اسرائیل (لقب)
اسرائیل لقب یعقوب پیامبر است. به گفته تفسیر مجمع البیان، اسرائيل در زبان عبری به‌معنای برگزیده خدا و یا بنده خدا است.[۱] شیخ طوسی اسرائیل را مرکب از اِسرا به معنای بنده و ئیل به معنی خدا دانسته و کلمه اسرائیل را به بنده خدا معنا کرده است.[۲] به گفته مفسران شیعه منظور از کلمه اسرائيل در آیه ۹۳ سوره آل‌عمران و آیه ۵۸ سوره مریم، یعقوب است.[۳] به همین جهت فرزندان و نسل یعقوب در قرآن بنی‌اسرائیل نامیده شده‌اند.[۴] در تورات درباره نامیده‌شدن یعقوب به اسرائیل آمده است که فرشته الهی پس از کُشتی با یعقوب، به یعقوب گفت، هنگام سپیده است و من باید بروم، ولی یعقوب گفت، اجازه نمی‌دهم مگر اینكه برایم دعا کنید. فرشته الهی به او گفت نامت چیست؟ گفت یعقوب. گفت چون با فرشته و با انسان‌ها كشمكش داشتی و پیروز شدی دیگر نامت یعقوب نیست و به نام اسرائیل نامیده خواهی شد.[۵]
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۱، ص۱۸۲.
- ↑ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۱۸۰.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۳۴۴؛ سبحانی، منشور جاوید، مؤسسه امام صادق (عليه السلام)ـ قم،ج۱۱، ص۳۲۵.
- ↑ روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ش، ص۵۸.
- ↑ کتاب مقدس، کتاب پیدایش، سوره ۳۲، آیات ۲۷- ۲۹.
منابع
- روحی، ابوالفضل، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، در مجله معرفت، شماره ۹۵، آبان ۱۳۸۴ش.
- سبحانی، جعفر، منشور جاوید، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۹۰ش.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۵ق.
- کتاب مقدس.