سجاد (لقب)

این مقاله دربارهٔ لقب سجاد است. برای اطلاع از امام چهارم شیعیان امام سجاد علیه‌السلام را ببینید.

قطعه خوشنویسی «یا سجاد» به خط ثلث،‌ اثر محمد المشرفاوی (۱۴۳۹ق).

سَجّاد به معنای بسیار سجده‌کننده، از مشهورترین القاب امام زین‌العابدین(ع) است. امام چهارم شیعیان را به‌دلیل عبادت زیاد، نهایت دلدادگی به خدا و زیادیِ سجده‌هایش «سجاد» می‌نامیدند، به‌گونه‌ای که سجده‌های او برای خدا، بیشتر از همه مردم بود.

بر اساس روایتی از امام محمد باقر(ع) در کتاب علل الشرایع، امام سجاد(ع) پس از این موارد سجده می‌کرد: یادآوری نعمتی از خدا، خواندن آیه‌ای که در آن سجده بود، وقتی خدا بدی را از او دفع می‌کرد، وقتی خدا مکر مکر‌کننده‌ای را از او دور می‌کرد، پس از نماز و هنگامی که توفیق می‌یافت بین دو فرد آشتی دهد. طبق این روایت، اثر سجده در مواضع سجود او پیدا بود و به همین دلیل به وی سجاد می‌گفتند.

اِبن‌حَمّاد شاعر شیعه قرن چهارم هجری درباره عبادت و سجده‌های فراوان امام سجاد(ع) این‌گونه سروده است:

ترجمه: زاهد و پارسای اهل‌بیت بود و او را به دلیل عبادات نیکویش سجاد نامیدند. تمام روزها را با استغفار به خدا، روزه‌دار بود و شب‌ها را به تهجد می‌گذارند. چه کسی در دانش و وفای به عهد مانند او است؟ و کجا کسی را در پرستش و نیایش مثل او می‌توان یافت؟

جستارهای وابسته

• سید الساجدین

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع