صلوات قرآنی
| نیایش |
|
صلواتِ قرآنی از صلوات‌های مورد استفاده در محافل قرآنی است و با این عبارت بیان می‌شود: «اللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِک عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ آلِهِ الْأَطْهَارِ؛ خداوندا، بر پیامبرت(ص) و خاندان پاکش درود و سلام بفرست، و بر فضیلت و برکت آنان بیفزا».[۱] این صلوات بیشتر در بین قاریان و محافل قرآنی در ایران رواج دارد. بنا به نظر ناصر مکارم شیرازی، از مرجع تقلید شیعه (زادهٔ ۱۳۰۵ش)، اگرچه صلواتِ قرآنی سند ندارد و در منابع روایی یافت نمی‌شود؛ ولی در عین حال به لحاظ شرعی مانعی برای خواندن آن وجود ندارد.[۲] محسن قرائتی (زادهٔ ۱۳۲۴ش)، قرآن‌پژوه شیعه نیز محتوای این صلوات را خوب و صحیح دانسته، اما برای آن سند یا منبع معتبری نیافته است.[۳]
مکارم شیرازی صلوات مذکور را به خواجه نصیرالدین طوسی نسبت داده است.[۴] کلمات ابتدایی این صلوات؛ یعنی عبارت «اللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَ بَارِک»، بخشی از یک صلوات طولانی‌تر است که توسط خواجه نصیرالدین طوسی بیان شده و به صلوات خواجه نصیر شهرت دارد.[۵] صلوات خواجه نصیر با درود و صلوات بر پیامبر اکرم(ص) آغاز می‌شود و با سلام و صلوات بر حضرت مهدی(عج) و توسل به ایشان به پایان می‌رسد.[۶] برخی از عالمان معتقدند که صلوات خواجه نصیر در کارهای مهم و گشایش در امور و رفع سختی‌ها بسیار مؤثّر است.[۷]
پانویس
- ↑ قرائتی، «درسهایی از قرآن»، سایت کتابخانه مدرسه فقاهت.
- ↑ «صلوات خواجه نصیر»، پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله مکارم شیرازی.
- ↑ قرائتی، «درسهایی از قرآن»، سایت کتابخانه مدرسه فقاهت.
- ↑ «صلوات خواجه نصیر»، پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله مکارم شیرازی.
- ↑ طوسی، جواهر الفرایض، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۴۸
- ↑ حکیمی، خورشید مغرب، ۱۳۸۸ش، ص۱۷۶.
- ↑ حسینی طهرانی، مطلع انوار، ۱۳۹۹ش، ج ۴، ص۱۲۲.
منابع
- حسینی طهرانی، سید محمدحسین، مطلع انوار، تهران، مکتب وحی، چاپ دوم، ۱۳۹۹ش.
- حکیمی، محمدرضا، خورشید مغرب، قم، دلیل ما، چاپ ۲۹، ۱۳۸۸ش.
- طوسی، خواجه نصیرالدین، جواهر الفرائض، قم، فقه الثقلین، ۱۴۳۳ق.
- قرائتی، محسن، «درسهایی از قرآن»، تاریخ بازدید: ۱۸ بهمن ۱۴۰۳ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- صلوات خواجه نصیر، پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله مکارم شیرازی، تاریخ بازدید: ۱۳بهمن ۱۴۰۳ش.