هود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''هود''' پیامبر الهی که نامش در [[قرآن]] آمده است. او [[پیامبر]] قوم عاد بود و برای دعوت آنان به پرستش خدا و نپرستیدن بت‌ها مأمور شده بود، اما قومش او را سفیه خوانده و به تمسخر گرفتند. از این رو خدا آنان را با باد سردی عذاب کرد و از [[قوم عاد]] تنها حضرت هود و چند نفر از مؤمنان زنده ماندند.

==معرفی==

حضرت هود از پیامبرانی است که نامشان در [[قرآن کریم]] آمده است.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> [[خداوند]] هفت مرتبه از هود(ع) در قرآن یاد کرده<ref> سوره اعراف، آیه ۶۵؛ سوره هود، آیات ۵۰، ۵۳، ۵۸، ۶۰، ۸۹؛ سوره شعراء، آیه ۱۲۴؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> و یازدهمین سوره قرآن به نام وی ([[سوره هود]]) نامگذاری شده است.

هود(ع)، از نوادگان [[حضرت نوح]] است که با نسبش با هفت واسطه به وی می‌رسد. نسب او را تا حضرت نوح چنین شرح داده‌اند: هود پسر عبدالله، پسر رِیاح(یا رباح)، پسر حَلوت(خلود)، پسر عاد، پسر عوص، پسر آدم(أرم)، پسر سام، پسر نوح.<ref>جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۵؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> به گفته النجار در کتاب قصص الانبیاء با توجه به مقایسه نسبت حضرت هود و [[ابراهیم]] این نَسَب قابل قبول‌تر از نسب‌هایی است که دیگران ذکر کرده‌اند.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۰.</ref> ابن کثیر نیز او را فرزند شالخ فرزند ارفخشد فرزند سام فرزند نوح دانسته است.<ref>ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref>  

برخی هود را اولین [[پیامبر]] عرب دانسته‌اند که به زبان عربی سخن می‌گفت.<ref>النجار، قصص الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۴۹.</ref> همچنین برخی [[توکل]] حضرت هود را برجسته‌ترین نقاط زندگی او دانسته‌اند.<ref>جوادی آملی، تفسیر موضوعی، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۳۰۳.</ref>.

برخی با استناد به [[روایات]] معتقدند که حضرت هود در ۴۰ سالگی به [[پیامبر|پیامبری]] برگزیده شد.<ref> قطب راوندی، قصص‌الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۷۳.</ref> او دومین پیامبری است که برای مبارزه با ثنویت و شرک قومش مبعوث شد.<ref> طباطبایی، تاریخ الانبیاء، ۱۴۲۳ق،ص۸۷-۸۸؛ جوادی آملی، تفسیر موضوعی، ۱۳۹۱ش، ج۶، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref>

هود مأمور شد قومش را به پرستش خدا دعوت کند.<ref>قطب راوندی، قصص‌الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۷۳؛ النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۰-۵۱؛ ابن کثیر، قصص‌الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref> او پیامبر [[قوم عاد]] بود. قوم عاد را اولین قومی دانسته‌اند که بعد از طوفان بت‌پرست شدند.<ref>ابن کثیر، قصص الانبیاء، ۱۴۱۱ق، ص۹۳.</ref> آنها بت‌هایی هم‌نام بت‌های قوم نوح می‌پرستیدند.<ref>النجار، قصص‌الانبیاء، ۱۴۰۶ق، ص۵۱.</ref>  

طبق آیات قرآن، خداوند به هود گفت:‌ قوم خود را به عبادت من دعوت کن که اگر اجابت کردند بر قدرت و اموال‌شان می‌افزایم.<ref>سوره هود؛ آیه ۵۰-۵۲.</ref> قوم عاد، هود را امین و راستگو می‌دانستند؛<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء(ع)، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۲۷۳.</ref> اما زمانی که از عبادت خدا و عبادت‌نکردن بت‌ها سخن گفت، او را تمسخر کرده و سفیه خواندند.<ref>سوره اعراف، آیه ۶۶-۶۷.</ref> بر اساس آیات قرآن، با وجود آنکه هود [[معجزه|معجزاتی]] برای تصدیق پیامبری خود ارائه کرد، اما قومش نپذیرفتند و از او معجزات دیگری برای اثبات پیامبریش طلب می‌کردند.<ref>سوره هود، آیه ۵۳.</ref>  

پس از سرپیچی [[قوم عاد]] و درخواست عذاب الهی،<ref>سوره اعراف، آیه ۷۰.</ref> حضرت هود از عذاب الهی خبر داد.<ref>سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref> به امر خداوند، در [[سرزمین احقاف]] که سرزمین سرسبز و ‌آبادی بود، هفت سال باران نبارید و آنها دچار قحطی شدند.<ref> جزایری، النور المبین، ۱۳۸۱ق، ص۱۳۶.</ref> پس از آن خداوند برای عذاب قوم عاد ابر سیاهی فرستاد. آنان فکر کردند که این ابر مقدمه باران است و خدایان‌شان آن را فرستاده‌اند؛ اما هود به آنان گفت: این عذابی‌است که خداوند برای شما مقرر کرده است.<ref>سوره احقاف، آیه ۲۴.</ref> سپس باد شدید سردی وزید. قدرت آن چنان بود که کافران را مانند تنه‌های نخل از زمین جدا می‌کرد و اجساد آن را به زمین می‌انداخت.<ref>سوره قمر، آیه ۱۸-۲۱.</ref>