حَجّاج بن زید تَمیمی سعدی از شهدای کربلا و از نامه‌رسانان واقعه کربلا.

حجاج بن زید
آرامگاه شهدای کربلا در حرم امام حسین(ع)
آرامگاه شهدای کربلا در حرم امام حسین(ع)
مشخصات فردی
نام کاملحجاج بن زید تمیمی سعدی
خویشاوندانزید (پدر)
محل زندگیبصره
شهادتروز عاشورا (۱۰ محرم سال ۶۱قکربلا
نحوه شهادتبه‌دست سپاهیان عمر بن سعد
مدفنحرم امام حسین(ع)
مشخصات دینی
از یارانامام حسین(ع)
فعالیت‌هارساندن نامه مسعود بن عمرو ازدی به امام حسین(ع)

به گفته محمد سماوی در اِبْصارُ العین، حجاج بن بدر از تیره بنی‌سعد قبیله بنی‌تمیم بود.[۱] پس از نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره که آنان را به‌سوی خود دعوت کرد، مسعود بن عمرو اَزدی یکی از مخاطبان پنج‌گانه نامه امام حسین(ع)، نامه‌ای در حمایت خود و قبیله‌اش از حسین بن علی نوشت و آن را به حجاج بن زید سپرد. حجاج نامه را به امام حسین(ع) رساند و همراه وی ماند و در روز عاشورا در حمله نخست لشکر عمر بن سعد به شهادت رسید.[۲]

پدر حجاج، زید، از سخنوران زمان و از یاران حضرت علی(ع) در جنگ صفین بود.[۳] پس از شهادت حضرت علی(ع)، معاویه وی را به سرپرستی شرطه‌ها گماشت، اما وی قبول نکرد.[۴]

در زیارت الشهداء با عبارت «اَلسَّلَامُ عَلَی الْحَجَّاجِ بْنِ زَیدٍ السَّعْدِی»[۵] و در زیارت رجبیه امام حسین(ع) با عبارت «السَّلَامُ عَلَی حَجَّاجِ بْنِ یزِیدَ»[۶] بر او سلام داده شده است. سید محسن امین نیز در اعیان الشیعه از او با نام حجاج بن بدر تمیمی یاد کرده است.[۷]

پانویس

  1. سماوی، ابصار العین، ۱۴۱۹ق، ص۲۱۲.
  2. سماوی، ابصار العین، ۱۴۱۹ق، ص۲۱۳-۲۱۴.
  3. ابن‌حجر، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج‌۲، ص۵۳۱.
  4. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج‌۵، ص۱۷۰.
  5. سید ابن طاووس، الإقبال بالأعمال، ۱۳۷۶ش‌، ج۳، ص۷۸.
  6. سید ابن طاووس، الإقبال بالأعمال، ۱۳۷۶ش‌، ج۳، ص۳۲۶.
  7. امین، اعیان الشیعه، بی‌تا، ج۴، ص۵۶۴.

منابع

  • ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الكتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.
  • ابن‌طاووس، على بن موسى‌، الإقبال بالأعمال الحسنة، تحقیق جواد قيومى اصفهانى، قم‌، دفتر تبليغات اسلامى‌، چاپ اول، ۱۳۷۶ش‌.
  • امین، سید محسن، أعيان الشيعة، تحقیق حسن الأمين، بی‌تا.
  • سماوی، محمدطاهر، إبصار العین فی أنصار الحسین، قم، دانشگاه شهید محلاتی، ۱۴۱۹ق.
  • طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم والملوك، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت،‌ دارالتراث، ۱۳۸۷ق.