هود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''هود''' پیامبر [[قوم عاد]] و از پیامبرانی که نامشان در [[قرآن]] آمده است. نام هود هفت بار در قرآن بیان شده است. او را از نوادگان [[حضرت نوح]] می‌دانند. هود از [[قوم عاد]] بود که داستان عذابشان در قرآن آمده است. قوم عاد با وجود نعمت‌های فراوان مشرک بودند. بنابر [[آیات]] قرآن، خداوند بعد از ایمان نیاوردن قوم عاد، باد سرد شدیدی برای آنان فرستاد که آنان را همچون تنه‌های نخل از زمین بلند می‌کرد. از قوم عاد تنها حضرت هود و چند نفر از مؤمنان زنده ماندند.

برخی مدعی شده‌اند که داستان حضرت هود و قومش در کتاب‌های آسمانی دیگر نیامده و فقط قرآن کریم به این داستان اشاره کرده‌است.

حضرت هود از پیامبرانی است که نامشان در [[قرآن کریم]] آمده است.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> [[خداوند]] هفت مرتبه از هود(ع) در قرآن کریم یاد کرده<ref> سوره اعراف، آیه ۶۵؛ سوره هود، آیات ۵۰، ۵۳، ۵۸، ۶۰، ۸۹؛ سوره شعراء، آیه ۱۲۴؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> و یازدهمین سوره قرآن به نام وی ([[سوره هود]]) نامیده شده است.

هود(ع)، از نوادگان [[حضرت نوح]] بود. نسب او را تا حضرت نوح چنین شرح داده‌اند: هود پسر عبدالله، پسر رِیاح(یا رباح)، پسر حَلوت(خلود)، پسر عاد، پسر عوص، پسر آدم(أرم)، پسر سام، پسر نوح.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۵؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> به گفته النجار در کتاب قصص الانبیاء با توجه به مقایسه نسبت حضرت هود و [[ابراهیم]] این نَسَب قابل قبول‌تر از نسب‌هایی است که دیگران ذکر کرده‌اند.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۰.</ref> ابن کثیر نیز او را فرزند شالخ فرزند ارفخشد فرزند سام فرزند نوح دانسته است.<ref>ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref>  

هود در [[قوم عاد]] در [[سرزمین احقاف]] زندگی می‌کرد.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۵؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۰-۵۱؛ ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref> بر اساس [[روایات]] او از جهت اخلاق پسندیده، شبیه [[آدم(ع)]] یا جدش نوح(ع) بود.<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۶۸.</ref> برخی گفته‌اند که اولین [[پیامبر]] عرب بود و به زبان عربی سخن می‌گفت.<ref>النجار، قصص الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> برخی توکل حضرت هود را برجسته‌ترین نقاط زندگی او دانسته‌اند.<ref>جوادی آملی، تفسیر موضوعی، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۳۰۳.</ref>.

برخی با استناد به [[روایات]] معتقدند که حضرت هود در سن ۴۰ سالگی به [[پیامبر|پیامبری]] برگزیده شد.<ref>قطب راوندی، قصص‌الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۷۳.</ref> خداوند او را مأمور کرد که قوم خود را به پرستش خداوند دعوت کند.<ref>قطب راوندی، قصص‌الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۷۳؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۰-۵۱؛ ابن کثیر، قصص‌الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref> او دومین پیامبری است که برای مبارزه با ثنویت و شرک قومش مبعوث شد.<ref>طباطبایی، تاریخ الانبیاء، ۱۴۲۳ق،ص۸۷-۸۸؛ جوادی آملی، تفسیر موضوعی، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref>  

قوم عاد را اولین قومی دانسته‌اند که بعد از طوفان بت‌پرست شدند.<ref>ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref> آنها بت‌هایی هم‌نام بت‌های قوم نوح می‌پرستیدند.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۱.</ref> از همین رو خداوند فردی از میان آنان به نام «هود» به پیامبری مبعوث کرد و از او خواست تا مردمش را به اطاعت خداوند دعوت کند.<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۱۳۵؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۱-۵۲؛ ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۷.</ref>

طبق آیات قرآن، خداوند به هود گفت:‌ قوم خود را به عبادت من دعوت کن که اگر اجابت کردند بر قدرت و اموال‌شان می‌افزایم.<ref>سوره هود؛ آیه ۵۰-۵۲.</ref> قوم عاد، هود را امین و راستگو می‌دانستند؛<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۷۳.</ref> اما زمانی که از عبادت خداوند و عبادت‌نکردن بت‌ها سخن گفت، او را زدند، مسخره کردند و گفتند: تو به خدایان ما پشت کرده و سفیه شده‌ای.<ref>سوره اعراف، آیه ۶۶-۶۷.</ref> حضرت هود در پاسخ به آنان گفت که من سفیه نیستم و فقط شما را به پرستش خدایی دعوت می‌کنم که شما را جانشین قوم نوح کرد و رزق و روزی شما را توسعه داد و شما را قوی و تنومند آفرید.<ref>سوره اعراف، ۶۸ -۶۹.</ref>

