Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۴۶
ویرایش
imported>Shadpoor جز (←تسخیر جن) |
جز (←واژه شناسی) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
برخی محققان، جنّ در اعتقادات ایرانی برگرفته از فرهنگ اسلامی و عربی دانستهاند و برخی دیگر احتمال میدهند باورهای خرافی مربوط به جنّ در میان ایرانیان، بازتاب موجوداتی در اعتقاد ایرانیانِ قبل از [[اسلام]] است که بعداً به جنّ تغییر نام دادهاند و با اعتقادات عربها درباره جنّ، که پس از اسلام به [[ایران]] وارد گردیده، آمیخته شدهاند.<ref> رجوع کنید به د. دین و اخلاق، ج ۱، ص۶۷۰ </ref><ref> نور ملکوت قرآن، ج ۲ ص۳۲۲-۳۲۱ </ref> تازه [[اسلام|مسلمانانی]] که میراثبَرِ انبوهی از باورهای عمیق دربارۀ موجودات وهمی همچون غول بودند، با مواجهه با مفهوم جن در قرآن، خود برسازندۀ انبوهی باورها دربارۀ جن شدند.<ref> دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۷، مدخل جن در فرهنگ عامیانه </ref> | برخی محققان، جنّ در اعتقادات ایرانی برگرفته از فرهنگ اسلامی و عربی دانستهاند و برخی دیگر احتمال میدهند باورهای خرافی مربوط به جنّ در میان ایرانیان، بازتاب موجوداتی در اعتقاد ایرانیانِ قبل از [[اسلام]] است که بعداً به جنّ تغییر نام دادهاند و با اعتقادات عربها درباره جنّ، که پس از اسلام به [[ایران]] وارد گردیده، آمیخته شدهاند.<ref> رجوع کنید به د. دین و اخلاق، ج ۱، ص۶۷۰ </ref><ref> نور ملکوت قرآن، ج ۲ ص۳۲۲-۳۲۱ </ref> تازه [[اسلام|مسلمانانی]] که میراثبَرِ انبوهی از باورهای عمیق دربارۀ موجودات وهمی همچون غول بودند، با مواجهه با مفهوم جن در قرآن، خود برسازندۀ انبوهی باورها دربارۀ جن شدند.<ref> دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱۷، مدخل جن در فرهنگ عامیانه </ref> | ||
== | ==واژهشناسی== | ||
این واژه مشتق از ریشه «ج ن ن» به معنای پوشش و استتار است<ref> خلیل بن احمد؛ جوهری ؛ ابن فارِس ؛ راغب اصفهانی ؛ ابن منظور، ذیل «جنن» </ref> و برخی<ref> ابن فارس ؛ راغب اصفهانی، همانجاها </ref> معتقدند معنای اصلی پوشش و استتار در بیشتر مشتقات این ریشه وجود دارد مانند جَنین که در رحم مادر پنهان است. برخی واژۀ «الجانّ» را که در قرآن به همراه انس به کار رفته است<ref> رحمان : ۳۹، ۷۴ </ref> اسمِ جمعِ جنّ دانستهاند.<ref> مرتضی زبیدی، ذیل واژه </ref> ابن قُتیبه<ref> ج ۲، ص۱۰۹ </ref> شیاطین را جنّیان سرکش و جانّ را جنّهای ضعیف دانسته است. | این واژه مشتق از ریشه «ج ن ن» به معنای پوشش و استتار است<ref> خلیل بن احمد؛ جوهری ؛ ابن فارِس ؛ راغب اصفهانی ؛ ابن منظور، ذیل «جنن» </ref> و برخی<ref> ابن فارس ؛ راغب اصفهانی، همانجاها </ref> معتقدند معنای اصلی پوشش و استتار در بیشتر مشتقات این ریشه وجود دارد مانند جَنین که در رحم مادر پنهان است. برخی واژۀ «الجانّ» را که در قرآن به همراه انس به کار رفته است<ref> رحمان : ۳۹، ۷۴ </ref> اسمِ جمعِ جنّ دانستهاند.<ref> مرتضی زبیدی، ذیل واژه </ref> ابن قُتیبه<ref> ج ۲، ص۱۰۹ </ref> شیاطین را جنّیان سرکش و جانّ را جنّهای ضعیف دانسته است. | ||