سجاد (لقب): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
{{کنیهها و لقبها}} | {{کنیهها و لقبها}} | ||
{{امام سجاد(ع)}} | {{امام سجاد(ع)}} | ||
[[رده:کنیهها و لقبهای امام سجاد]] | [[رده:کنیهها و لقبهای امام سجاد]] |
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۶
سَجّاد به معنای بسیار سجدهکننده،[۲] از مشهورترین القاب امام زینالعابدین(ع) است.[۳] امام چهارم شیعیان را بهدلیل عبادت زیاد، نهایت دلدادگی به خدا و سجدههای فراوانش «سجاد» مینامیدند.[۴]
بر اساس روایتی از امام محمد باقر(ع) در کتاب عِلل الشرایع، امام سجاد(ع) در این موارد سجده میکرد: یادآوری نعمتی از نعمتهای خدا، خواندن آیهای که در آن سجده بود، وقتی خدا بدی را از او دفع میکرد، وقتی خدا مکر مکرکنندهای را از او دور میکرد، پس از نماز و هنگامی که توفیق مییافت بین دو فرد آشتی دهد.در تمام سجده گاه هاى بدنش اثر سجده بود و از همين رو سجّاد (بسيار سجده كننده) نام گرفت .[۵] اِبنحَمّاد شاعر شیعه قرن چهارم قمری درباره عبادت و سجدههای امام سجاد(ع) اینگونه سروده است: خطای لوآ در mw.text.lua در خط 25: bad argument #1 to 'match' (string expected, got nil).
الگو:ب الگو:ب الگو:ب الگو:پایان شعر
ترجمه: زاهد و پارسای اهلبیت بود و او را به دلیل عبادات نیکویش سجاد نامیدند. تمام روزها را با استغفار به خدا، روزهدار بود و شبها را به تهجد میگذارند. چه کسی در دانش و وفای به عهد مانند او است؟ و کجا کسی را در پرستش و نیایش مثل او میتوان یافت؟[۶]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
- جزایری، سید نعمتالله، ریاض الابرار، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، ۱۴۲۷ق.
- خنجی، فضلالله روزبهان، وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم علیهم السلام، قم، انصاریان، ۱۳۷۵ش.
- صدوق، محمد بن علی، علل الشرایع، نجف، المکتبة الحیدریة، ۱۳۸۵ق.
- قرشی، باقرشریف، حیاة الامام زین العابدین، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۹ق.
- «یا سجاد»، صفحه محمد المشرفاوی در پینترس، تاریخ بازدید: ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ش.