیختگان تمدن شیعه، تاریخ درج مطلب: ۱۲ مهر ۱۳۹۴ش، تاریخ بازدید: ۱۹ مهر ۱۴۰۳ش.
  • غروی تبریزی، علی، التنقیح فی شرح العروة الوثقی (الاجتهاد و التقلید)؛ تقریرا لبحث آیةالله السید ابوالقاسم الموسوی الخویی، قم، دار الهادی للمطبوعات قم، چاپ سوم، ۱۴۱۰ق.
  • «مرجعیت»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، تاریخ بازدید: ۱۷ مهر ۱۴۰۳ش.