 

بر اساس آیات قرآن، با وجود آنکه هود معجزاتی برای تصدیق پیامبری خود ارائه کرد، قومش نمی‌پذیرفتند و از او معجزات دیگری برای اثبات پیامبریش طلب می‌کردند.<ref>سوره هود، آیه ۵۳.</ref> آنها به هود می‌گفتند که به خاطر نافرمانی‌ات خدایان ما تو را دیوانه و مجنون کردند.<ref>سوره هود، آیه ۵۴.</ref>

برخی گفته‌اند که حضرت هود(ع) ۷۶۰ سال قومش را هدایت کرد؛ اما آنها همواره او را تکذیب می‌کردند و مورد تمسخر قرار می‌دادند.<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۷۴.</ref>

بر اساس آیات [[قرآن کریم]] زمانی که [[قوم عاد]] به حضرت هود گفتند که تو هیچ [[معجزه|معجزه‌ای]] برای ما نیاورده‌ای، حضرت هود به آنان گفت که معجزه من این است که شما و بت‌های‌تان با آن همه دشمنی و دسیسه‌ای که نسبت به من دارید هیچ وقت نمی‌توانید به من آسیبی برسانید. من از هیج دسیسه و سوء قصد‌تان به جانم فرار نمی‌کنم اما شما به امر الهی نمی‌توانید به من آسیبی برسانید.<ref>جوادی آملی، تفسیر موضوعی، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref>

بنا بر آیات [[قرآن کریم]]، قوم عاد بلندقامت، فربه، قدرتمند و درشت‌هیکل بودند.<ref>سوره قمر، آیه ۲۰؛ سوره الحاقه، آیه ۷؛ سوره اعراف، آیه ۶۹.</ref> بر اساس روایات بلن قامت‌ترین آنان۱۰۰ ذراع و کوتاهترین‌شان۷۰ ذراع بود.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۵.</ref> قرآن کریم مکان زندگی قوم عاد را سرزمین احقاف ذکر کرده است.<ref>سوره احقاف، آیه۲۱.</ref> در تعیین منطقه دقیق احقاف اختلاف هست. برخی آن را جنوب [[شبه جزیره عربستان|جزیره‌العرب]] و منطقه‌ای میان [[یمن]] و [[عمان]] دانسته‌اند.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۶۵. طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۱۰؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۳۵-۱۳۶.</ref> به گفته برخی از مفسران بنا بر آیات قرآن کریم از تمدن و زندگی قوم عاد به دست می‌آید که آنها تمدن خوب و شهرهای آبادی داشتند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۰، ص۴۵۶؛ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶ص۴۵۲.</ref>

پس از سرپیچی [[قوم عاد]] و درخواست عذاب الهی،<ref>سوره اعراف، آیه ۷۰.</ref> حضرت هود به آنان از عذاب الهی خبر داد.<ref>سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref> به امر خداوند، در [[سرزمین احقاف]] که سرزمین سرسبز و‌آبادی بود، هفت سال باران نبارید و آنها دچار قحطی شدند.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۶.</ref> پس از آن خداوند برای عذاب قوم عاد ابر سیاهی فرستاد. قوم عاد فکر کردند که این ابر مقدمه باران است و خدایان‌شان آن را فرستاده‌اند؛ اما حضرت هود به آنان گفت: این عذابی‌است که خداوند برای شما مقرر کرده است؛ همان عذابی که شما از خدای من درخواست کرده‌اید.<ref>سوره احقاف، آیه ۲۴.</ref> سپس باد شدید سردی وزید. قدرت آن چنان بود که کافران را مانند تنه‌های نخل از زمین جدا می‌کرد و اجساد آن را به زمین می‌انداخت.<ref>سوره قمر، آیه ۱۸-۲۱.</ref>  

بر اساس آیات [[قرآن کریم]] این باد به مدت ۷ شب و ۸ روز طول کشید.<ref>سوره الحاقه، آیه ۶-۸.</ref> گفته‌اند: از [[چهارشنبه]] آغاز شد و تا چهارشنبه هفته بعد ادامه یافت.<ref>قاضی زاهدی گلپایگانی، قصص یا داستان‌های شگفت‌انگیز قرآن مجید، ۱۳۷۱، ص۱۶۸. </ref> این باد همه افراد [[قوم عاد]] را از بین برد. از میان آنان تنها حضرت هود و یارانش از عذاب نجات یافتند.<ref>سوه هود، آیه ۵۸؛ سوره اعراف، آیه ۷۲؛ سوره الحاقه، آیه ۶-۸.</ref> آنها به دستور خداوند در گودالی پنهان شده بودند.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۶.</ref> جزایری از وهب نقل کرده است که در تاریخ عرب روزهایی با عنوان روزهای سردِ پیرزن (بَرْدُ اْلعَجوز)، مشهور است که برخی آن را همان عذاب قوم عاد می‌دانند.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۶.</ref>