سجاد (لقب)

مقاله نامزد خوبیدگی
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از سجاد)
قطعه خوشنویسی «یا سجاد» (کتابت ۱۴۳۹ق)، به خط ثلث،‌ اثر محمد المشرفاوی.[۱]

سَجّاد به معنای بسیار سجده‌کننده،[۲] از مشهورترین القاب امام زین‌العابدین(ع) است.[۳] امام چهارم شیعیان را به‌دلیل عبادت زیاد، نهایت دلدادگی به خدا و سجده‌های فراوانش «سجاد» می‌نامیدند.[۴]

بر اساس روایتی از امام محمد باقر(ع) در کتاب عِلل الشرایع، امام سجاد(ع) در این موارد سجده می‌کرد: یادآوری نعمتی از نعمت‌های خدا، خواندن آیه‌ای که در آن سجده بود، وقتی خدا بدی را از او دفع می‌کرد، وقتی خدا مکر مکر‌کننده‌ای را از او دور می‌کرد، پس از نماز و هنگامی که توفیق می‌یافت بین دو فرد آشتی دهد.در تمام سجده گاه هاى بدنش اثر سجده بود و از همين رو سجّاد (بسيار سجده كننده) نام گرفت .[۵] اِبن‌حَمّاد شاعر شیعه قرن چهارم هجری قمری درباره عبادت و سجده‌های امام سجاد(ع) این‌گونه سروده است:

و راهب أهل البیت کان و لم یزلیلقّب بالسجاد حسن تعبد
یقضی بطول الصوم طول نهارهمنیباً و یفنی لیله بتهجّد
فأین به من علمه و وفائهو أین به من نسکه و تعبّد

ترجمه: زاهد و پارسای اهل‌بیت بود و او را به دلیل عبادات نیکویش سجاد نامیدند. تمام روزها را با استغفار به خدا، روزه‌دار بود و شب‌ها را به تهجد می‌گذارند. چه کسی در دانش و وفای به عهد مانند او است؟ و کجا کسی را در پرستش و نیایش مثل او می‌توان یافت؟[۶]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. «یا سجاد»، صفحه محمد المشرفاوی در پینترس.
  2. خنجی، وسیلة الخادم، ۱۳۷۵ش، ص۱۸۲.
  3. قرشی، حیاة الإمام زین العابدین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۰.
  4. قرشی، حیاة الامام زین العابدین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۸و۴۰.
  5. صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۳.
  6. ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۵۲.

منابع

  • ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
  • جزایری، سید نعمت‌الله، ریاض الابرار، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، ۱۴۲۷ق.
  • خنجی، فضل‌الله روزبهان، وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم علیهم السلام، قم، انصاریان، ۱۳۷۵ش.
  • صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، نجف، المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۵ق.
  • قرشی، باقرشریف، حیاة الامام زین العابدین، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۹ق.
  • «یا سجاد»، صفحه محمد المشرفاوی در پینترس، تاریخ بازدید:‌ ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ش.