چهار مرغ ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکت‌ها) جز Shamsoddin صفحهٔ چهار مرغ را به چهار مرغ ابراهیم که تغییرمسیر بود منتقل کرد |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۲۹ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۲۸
چهار مرغ اشاره به یکی از حوادث خارق العاده در زندگی حضرت ابراهیم(ع) است. که در سوره بقره، آیه ۲۶۰ بیان شده است. طبق دستور خداوند، در این ماجرا چهار پرنده طاووس، خروس، کبوتر و کلاغ توسط حضرت ابراهیم(ع) ذبح و آنها را کوبید و با هم مخلوط و بر فراز چند کوه قرارداد. سپس آنها را فرا خواند. آنها نیز زنده شدند و شتابان به سویش آمدند. برخی از طرفداران انکار معجزه، این داستان را تمثیل دانسته‌اند که با حقیقت قرآن سازگاری ندارد.
اصل ماجرا
روزی حضرت ابراهیم(ع) از کنار دریایی می‌گذشت. مرداری را دید که مقداری از آن داخل آب و مقداری در خشکی قرار داشت و پرندگان و حیوانات دریا و خشکی از دو سو آن را طعمه خود قرار داده‌اند و حتی گاهی بر سر آن با یکدیگر دعوا می‌کردند. دیدن این منظره، حضرت ابراهیم(ع) را به فکر کیفیت زنده شدن مردگان پس از مرگ انداخت. او فکر می‌کرد: اگر نظیر این حادثه برای جسد انسانی رخ دهد و بدن او جزء بدن جانداران دیگر شود، مسأله رستاخیز که باید با همین بدن جسمانی صورت گیرد، چگونه خواهد شد؟! در آیه ۲۶۰ سوره بقره آمده است: (به خاطر بیاور! هنگامی را که ابراهیم(ع) گفت: خدایا به من نشان ده، چگونه مردگان را زنده می‌کنی) خداوند فرمود: آیا ایمان نیاورده‌ای؟ او در جواب عرض کرد: آری، ایمان آورده‌ام ولی می‌خواهم قلبم آرامش یابد. خداوند به حضرت ابراهیم(ع) فرمود: حال که چنین است چهار نوع از مرغان را انتخاب کن! و آنها را ـ پس از ذبح کردن، قطعه قطعه کن! و در هم بیامیز! سپس بر هر کوهی قسمتی از آن را قرار بده! بعد آنها را بخوان! به سرعت به سوی تو می‌آیند و بدان خداوند توانا و حکیم است. ابراهیم(ع)این کار را کرد، و آنها را صدا زد، در این هنگام اجزای پراکنده هر یک از مرغان، جدا و جمع شده و به هم آمیختند و زندگی را از سر گرفتند[۱] [۲]
نوع مرغان
این چهار مرغ از چهار نوع مختلف از پرندگان بوده‌اند، که از جهات گوناگون با هم اختلاف فراوان داشتند. مفسران درباره نوع آنان اختلاف نظر دارند. اما روایات و اهل سنت درباره طاووس از چهار پرنده مذکور در آیه، متفق بوده و در تعیین سه پرنده دیگر از خروس، کبوتر و کلاغ، عقاب، مرغابی، هدهد، شترمرغ و ... اختلافاتی دیده می‌شود.[۳]
امام صادق(ع)فرمود:این چهار مرغ، طاووس، خروس، کبوتر و کلاغ بوده‌اند.[۴]
بعضی از دانشمندان آنها را مظهر روحیات و صفات مختلف انسان‌ها می‌دانند. طاووس مظهر خودنمایی، زیبایی و تکبر، خروس مظهر تمایلات شدید جنسی، کبوتر مظهر لهو و لعب و بازیگری، و کلاغ مظهر آرزوهای دور و دراز![۵]
مولوی در مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بخش دوم در تفسیر آیه«فَخُذْ أَرْبَعَهً مِنَ الطَّیرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیکَ» می‌سراید: الگو:شعر۲
تمثیل یا حقیقت؟
برخی که از تفکر وهابیت و انکار معجزه تأثیر گرفته‌اند، این موضوع را تمثیل دانسته و معتقدند از رخداد بیرونی حکایت نمی‌کند. در مقابل مفسرین این نظریه را نقد و با دلیل‌های فراوان اتفاق افتادن این ماجرا را ثابت کردند. در میان تفاسیر شیعه، تفسیر تسنیم از دیگران بیشتر به این حقیقت پرداخته است.[۶]
پانویس
منابع
- جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، قم، نشر اسراء، ۱۳۸۸ش.
- رازی، فخر الدین، تفسیر الکبیر، بیروت،دار الفکر، ۱۴۰۵ق.
- عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، چاپخانه علمیه، تهران، ۱۳۸۰ش.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ق.
- مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، بیروت، داراحیاءالتراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران،دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۳ش.