تجافی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ویکی‌سازی |
imported>Hasaninasab جز اصلاح منابع |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* | * فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در [http://lib.eshia.ir/23017/2/353/%D8%AA%D9%8E%D8%AC%D8%A7%D9%81%D9%89 پایگاه کتابخانه فقاهت] | ||
* [http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]، پایگاه حوزه نیوز، تاریخ مشاهده ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ش | |||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
* از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟ [http://hawzahnews.com/detail/News/373979 پایگاه حوزه نیوز] | * از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟ [http://hawzahnews.com/detail/News/373979 پایگاه حوزه نیوز] | ||
نسخهٔ ۲ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۴۹
تَجافی به معنای آن است که نمازگزار در هنگام تشهّد امام جماعت، به حالت نیم‌خیز بنشیند. به بازکردن دست‌ها در هنگام رکوع و سجده نیز تجافی می‌گویند.
در تشهد: اگر مأموم در رکعت دوم یا آخرِ نماز، به امام جماعت اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر مراجعی مانند آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله سیستانی، تجافی در تشهد رکعت دوم احتیاطِ واجب است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.[۱]
در رکوع و سجده: به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان مستحب است.[۲]
پانویس
- ↑ از تجافی در نماز چه می‌دانیم
- ↑ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳
منابع
- فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در پایگاه کتابخانه فقاهت
- از تجافی در نماز چه می‌دانیم، پایگاه حوزه نیوز، تاریخ مشاهده ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ش
پیوند به بیرون
- از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟ پایگاه حوزه نیوز
- تجافی، پورتال انهار