تجافی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
E.keshavarzi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
E.keshavarzi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
'''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» می‌گویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنج‌هایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دست‌هایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام،۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» می‌گویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۶، ص۳۴۱. | '''در رکوع و سجده''': به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان [[مستحب]] است.این کار را در رکوع «تجنیح» می‌گویند که انسان در حالت رکوع مانند دو بال بازوها و آرنج‌هایش را از بدن بیرون بیاورد و فقط کف دست‌هایش را بر زانوهایش بگذارد.<ref> نجفی، جواهرالکلام،۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۰۵؛ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.</ref>در روایات به بلند كردن شكم از زمین و قرار دادن دستها همچون دو بال گشوده «تَخَوّی» می‌گویند.<ref>حرعاملی، وسایل الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۶، ص۳۴۱. | ||
</ref> تجافى در ركوع و سجود براى مرد مستحب است.<ref>نجفی، جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، ج۱۰، ص۱۰۵</ref> البته[[ملا احمد نراقی]] فقیه شیعه در قرن سیزدهم در کتاب مستندالشیعه از فاضل نقل کرده که تجافی به معنای بلند كردن شكم از زمين در حال [[سجده]] واجب است زیرا بدون تجافی سجده محقق | </ref> تجافى در ركوع و سجود براى مرد مستحب است.<ref>نجفی، جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، ج۱۰، ص۱۰۵</ref> البته [[ملا احمد نراقی]] فقیه شیعه در قرن سیزدهم در کتاب مستندالشیعه از فاضل نقل کرده که تجافی به معنای بلند كردن شكم از زمين در حال [[سجده]] واجب است زیرا بدون تجافی سجده محقق نمی‌شود. <ref>نراقی، مستند الشیعه، مؤسسة آل البيت، ج۵، ص۲۷۹.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||