تجافی: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>M.bahrami |
imported>S.J.Mosavi جز درج لینک زبان‌ها |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
* تجافی، [http://portal.anhar.ir/node/9739/?ref=sbttl#gsc.tab=0 پورتال انهار] | * تجافی، [http://portal.anhar.ir/node/9739/?ref=sbttl#gsc.tab=0 پورتال انهار] | ||
{{نمازها}} | {{نمازها}} | ||
[[en:Tajafi]] | |||
[[رده:مستحبات]] | [[رده:مستحبات]] | ||
[[رده:مقاله‌های بدون اولویت]] | [[رده:مقاله‌های بدون اولویت]] | ||
[[رده:احکام نماز]] | [[رده:احکام نماز]] | ||
نسخهٔ ۲۸ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۰۲
تَجافی به معنای آن است که نمازگزار در هنگام تشهّد امام جماعت، به حالت نیم‌خیز بنشیند. به بازکردن دست‌ها در هنگام رکوع و سجده نیز تجافی می‌گویند.
در تشهد: اگر مأموم در رکعت دوم یا آخرِ نماز، به امام جماعت اقتدا کند، در هنگام تشهد امام جماعت، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. طبق نظر مراجعی مانند آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله سیستانی، تجافی در تشهد رکعت دوم احتیاطِ واجب است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.[۱]
در رکوع و سجده: به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان مستحب است.[۲]
پانویس
- ↑ از تجافی در نماز چه می‌دانیم.
- ↑ فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۳۵۳.
منابع
- فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در پایگاه کتابخانه فقاهت
- از تجافی در نماز چه می‌دانیم، پایگاه حوزه نیوز، تاریخ مشاهده ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ش
پیوند به بیرون
- از تجافی در نماز چه می‌دانیم؟ پایگاه حوزه نیوز
- تجافی، پورتال انهار