پرش به محتوا

قبرستان معلاة: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳
جز
خط ۲۲: خط ۲۲:
بسیاری از علمای شیعه نیز که در مکه درگذشته یا به شهادت رسیده اند در همین قبرستان مدفونند؛ از جمله: [[محمد بن حسن بن زین‌الدین عاملی]] (نوه [[شهید ثانی]])،  سید زین العابدین کاشانی شهادت ۱۰۴۵ق.که از بانیان تجدید بنای کعبه در سال ۱۳۰۹ق بوده است. همچنین برخی از چهره‌های زاهد و صوفی همچون شیخ علی کرمانی،  و شیخ اسماعیل شیروانی نیز در آن جا مدفون هستند.
بسیاری از علمای شیعه نیز که در مکه درگذشته یا به شهادت رسیده اند در همین قبرستان مدفونند؛ از جمله: [[محمد بن حسن بن زین‌الدین عاملی]] (نوه [[شهید ثانی]])،  سید زین العابدین کاشانی شهادت ۱۰۴۵ق.که از بانیان تجدید بنای کعبه در سال ۱۳۰۹ق بوده است. همچنین برخی از چهره‌های زاهد و صوفی همچون شیخ علی کرمانی،  و شیخ اسماعیل شیروانی نیز در آن جا مدفون هستند.


در قرن هفتم فیروزآبادی در رساله «إثارَةُ الحجون لزیارةِ الحجون» از ۳۸ مرد و هفت زن از صحابه، که در حجون دفن بوده‌اند، نام برده است.<ref>جاسر، «اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرمه»، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref> در قرن یازدهم، [[اولیا چلبی]]<ref>چلبی، اولیا چلبی سیاحت‌نامه‌سی، استانبول، ج۹، ص۷۸۵ـ۷۹۰.</ref> از وجود ۷۵ مقبره گنبدپوش در حجون، از جمله مقابر عبدالمطلب، [[ابوطالب]]، [[میمونه دختر حارث بن حزن|میمونه]] (همسر پیامبر اسلام) و شیخ علاءالدین نقشبندی گزارش داده است.  
در قرن هفتم فیروزآبادی در رساله «إثارَةُ الحجون لزیارةِ الحجون» از ۳۸ مرد و هفت زن از صحابه، که در حجون دفن بوده‌اند، نام برده است.<ref>جاسر، «اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرمه»، ص۱۱۳ـ۱۱۴.</ref> در قرن یازدهم، [[اولیا چلبی]]<ref>چلبی، اولیا چلبی سیاحت‌نامه‌سی، استانبول، ج۹، ص۷۸۵ـ۷۹۰.</ref> از وجود ۷۵ مقبره گنبدپوش در حجون، از جمله مقابر عبدالمطلب، [[ابوطالب]]، [[میمونه دختر حارث بن حزن|میمونه]] (همسر پیامبر اسلام) و شیخ علاءالدین نقشبندی گزارش داده است. بنابر گزارش فراهانی<ref>فراهانی، سفرنامه، ۱۳۶۲ش، ص۲۰۳.</ref> در قرن سیزدهم و گزارش رفعت باشا در سده چهاردهم،<ref>رفعت باشا، مرآةالحرمین، دارالمعرفة، ج۱، ص۳۱ـ ۳۲.</ref> حجون در آن دوران همچنان مورد توجه عموم مسلمانان بوده است و [[شیعیان]] به ویژه به مقبره ابوطالب توجه فراوانی نشان می‌داده‌اند.
[[پرونده:مزار حضرت خدیجه.jpg|بندانگشتی|200px|مزار [[حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها|حضرت خدیجه]] (مربع کوچک سمت راست) و فرزندش [[قاسم پسر رسول خدا|قاسم]] (مربع کوچک سمت چپ)]]


[[پرونده:مزار حضرت خدیجه.jpg|بندانگشتی|200px|مزار [[حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها|حضرت خدیجه]] (مربع کوچک سمت راست) و فرزندش [[قاسم پسر رسول خدا|قاسم]] (مربع کوچک سمت چپ)]]


بنابر گزارش فراهانی<ref>فراهانی، سفرنامه، ۱۳۶۲ش، ص۲۰۳.</ref> در قرن سیزدهم و گزارش رفعت باشا در سده چهاردهم،<ref>رفعت باشا، مرآةالحرمین، دارالمعرفة، ج۱، ص۳۱ـ ۳۲.</ref> حجون در آن دوران همچنان مورد توجه عموم مسلمانان بوده است و [[شیعیان]] به ویژه به مقبره ابوطالب توجه فراوانی نشان می‌داده‌اند.


