قبرستان معلاة: تفاوت میان نسخه‌ها

این گورستان که به نام‌های مَعْلاة، مقبرة المَعْلاة و جَنّة المَعْلاة و مقبره قریش یا مقبره [[بنی هاشم|بنی‌هاشم]] نیز شهرت دارد، در دامنه کوهی به نام حَجون قرار داشته و امروزه در شمال شرقی مکه و بر سر دو راهی منتهی به [[مسجدالحرام]] و [[کوه حجون]] واقع است.<ref>فاسی، شفاء الغرام، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۵۳؛ ابن ظهیره، ص۳۰۳؛ قائدان، ص۱۲۹.</ref>

در دوران [[جاهلیت]] و نیز اوایل ظهور [[اسلام]]، این گورستان، محوطه‌ای بود شامل دره ابی‌دُب (سمت راست کوه) و دره صُفی السبّاب (سمت چپ کوه) که به تدریج تا کوه و گردنه اذاخِر و محوطه خُرْمان، گسترش یافت.<ref>ازرقی، ص۴۳۲؛ فاکهی، ج۴، ص۵۴؛ برای اطلاع بیشتر درباره این محوطه ر.ک: ازرقی، ج۱، ص۴۸۲ـ۴۸۳؛ فاسی، شفاء الغرام، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۷۱ـ۴۷۵؛ ابن ظهیره، ص۳۰۴ـ۳۰۵.</ref> چون حَجون خارج از مکه بود، جغرافی‌نویسانی مانند مَقْدِسی و [[ابن خرداذبه]] به آن اشاره نکرده یا همانند [[یاقوت حموی]]<ref>یاقوت، ذیل مادّه.</ref> به ذکر کلیاتی بسنده نموده‌اند، از همین رو و نیز به سبب مجاورت حَجون با گورستان مقبرةالعلیا، تعیین دقیق محدوده آن میسر نیست.<ref>فاکهی، ج۴، ص۵۹؛ بلادی، ص۸۰؛ حمد جاسر، ص۱۱۴.</ref>

قدیمی‌ترین اشاره به کوه حَجون به ابیاتی از روزگار جُرهُمیان باز می‌گردد<ref>ر.ک: ابن جبیر، رحلة ابن جبیر، ۱۹۸۶م، ص۷۸؛ فاسی، شفاء الغرام، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۵۹۷ـ۵۹۸.</ref> اما اطلاق نام حجون به گورستان، احتمالاً پس از دفن جنازه [[قصی بن کلاب|قُصَی بن کلاب]]، جد پنجم [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]]، صورت گرفته است، زیرا او نخستین کسی بود که در دامنه این کوه به خاک سپرده شد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، بی‌تا، ج۱، ص۷۳؛ فاکهی، ج۴، ص۵۸ـ۵۹.</ref> از آن پس، اهالی مکه در دره سمت راست و چپ حَجون، اموات خود را دفن کردند.<ref>ازرقی، ص۴۳۴.</ref> به این ترتیب، مقارن ظهور اسلام، حجون گورستانی معتبر شد، به ویژه اینکه اجداد پیامبر اسلام (ص)، [[عبدمناف]]، [[هاشم بن عبد مناف|هاشم]] و [[عبدالمطلب]]، در آنجا مدفون بودند و به روایتی، [[آمنه مادر پیامبر|آمنه]]، مادر پیامبر (ص)، نیز در همین گورستان به خاک سپرده شد.<ref>ازرقی، ص۴۳۳؛ در این مورد روایت مشهورتر دیگری مطرح است ر.ک: ابن سعد،الطبقات الکبری، بی‌تا، ج۱، ص۱۱۶ـ۱۱۷.</ref> [[ابوطالب]]، عموی پیامبر(ص)، در شعری مفاخره آمیز از این مقابر و مدفونان آن یاد کرده است.<ref>ر.ک: ابن قدامه، ص۳۷۲.</ref>

با وجود تصریح منابع بر دفن بزرگان [[صحابه]] و [[تابعین]] و اولیا در این محل و به رغم قداست و اهمیت معنوی حَجون و نقل فضیلت‌های [[دعا]] و [[زیارت]] در آنجا، هویت و محل دقیق قبور بسیاری از صحابه در این محل شناخته نیست<ref>ر.ک: ابن جبیر؛ رحلة ابن جبیر، ۱۹۸۶م، ابن بطوطه، همانجاها؛ فاسی، شفاء الغرام، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۵۶.</ref> در حالی که در قرن هفتم فیروزآبادی در رساله «إثارَةُ الحجون لزیارةِ الحجون» از ۳۸ مرد و هفت زن از صحابه، که در حجون دفن بوده‌اند، نام برده است.<ref>ر.ک: حمد جاسر، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref>

دیگر مدفونان سرشناسِ این گورستان عبارت‌اند از: [[عبدالله بن عمر|عبدالله بن عمر بن خطاب]]؛ [[فضیل بن عیاض]]، عارف قرن دوم؛ گروهی از سادات، به ویژه [[سادات حسنی]]؛ و [[منصور دوانیقی|منصور]] خلیفه [[بنی عباس|عباسی]].<ref>ازرقی، ص۴۳۲؛ قلقشندی، ج۳، ص۲۵۴؛ قائدان، ص۱۳۶.</ref>

* نقل روایاتی از پیامبر (ص) درباره فضیلت حجون، سبب افزایش دفن اموات در این مکان، به ویژه در سمت چپ آن، شد.<ref>ر.ک: ازرقی، ص۴۷۳؛ فاسی، شفاء الغرام، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۵۴.</ref>

* در آغاز اسلام، حجون به سبب وقایعی، بیشتر مورد توجه قرار گرفت و اعتبار یافت. یکی از این وقایع، گزارش [[قرآن]] از ملاقات گروهی از [[جن|جنّیان]] با پیامبر اکرم (ص) در حوالی حجون و [[ایمان]] آوردن آنها بود.<ref>ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، بی‌تا، ج۱، ص۲۱۲.</ref> به همین دلیل، بعدها در جوار حجون مسجدی به نام [[مسجد جن]] یا مسجد حَرَس ساخته شد که تا امروز نیز باقی مانده است.<ref>ازرقی، ص۴۸۲؛ ابن جبیر، رحلة ابن جبیر، ۱۹۸۶م، همانجا؛ ابن بطوطه، ص۱۴۲؛ قائدان، ص۱۲۱.</ref>

* اقامت پیامبر (ص) در حجون به هنگام [[فتح مکه]] نیز بر اعتبار این گورستان افزود.<ref>ازرقی، ص۳۸۹.</ref>

این گورستان هم اکنون با دیواری که تا دامنه [[کوه حجون]] امتداد دارد، احاطه شده است ولی بخش شمالی آن، که در دامنه کوه قرار دارد، حصاری ندارد. داخل گورستان نیز با حصار فلزی به دو بخش شمالی (شامل قبور [[بنی هاشم]] و اجداد پیامبر) و جنوبی تفکیک شده است.<ref>قائدان، ص۱۳۱.</ref>