پرش به محتوا

کاظم (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

مقاله نامزد خوبیدگی
از ویکی شیعه
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌ترتفاوت با ویرایش جدیدتر ←
دیداریویکی‌متن
جز انتقال مطالب از مدخل امام کاظم
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
دلیل ملقب شدن امام هفتم شیعیان به کاظم، این بود که خشم خود را کنترل می‌کرد.<ref> ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۱۶۴.</ref>  و در برابر ستم‌های ظالمان صبر می‌کرد و [[کظم غیظ]] می‌نمود.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۲.</ref> در کتاب‌های اخلاقی نیز آمده است به کسی که بسیار [[خشم]] خود را کنترل کند، کاظم گفته می‌شود.<ref>نراقی، جامع السعادات، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ج۱، ص۳۳۳؛ غزالی، احیاء علوم الدین، دارالمعرفه، ج۳، ص۱۷۶.</ref>  
دلیل ملقب شدن امام هفتم شیعیان به کاظم، این بود که خشم خود را کنترل می‌کرد.<ref> ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۱۶۴.</ref>  و در برابر ستم‌های ظالمان صبر می‌کرد و [[کظم غیظ]] می‌نمود.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۲.</ref> در کتاب‌های اخلاقی نیز آمده است به کسی که بسیار [[خشم]] خود را کنترل کند، کاظم گفته می‌شود.<ref>نراقی، جامع السعادات، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ج۱، ص۳۳۳؛ غزالی، احیاء علوم الدین، دارالمعرفه، ج۳، ص۱۷۶.</ref>  


در کتاب [[تذکرة الخواص]] سبط بن جوزی (درگذشت ۶۵۴ق) آمده است که امام موسی کاظم(ع) بدان‌جهت «کاظم» نامیده شد که هرگاه از کسی چیزی به او می‌رسید، برایش مالی می‌فرستاد.<ref>سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۱۲.</ref> [[سید هاشم معروف الحسنی]] هم در کتاب [[سیرة الائمة الاثنی عشر (کتاب)|سیرة الائمة الاثنی‌عشر]] با تکیه بر نقل تذکرة الخواص می‌گوید او کاظم نامیده می‌شد، چون هرگاه از کسی بدی می‌دید اموالی که نیاز آن کس را برطرف می‌ساخت، برایش می‌فرستاد.<ref>الحسنی، سیرة الائمة الاثنی‌عشر، ۱۳۸۲ق، ج۳، ص۳۰۵.</ref>
در کتاب [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تذکرة الخواص]] سبط بن جوزی (درگذشت ۶۵۴ق) آمده است که امام موسی کاظم(ع) بدان‌جهت «کاظم» نامیده شد که هرگاه از کسی چیزی به او می‌رسید، برایش مالی می‌فرستاد.<ref>سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۱۲.</ref> [[سید هاشم معروف الحسنی]] هم در کتاب [[سیرة الائمة الاثنی عشر (کتاب)|سیرة الائمة الاثنی‌عشر]] با تکیه بر نقل تذکرة الخواص می‌گوید او کاظم نامیده می‌شد، چون هرگاه از کسی بدی می‌دید اموالی که نیاز آن کس را برطرف می‌ساخت، برایش می‌فرستاد.<ref>الحسنی، سیرة الائمة الاثنی‌عشر، ۱۳۸۲ق، ج۳، ص۳۰۵.</ref>


گزارش‌های مختلفی در منابع آمده که امام کاظم(ع) خشم خود را در برابر دشمنان و کسانی که به او بدی می‌کردند، فرو می‌برد.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۳۳، حیاة الامام موسی بن جعفر، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۶۲-۱۶۰.</ref> از جمله گفته شده مردی از نوادگان [[عمر بن خطاب]] در حضور امام کاظم، به [[امام علی(ع)]] توهین کرد. همراهان امام خواستند به او حمله کنند، اما امام مانع شد و سپس به مزرعهٔ آن مرد رفت. مرد با دیدن امام کاظم شروع به داد و بیداد کرد که محصولش را لگدمال نکند. امام به او نزدیک شد و با خوشرویی پرسید چقدر خرج کاشت مزرعه کرده‌ای؟ مرد گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسید: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد غیب نمی‌دانم. امام فرمود: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! امام ۳۰۰ دینار به او داد و گفت: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است. سپس به سوی [[مسجد]] رفت. آن مرد زودتر خود را به مسجد رساند و با دیدن امام کاظم برخاست و این [[آیه]] را بلند خواند: {{متن قرآن|اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ؛ خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد|سوره=[[سوره انعام|انعام]]|آیه= ۱۲۴}}<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۳۰.</ref>
گزارش‌های مختلفی در منابع آمده که امام کاظم(ع) خشم خود را در برابر دشمنان و کسانی که به او بدی می‌کردند، فرو می‌برد.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۳۳، حیاة الامام موسی بن جعفر، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۶۲-۱۶۰.</ref> از جمله گفته شده مردی از نوادگان [[عمر بن خطاب]] در حضور امام کاظم، به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] توهین کرد. همراهان امام خواستند به او حمله کنند، اما امام مانع شد و سپس به مزرعهٔ آن مرد رفت. مرد با دیدن امام کاظم شروع به داد و بیداد کرد که محصولش را لگدمال نکند. امام به او نزدیک شد و با خوشرویی پرسید چقدر خرج کاشت مزرعه کرده‌ای؟ مرد گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسید: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد غیب نمی‌دانم. امام فرمود: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! امام ۳۰۰ دینار به او داد و گفت: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است. سپس به سوی [[مسجد]] رفت. آن مرد زودتر خود را به مسجد رساند و با دیدن امام کاظم برخاست و این [[آیه]] را بلند خواند: {{متن قرآن|اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ؛ خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد|سوره=[[سوره انعام|انعام]]|آیه= ۱۲۴}}<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۳۰.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۲

