پرش به محتوا

قبرستان معلاة: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۲۴: خط ۲۴:


===آرامگاه حضرت خدیجه (س) ===
===آرامگاه حضرت خدیجه (س) ===
به غیر از مقابر یاد شده، مهم‌ترین بنای آرامگاهی این گورستان متعلق به [[حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها|حضرت خدیجه (س)]] است، که به گفته حمد الجاسر پژوهشگر آثار اسلامی، در قرن هشتم بر اساس رؤیای یک فرد با گنبدی مرتفع ساخته شده است.<ref>جاسر، «اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرمه»، ص۱۱۹.</ref> این آرامگاه احتمالاً تا سال ۹۵۰ که [[سلطان سلیمان قانونی]]، پادشاه عثمانی، آن را به شیوه مقابر مصری تجدید بنا کرد و گنبد بلندی بر آن ساخت، تخریب نشده بود. تا زمان احداث بنای جدید، مزار حضرت خدیجه (س) فقط یک صندوق چوبی داشت. این آرامگاه، براساس کتیبه آن، در ۱۲۹۸ مرمت شد.<ref>رفعت باشا، مرآةالحرمین، دارالمعرفة، ج۱، ص۳۱.</ref>  فراهانی {{یاد|میرزا محمدحسین فراهانی  (۱۲۶۴ش-۱۳۳۱ق) فرزند میرزا محمدمهدی ملک‌الکتاب فراهانی (م۱۲۷۰ق) است. سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانی»، کتابی است به زبان فارسی در انجام مناسک حج و وضع جغرافیایی کشورهایی که میرزا محمد حسین حسینی فراهانی از آنها هنگام سفر حج عبور کرده است.آغاز سفر۱۳۰۲و پایانش ۱۳۰۳ق است.
به غیر از مقابر یاد شده، مهم‌ترین بنای آرامگاهی این گورستان متعلق به [[حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها|حضرت خدیجه (س)]] است، که به گفته حمد الجاسر پژوهشگر آثار اسلامی، در قرن هشتم بر اساس رؤیای یک فرد با گنبدی مرتفع ساخته شده است.<ref>جاسر، «اماکن تاریخی اسلامی در مکه مکرمه»، ص۱۱۹.</ref> این آرامگاه احتمالاً تا سال ۹۵۰ که [[سلطان سلیمان قانونی]]، پادشاه عثمانی، آن را به شیوه مقابر مصری تجدید بنا کرد و گنبد بلندی بر آن ساخت، تخریب نشده بود. تا زمان احداث بنای جدید، مزار حضرت خدیجه (س) فقط یک صندوق چوبی داشت. این آرامگاه، براساس کتیبه آن، در ۱۲۹۸ مرمت شد.<ref>رفعت باشا، مرآةالحرمین، دارالمعرفة، ج۱، ص۳۱.</ref>  فراهانی سفرنامه‌نویس ایرانی در قرن سیزدهم<ref>فراهانی، سفرنامه، ۱۳۶۲ش، ص۲۰۲.</ref> از [[ضریح]] چوبین آن، که با پارچه مخمل گلابتون دوزی شده پوشیده شده بود، و نیز از وجود متولی و خادم و زیارت نامه خوانِ این بقعه خبر داده است.
«گزارش سفر میرزا محمد حسین فراهانی به حج در سال ۱۳۰۲ق به ضمیمه رساله او در مذمت جمهوریت» مقاله [[رسول جعفریان]]. سایت کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی ۲۱ آبان ۱۳۸۹ش }} در قرن سیزدهم<ref>فراهانی، سفرنامه، ۱۳۶۲ش، ص۲۰۲.</ref> از [[ضریح]] چوبین آن، که با پارچه مخمل گلابتون دوزی شده پوشیده شده بود، و نیز از وجود متولی و خادم و زیارت نامه خوانِ این بقعه خبر داده است.


==اهمیت==
==اهمیت==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۰۶

ویرایش