حجاج بن زید تمیمی سعدی
مشخصات فردی | |
---|---|
نام کامل | حجاج بن زید تمیمی سعدی |
خویشاوندان | زید (پدر) |
محل زندگی | بصره |
شهادت | روز عاشورا (۱۰ محرم سال ۶۱ق)، کربلا |
نحوه شهادت | بهدست سپاهیان عمر بن سعد |
مدفن | حرم امام حسین(ع) |
مشخصات دینی | |
از یاران | امام حسین(ع) |
فعالیتها | رساندن نامه مسعود بن عمرو ازدی به امام حسین(ع) |
حَجّاج بن زید تَمیمی سعدی از شهدای کربلا و از نامهرسانان واقعه کربلا.
به گفته محمد سماوی در اِبْصارُ العین، حجاج بن بدر از تیره بنیسعد قبیله بنیتمیم بود.[۱] پس از نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره که آنان را بهسوی خود دعوت کرد، مسعود بن عمرو اَزدی یکی از مخاطبان پنجگانه نامه امام حسین(ع)، نامهای در حمایت خود و قبیلهاش از حسین بن علی نوشت و آن را به حجاج بن زید سپرد. حجاج نامه را به امام حسین(ع) رساند و همراه وی ماند و در روز عاشورا در حمله نخست لشکر عمر بن سعد به شهادت رسید.[۲]
پدر حجاج، زید، از سخنوران زمان و از یاران حضرت علی(ع) در جنگ صفین بود.[۳] پس از شهادت حضرت علی(ع)، معاویه وی را به سرپرستی شرطهها گماشت، اما وی قبول نکرد.[۴]
در زیارت الشهداء با عبارت «اَلسَّلَامُ عَلَی الْحَجَّاجِ بْنِ زَیدٍ السَّعْدِی»[۵] و در زیارت رجبیه امام حسین(ع) با عبارت «السَّلَامُ عَلَی حَجَّاجِ بْنِ یزِیدَ»[۶] بر او سلام داده شده است. سید محسن امین نیز در اعیان الشیعه از او با نام حجاج بن بدر تمیمی یاد کرده است.[۷]
پانویس
- ↑ سماوی، ابصار العین، ۱۴۱۹ق، ص۲۱۲.
- ↑ سماوی، ابصار العین، ۱۴۱۹ق، ص۲۱۳-۲۱۴.
- ↑ ابنحجر، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۳۱.
- ↑ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۱۷۰.
- ↑ سید ابن طاووس، الإقبال بالأعمال، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۷۸.
- ↑ سید ابن طاووس، الإقبال بالأعمال، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۳۲۶.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، بیتا، ج۴، ص۵۶۴.
منابع
- ابنحجر عسقلانی، احمد بن علی، الإصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبد الموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الكتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.
- ابنطاووس، على بن موسى، الإقبال بالأعمال الحسنة، تحقیق جواد قيومى اصفهانى، قم، دفتر تبليغات اسلامى، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
- امین، سید محسن، أعيان الشيعة، تحقیق حسن الأمين، بیتا.
- سماوی، محمدطاهر، إبصار العین فی أنصار الحسین، قم، دانشگاه شهید محلاتی، ۱۴۱۹ق.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم والملوك، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷ق.