تجافی: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویکی‌سازی |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
'''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر [[مراجع تقلید|مراجعی]] مانند [[سیدعلی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، [[حسین وحید خراسانی|آیت‌الله وحید خراسانی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|آیت‌الله سیستانی]]، تجافی در تشهد رکعت دوم [[احتیاط واجب|احتیاطِ واجب]] است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.<ref>[http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]</ref> | '''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر [[مراجع تقلید|مراجعی]] مانند [[سیدعلی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، [[حسین وحید خراسانی|آیت‌الله وحید خراسانی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|آیت‌الله سیستانی]]، تجافی در تشهد رکعت دوم [[احتیاط واجب|احتیاطِ واجب]] است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.<ref>[http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]</ref> | ||
'''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان مستحب است.<ref>فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳</ref> | '''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.<ref>فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۵۳
تَجافی به معنای آن است که نمازگزار در هنگام تشهّد امام جماعت، به حالت نیم‌خیز بنشیند. به بازکردن دست‌ها در هنگام رکوع و سجده نیز تجافی می‌گویند.
در تشهد: اگر مأموم در رکعت دوم یا آخرِ نماز، به امام جماعت اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر مراجعی مانند آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله سیستانی، تجافی در تشهد رکعت دوم احتیاطِ واجب است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.[۱]
در رکوع و سجده: به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان مستحب است.[۲]
پانویس
- ↑ از تجافی در نماز چه می‌دانیم
- ↑ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳
منابع
- منبع اصلی: فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در پایگاه کتابخانه فقاهت
پیوند به بیرون
- از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟ پایگاه حوزه نیوز
- تجافی، پورتال انهار