این مقاله دربارهٔ لقب امام کاظم(ع) است. برای آشنایی با شخصیت امام(ع)، مدخل امام کاظم علیه‌السلام را ببینید.

کاظِم از مشهورترین القاب امام موسی بن جعفر(ع) است.[۱]

دلیل ملقب شدن امام هفتم شیعیان به کاظم، این بود که خشم خود را کنترل می‌کرد.[۲] و در برابر ستم‌های ظالمان صبر می‌کرد و کظم غیظ می‌نمود.[۳] در کتاب‌های اخلاقی نیز آمده است به کسی که بسیار خشم خود را کنترل کند، کاظم گفته می‌شود.[۴]

در کتاب تذکرة الخواص سبط بن جوزی (درگذشت ۶۵۴ق) آمده است که امام موسی کاظم(ع) بدان‌جهت «کاظم» نامیده شد که هرگاه از کسی چیزی به او می‌رسید، برایش مالی می‌فرستاد.[۵] سید هاشم معروف الحسنی هم در کتاب سیرة الائمة الاثنی‌عشر با تکیه بر نقل تذکرة الخواص می‌گوید او کاظم نامیده می‌شد، چون هرگاه از کسی بدی می‌دید اموالی که نیاز آن کس را برطرف می‌ساخت، برایش می‌فرستاد.[۶]

گزارش‌های مختلفی در منابع آمده که امام کاظم(ع) خشم خود را در برابر دشمنان و کسانی که به او بدی می‌کردند، فرو می‌برد.[۷] از جمله گفته شده مردی از نوادگان عمر بن خطاب در حضور امام کاظم، به امام علی(ع) توهین کرد. همراهان امام خواستند به او حمله کنند، اما امام مانع شد و سپس به مزرعهٔ آن مرد رفت. مرد با دیدن امام کاظم شروع به داد و بیداد کرد که محصولش را لگدمال نکند. امام به او نزدیک شد و با خوشرویی پرسید چقدر خرج کاشت مزرعه کرده‌ای؟ مرد گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسید: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد غیب نمی‌دانم. امام فرمود: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! امام ۳۰۰ دینار به او داد و گفت: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است. سپس به سوی مسجد رفت. آن مرد زودتر خود را به مسجد رساند و با دیدن امام کاظم برخاست و این آیه را بلند خواند: اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ؛ خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد[انعام–۱۲۴][۸]

جستارهای وابسته

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  • اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه فی معرفة الائمة، قم، رضی، ۱۴۲۱ق.
  • الحسنی، سید هاشم، سیرة الائمة الاثنی عشر، نجف، المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۲ق.
  • سبط بن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، تذکرة الخواص من الأمّة فی ذکر خصائص الأئمة، قم، منشورات الشریف الرضی، ۱۴۱۸ق.
  • طبرسی، فضل بن حسن،اعلام الوری باعلام الهدی، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۱۷ق.
  • غزالی، محمد بن محمد، احیاء علوم الدین، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا.
  • نراقی، محمدمهدی، جامع السعادات، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، بی‌تا.
  • ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارالصادر، ۱۳۸۵ق.


  1. ↑ اربلی، کشف الغمه، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۷۴۳.
  2. ↑ ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۱۶۴.
  3. ↑ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۲.
  4. ↑ نراقی، جامع السعادات، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ج۱، ص۳۳۳؛ غزالی، احیاء علوم الدین، دارالمعرفه، ج۳، ص۱۷۶.
  5. ↑ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۱۲.
  6. ↑ الحسنی، سیرة الائمة الاثنی‌عشر، ۱۳۸۲ق، ج۳، ص۳۰۵.
  7. ↑ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۳۳، حیاة الامام موسی بن جعفر، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۶۲-۱۶۰.
  8. ↑ بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۳۰.
برگرفته از «https://fa.wikishia.net/w/index.php?title=کاظم_(لقب)&oldid=821997»