مدین (شهر)
 نقشه شهر مدین | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| ویژگی | محل زندگی قوم حضرت شعیب |
| کشور | اردن یا عربستان |
| نژاد | عرب |
شهر مَدْیَن محل زندگی قوم مدین بود[۱] قومی که حضرت شعیب برای هدایت آنان مبعوث شد.[۲]
این شهر را در شرق خلیج عقبه[۳] بر کرانه دریا و آباد و سرسبز دانسته‌اند.[۴] این شهر در نزدیکی منطقه تبوک[۵] و همچنین در نزدیکی شهر قوم لوط بوده است.[۶] شیخ صدوق مدین را قریه‌ای کوچک دانسته که بیش از چهل خانه در آن وجود نداشت.[۷]
برخی محققان این شهر را جزو شهرهای شام به حساب آورده‌اند[۸] و احتمال داده‌اند امروزه شهر «معان» در کشور اردن[۹] در مکان آن ساخته شده است.[۱۰] برخی دیگر معتقدند که مدین در عربستان امروزی قرار داشته است.[۱۱]
خداوند حضرت شعیب را برای قوم مدین و در شهر مدین مبعوث کرد.[۱۲] حضرت موسی(ع) پس از فرار از مصر، به مدین آمده و سال‌ها به چوپانی گوسفندان شعیب(ع) مشغول بود.[۱۳] ساکنان این شهر را از نژاد عرب دانسته‌اند.[۱۴]
لفظ مدین ده بار در قرآن آمده[۱۵] که در برخی از آن‌ها، مقصود شهر مدین است.[۱۶]
در این شهر، قوم مدین زندگی می‌کردند که نام شهر از نام آنان گرفته شده است.[۱۷] در مورد جد قبیله مدین اختلاف وجود دارد؛ آن‌ها را از نسل مدین بن ابراهیم(ع)[۱۸] یا حضرت اسماعیل(ع)[۱۹] دانسته‌اند.
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۷۷.
- ↑ سوره اعراف آیه ۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۲۰۰.
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، واژه مدین.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۱، ص۲۹۱.
- ↑ ابن‌کثیر البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۲۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۲۴۹.
- ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۴۵.
- ↑ بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، ج۱، ص۲۶۷.
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، واژه مدین.
- ↑ سوره اعراف، آیه ۸۵.
- ↑ طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۹، ص۳۲.
- ↑ بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، جلد اول مقدمه، ص۲۶۷.
- ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۴۵.
- ↑ برای نمونه: سوره هود، آیه ۸۴.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۷۷.
- ↑ ابن‌اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۲۰۰.
منابع
- ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل، بیروت، دارصادر، ۱۹۶۵م.
- ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.
- بلاغی، سید عبد الحجت، حجة التفاسیر و بلاغ الإکسیر، قم، انتشارات حکمت، ۱۳۸۶ق.
- دهخدا، لغت‌نامه دهخدا.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی‌اکبر، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.
- طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش.
- قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.
- مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- یاقوت حموی، شهاب‌الدین، معجم البلدان، بیروت، دارصادر، چاپ دوم، ۱۹۹۵م.