Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
تجافی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
E.keshavarzi (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''تَجافی''' حالت نیم‌خیز نمازگزار در هنگام [[تشهد|تشهّد]] امام جماعت است. به بازکردن دستها در هنگام [[رکوع]] و [[سجده]] نیز تجافی می‌گویند. | '''تَجافی''' حالت نیم‌خیز نمازگزار در هنگام [[تشهد|تشهّد]] امام جماعت است. به بازکردن دستها در هنگام [[رکوع]] و [[سجده]] نیز تجافی می‌گویند. | ||
'''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند.<ref>جمعی از پژوهشگران، | '''در تشهد''': اگر [[مأموم]] در رکعت دوم یا آخرِ [[نماز]]، به [[امام جماعت]] اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند.<ref>جمعی از پژوهشگران، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۳۵۳</ref> یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر [[مراجع تقلید|مراجعی]] مانند [[سیدعلی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]، [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، [[حسین وحید خراسانی|آیت‌الله وحید خراسانی]] و [[سید علی حسینی سیستانی|آیت‌الله سیستانی]]، تجافی در تشهد رکعت دوم [[احتیاط واجب|احتیاطِ واجب]] است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.<ref>[http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]، خبرگزاری رسمی حوزه.</ref> | ||
'''در رکوع و سجده''': | '''در رکوع و سجده''': به‌معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» می‌گویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنج‌هایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دست‌هایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات به بلند کردن شکم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» می‌گویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، مؤسسة آل البیت، ج۶، ص۳۴۱.</ref> تجافی در رکوع و سجود برای مرد مستحب است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱۰، ص۱۰۵.</ref> البته [[ملا احمد نراقی]] فقیه شیعه در قرن سیزدهم قمری در کتاب [[مستند الشیعه]] از فاضل نقل کرده که تجافی به‌معنای بلند کردن شکم از زمین در حال [[سجده]] واجب است زیرا بدون تجافی سجده محقق نمی‌شود.<ref>نراقی، مستند الشیعه، مؤسسة آل البیت، ج۵، ص۲۷۹.</ref> | ||
</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]، خبرگزاری رسمی حوزه، تاریخ مشاهده ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ | * [http://hawzahnews.com/detail/News/373979 از تجافی در نماز چه می‌دانیم]، خبرگزاری رسمی حوزه، تاریخ مشاهده ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ | ||
* | * عاملی، حرّ، محمد بن حسن، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ۱۴۰۹ق، مؤسسه آل البیت علیهم السلام. | ||
* فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در [http://lib.eshia.ir/23017/2/353 پایگاه کتابخانه فقاهت] | * فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در [http://lib.eshia.ir/23017/2/353 پایگاه کتابخانه فقاهت] | ||
* | * نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ۱۴۰۴ق، دار إحیاء التراث العربی. | ||
* نراقی، مستند الشیعه، أحمد بن محمّد | * نراقی، مستند الشیعه، أحمد بن محمّد مهدی النّراقی، تحقیق: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث مشهد المقدسة، الناشر، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث قم، بیتا. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
* از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟ [http://hawzahnews.com/detail/News/ | * از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟ [http://hawzahnews.com/detail/News/373979، خبرگزاری رسمی حوزه] | ||
* تجافی، [http://portal.anhar.ir/node/9739/?ref=sbttl#gsc.tab=0 پورتال انهار] | * تجافی، [http://portal.anhar.ir/node/9739/?ref=sbttl#gsc.tab=0 پورتال انهار] | ||
{{نمازها}} | {{نمازها}} | ||
<onlyinclude>{{درجه‌بندی | <onlyinclude>{{درجه‌بندی | ||