پرش به محتوا

سبیکه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>Hasaninasab
imported>Baqer h
لید: اعراب گذاری
خط ۱: خط ۱:
'''سبیکه'''، مادر [[امام جواد (ع)]] که بنابر متون روایی، کنیزی<ref>(بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱</ref> از نسل [[ماریه قبطیه]] بود.<ref>اصول کافی، ج۲، ص۶۶۴</ref> او را به نام‌های، دُرّه، خَیزُران، رَیحانَه<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷</ref> و سُکَینَه،<ref>موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴</ref> هم خوانده‌اند.<ref>اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲</ref> نام خیزران را [[امام رضا (ع)]] برایش انتخاب کرد.<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷؛ اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲</ref> [[شیخ صدوق]] نام خیزران را به عنوان مادر امام جواد (ع)، در بخشی از [[حدیث|روایتی]] که مربوط به صحبت [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر]] با [[امام باقر (ع)]] در لحظه [[احتضار]]  است و نیز آنچه جابر از [[مصحف فاطمه]] با چشم دیده، نقل کرده است.<ref>موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴</ref> کنیه‌ سبیکه، ام‌الحسن بوده است.<ref>المناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۷۹؛ دلائل الامامه، ص۲۰۹</ref>
'''سَبیکه'''، مادر [[امام جواد (ع)]] که بنابر متون روایی، کنیزی<ref>(بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱</ref> از نسل [[ماریه قبطیه]] بود.<ref>اصول کافی، ج۲، ص۶۶۴</ref> او را به نام‌های، دُرّه، خَیزُران، رَیحانَه<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷</ref> و سُکَینَه،<ref>موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴</ref> هم خوانده‌اند.<ref>اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲</ref> نام خیزران را [[امام رضا (ع)]] برایش انتخاب کرد.<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷؛ اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲</ref> [[شیخ صدوق]] نام خیزران را به عنوان مادر امام جواد (ع)، در بخشی از [[حدیث|روایتی]] که مربوط به صحبت [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر]] با [[امام باقر (ع)]] در لحظه [[احتضار]]  است و نیز آنچه جابر از [[مصحف فاطمه]] با چشم دیده، نقل کرده است.<ref>موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴</ref> کنیه‌ سبیکه، ام‌الحسن بوده است.<ref>المناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۷۹؛ دلائل الامامه، ص۲۰۹</ref>


سبیکه را مریسی (<small>مریسه با راء مشدد، روستایی در مصر بوده است</small>) یا قبطی (<small>سرزمین [[مصر]]</small>) یا مرسی (<small>با راء مضموم بدون تشدید، شهری سرسبز در [[مغرب عربی|مغرب]] بوده است</small>) دانسته‌اند.<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷</ref>
سبیکه را مرّیسی (<small>روستایی در مصر</small>) یا قبطی (<small>سرزمین [[مصر]]</small>) یا مرُسی (<small>شهری در کشور مغرب</small>) دانسته‌اند.<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷</ref>


وقتی سبیکه می‌خواست امام جواد (ع) را به دنیا بیاورد، امام رضا (ع)، خواهرش [[حکیمه دختر امام کاظم (ع)|حکیمه]] را به کنار او و یاری قابله فرستاد.<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۰</ref> در حدیثی، [[حضرت محمد|پیامبر خدا (ص)]] او را کنیزی پاک دهان دانسته که خداوند رحم او را برای به دنیا آوردن یک [[امامان شیعه|امام]] انتخاب کرده است.<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲۳، ح۱۴</ref> [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]] هم در [[اثبات الوصیه]] او را ستوده است.<ref>نک، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب، ص۲۱۶</ref>
وقتی سبیکه می‌خواست امام جواد (ع) را به دنیا بیاورد، امام رضا (ع)، خواهرش [[حکیمه دختر امام کاظم (ع)|حکیمه]] را به کنار او و یاری قابله فرستاد.<ref>بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۰</ref> در حدیثی، [[حضرت محمد|پیامبر خدا (ص)]] او را کنیزی پاک دهان دانسته که خداوند رحم او را برای به دنیا آوردن یک [[امامان شیعه|امام]] انتخاب کرده است.<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲۳، ح۱۴</ref> [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]] هم در [[اثبات الوصیه]] او را ستوده است.<ref>نک، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب، ص۲۱۶</ref>

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۲۰

سَبیکه، مادر امام جواد (ع) که بنابر متون روایی، کنیزی[۱] از نسل ماریه قبطیه بود.[۲] او را به نام‌های، دُرّه، خَیزُران، رَیحانَه[۳] و سُکَینَه،[۴] هم خوانده‌اند.[۵] نام خیزران را امام رضا (ع) برایش انتخاب کرد.[۶] شیخ صدوق نام خیزران را به عنوان مادر امام جواد (ع)، در بخشی از روایتی که مربوط به صحبت جابر با امام باقر (ع) در لحظه احتضار است و نیز آنچه جابر از مصحف فاطمه با چشم دیده، نقل کرده است.[۷] کنیه‌ سبیکه، ام‌الحسن بوده است.[۸]

سبیکه را مرّیسی (روستایی در مصر) یا قبطی (سرزمین مصر) یا مرُسی (شهری در کشور مغرب) دانسته‌اند.[۹]

وقتی سبیکه می‌خواست امام جواد (ع) را به دنیا بیاورد، امام رضا (ع)، خواهرش حکیمه را به کنار او و یاری قابله فرستاد.[۱۰] در حدیثی، پیامبر خدا (ص) او را کنیزی پاک دهان دانسته که خداوند رحم او را برای به دنیا آوردن یک امام انتخاب کرده است.[۱۱] مسعودی هم در اثبات الوصیه او را ستوده است.[۱۲]

پانویس

  1. (بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱
  2. اصول کافی، ج۲، ص۶۶۴
  3. بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷
  4. موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴
  5. اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲
  6. بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷؛ اعیان الشیعه، ج۲، ص۳۲
  7. موسوعه اهل البیت، ج ۱۶، ص ۱۴
  8. المناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۷۹؛ دلائل الامامه، ص۲۰۹
  9. بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۷
  10. بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۰
  11. الکافی، ج۱، ص۳۲۳، ح۱۴
  12. نک، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب، ص۲۱۶

منابع

  • ابن شهرآشوب، محمد بن علی، المناقب، علامه، قم.
  • امین، محسن، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت.
  • طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، دارالذخایر، قم.
  • عاشور، علی، موسوعه اهل البیت (علیهم السلام)، دار نظیر عبود، بیروت.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمه مهدی آیت‌اللهی، جهان آرا، تهران، ۱۳۸۷ ش.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری، دارالکتب الاسلامیه، تهران.
  • مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمه الاطهار علیهم السلام، تصحیح جمعی از محققان، دار احیاء التراث العربی، بیروت.
  • مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه للامام علی بن ابی طالب (علیه السلام)، انصاریان، قم، ۱۳۸۴ ش.