===آرامگاه حضرت خدیجه (س) ===
===آرامگاه حضرت خدیجه (س) ===
با اینکه منابع متقدم<ref>برای نمونه ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، بی‌تا، ج۸، ص۱۸؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق،  ج۲، ص۳۵.</ref> با صراحت مدفن حضرت خدیجه را در حجون ذکر کرده‌اند، فاسی (مورخ قرن نهم)<ref>فاسی، شفاء الغرام، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۵۶.</ref> در این باره تردید نموده است. براساس روایتی، مشخص شدن مدفن آن حضرت و تعیین دقیق آن در حجون براساس خوابی در قرن هشتم (۷۲۹) صورت گرفته است.<ref>جاسر، اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرمه، ص۱۱۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، بی‌تا، ج۱، ص۱۱۶ـ۱۱۷.</ref> این آرامگاه احتمالاً تا سال ۹۵۰ که [[سلطان سلیمان قانونی]]، پادشاه عثمانی، آن را به شیوه مقابر مصری تجدید بنا کرد و گنبد بلندی بر آن ساخت، تخریب نشده بود. تا زمان احداث بنای جدید، مزار حضرت خدیجه (س) فقط یک صندوق چوبی داشت. این آرامگاه، براساس کتیبه آن، در ۱۲۹۸ مرمت شد.<ref>رفعت باشا، مرآةالحرمین، دارالمعرفة، ج۱، ص۳۱.</ref>  فراهانی سفرنامه‌نویس ایرانی در قرن سیزدهم<ref>فراهانی، سفرنامه، ۱۳۶۲ش، ص۲۰۲.</ref> از [[ضریح]] چوبین آن، که با پارچه مخمل گلابتون دوزی شده پوشیده شده بود، و نیز از وجود متولی و خادم و زیارت نامه خوانِ این بقعه خبر داده است.
با اینکه منابع متقدم<ref>برای نمونه ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، بی‌تا، ج۸، ص۱۸؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق،  ج۲، ص۳۵.</ref> با صراحت مدفن حضرت خدیجه را در حجون ذکر کرده‌اند، فاسی (مورخ قرن نهم)<ref>فاسی، شفاء الغرام، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۴۵۶.</ref> در این باره تردید نموده است. براساس روایتی، مشخص شدن مدفن آن حضرت و تعیین دقیق آن در حجون براساس خوابی در قرن هشتم (۷۲۹) صورت گرفته است.<ref>جاسر، اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرمه، ص۱۱۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، بی‌تا، ج۱، ص۱۱۶ـ۱۱۷.</ref> این آرامگاه احتمالاً تا سال ۹۵۰ که [[سلطان سلیمان قانونی]]، پادشاه عثمانی، آن را به شیوه مقابر مصری تجدید بنا کرد و گنبد بلندی بر آن ساخت، تخریب نشده بود. تا زمان احداث بنای جدید، مزار حضرت خدیجه (س) فقط یک صندوق چوبی داشت. این آرامگاه، براساس کتیبه آن، در ۱۲۹۸ مرمت شد.<ref>رفعت باشا، مرآةالحرمین، دارالمعرفة، ج۱، ص۳۱.</ref>  فراهانی سفرنامه‌نویس ایرانی در قرن سیزدهم<ref>فراهانی، سفرنامه، ۱۳۶۲ش، ص۲۰۲.</ref> از [[ضریح]] چوبین آن، که با پارچه مخمل گلابتون دوزی شده پوشیده شده بود، و نیز از وجود متولی و خادم و زیارت نامه خوانِ این بقعه خبر داده است.
==ویرانی به دست وهابیان==
==ویرانی به دست وهابیان==
گنبد و بارگاه‌های واقع در گورستان حجون در ۱۳۰۵ش، پس از تخریب مقابر [[بقیع|بقیع]]، به دست [[وهابیت|وهابیان]] ویران و تمام سنگ قبرهای آن کنده شد که اعتراض عموم مسلمانان را در پی داشت.<ref>ر.ک: امین، ص۵۵ـ۵۶.</ref> در مقابل، وهابیان کوشیدند این اعمال را با دلایل دینی توجیه کنند و انتساب قبور [[اهل بیت (ع) |خاندان پیامبر (ص)]] به این مکان را از اساس منکر شوند،<ref>برای نمونه ر.ک: حمد جاسر، ص۱۱۵ـ۱۱۷.</ref> اما این تلاش‌ها از آزردگی مسلمانان نکاست.<ref>برای نمونه ر.ک: هیکل، فی منزل الوحی، ص۲۲۵ـ۲۲۷، ۲۳۵ـ۲۳۶.</ref>
گنبد و بارگاه‌های واقع در گورستان حجون در ۱۳۰۵ش، پس از تخریب مقابر [[بقیع|بقیع]]، به دست [[وهابیت|وهابیان]] ویران و تمام سنگ قبرهای آن کنده شد که اعتراض عموم مسلمانان را در پی داشت.<ref>ر.ک: امین، ص۵۵ـ۵۶.</ref> در مقابل، وهابیان کوشیدند این اعمال را با دلایل دینی توجیه کنند و انتساب قبور [[اهل بیت (ع) |خاندان پیامبر (ص)]] به این مکان را از اساس منکر شوند،<ref>برای نمونه ر.ک: حمد جاسر، ص۱۱۵ـ۱۱۷.</ref> اما این تلاش‌ها از آزردگی مسلمانان نکاست.<ref>برای نمونه ر.ک: هیکل، فی منزل الوحی، ص۲۲۵ـ۲۲۷، ۲۳۵ـ۲۳۶.</ref>
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۰۶

ویرایش