پرش به محتوا

تجافی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۳۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۴ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


'''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» می‌گویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنج‌هایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دست‌هایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام،۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات  به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» می‌گویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۶، ص۳۴۱.
'''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» می‌گویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنج‌هایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دست‌هایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام،۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات  به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» می‌گویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۶، ص۳۴۱.
</ref>[[ملا احمد نراقی]] فقیه شیعه  در قرن سیزدهم در کتاب مستندالشیعه  از فاضل نقل کرده که تجافی در [[سجده]] برای مردان واجب است زیرا بدون تجافی سجده محقق نمی شود. <ref>نراقی، مستند الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۵، ص۲۷۹.</ref>
</ref> تجافى در ركوع و سجود براى مرد مستحب است.<ref>نجفی،  جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام‌، ج۱۰، ص۱۰۵</ref> البته[[ملا احمد نراقی]] فقیه شیعه  در قرن سیزدهم در کتاب مستندالشیعه  از فاضل نقل کرده که تجافی به معنای  بلند كردن شكم از زمين در حال [[سجده]] واجب است زیرا بدون تجافی سجده محقق نمی شود. <ref>نراقی، مستند الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۵، ص۲۷۹.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
۱۱

ویرایش