روضه دیر راهب

مقاله متوسط
رده ناقص
عدم رعایت شیوه‌نامه ارجاع
از ویکی شیعه
سوگواری محرم
تابلوی عصر عاشورا
رویدادها
نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)نامه امام حسین(ع) به اشراف بصرهروز عاشوراواقعه کربلاواقعه عاشورا (از نگاه آمار)روزشمار واقعه عاشورااسیران کربلا
افراد
امام حسین(ع)علی اکبرعلی‌اصغرعباس بن علیحضرت زینب(س)سکینه بنت حسینفاطمه دختر امام حسینمسلم بن عقیلشهیدان کربلااسیران کربلا
جای‌ها
حرم امام حسین(ع)تل زینبیهحرم حضرت عباس(ع)گودال قتلگاهبین‌الحرمیننهر علقمه
مناسبت‌ها
تاسوعاعاشورادهه محرماربعیندهه صفر
مراسم
مرثیه‌خوانینوحهتعزیهروضهزنجیرزنیسینه‌زنیسقاخانهسنج و دمامدسته عزاداریشام غریبانتشت‌گذارینخل‌گردانیقمه‌زنیراهپیمایی اربعینتابوت‌گردانیمراسم تابوت

روضه دیر راهب از روضه‌های مربوط به واقعه کربلا و اسیران کربلا است. در این روضه از مسلمان شدن راهب مسیحی سخن می‌رود که در راه کوفه و شام در دیری گوشه‌نشینی اختیار کرده‌ بود. وی وقتی مشاهده می‌کند از سر امام حسین(ع) نوری به آسمان ساطع شده‌، ضمن گرفتن سر و شستشوی آن با مشک و گلاب، شهادتین جاری کرده و مسلمان می‌شود. طبق برخی نقل‌ها در این زمان، امام سجاد(ع) پیشی‌بینی کردند که انتقام خون شهدای کربلا گرفته خواهد شد.

دیر راهب

دیر راهب نام محلّی در سرزمین شام است، که اسیران کربلا از آن گذشتند. در این سفر، که اسرا به همراه نیروهای یزید بن معاویه به شام برده می‌شدند، سرهای شهدا نیز همراه قافله بود. در یکی از منزل‌گاه‌های راه، به محلّی رسیدند به نام «قنّسیرین» که راهبی در دیری به عبادت مشغول بود.[۱] این دیر، هم‌اکنون در منطقه راه سوریه به لبنان موجود است و بر یک بلندی مشرف به جاده قرار دارد.[۲]

در ماجرای اسیران اهل بیت از کوفه تا شام، حاملان سر در بين راه سر بريده امام حسين (ع) را در صندوقى در دير راهب مخفى كرد سر را داخل دیر قرار دادند.[۳] راهب در آن شب دید نوری به سوی آسمان ساطع است، وقتی به سوی آنان رفته و از هویت آنان و صاحب سر آگاه شد پس از شماتت آنان، مقداری پول داده و از آنان خواست تا یک شب سر را در اختیار وی بگذارند. راهب در آن شب سر را بر روی سینه گذاشته و صبح گریه می‌کرد و به برکت آن سر صبح مسلمان شد.[۴] سپس راهب و شاگرادانش خدمت امام سجاد (ع) رسيدند و آمادگى خود را براى جنگ با قاتلان امام حسين(ع) اعلام كردند امام سجاد(ع) فرمود: «اين كار را انجام ندهيد. زيرا خداوند به زودى از آنان انتقام مى‌گيرد.»[۵] ماموران پس از مراجعت از آنجا به سراغ سکه‌ها رفته اما دیدند همه سکه‌ها به خاک ریزه تبدیل شده‌است.[۶]

روضه

در روضه راهب به ماجرای مسلمان شدن راهب مسیحی با دیدن کرامت از سر امام حسین(ع) اشاره می‌شود. راهب که در بین راه کوفه و شام در دیری واقع در کوهی گوشه‌نشینی اختیار کرده بود نیمه شب صدایی را می‌شنود که ذکر می‌گوید. او سر از دیر بیرون آورده متوجه نوری می‌شود که از صندوق کنار دیر به آسمان ساطع است. راهب فردا صبح با گریه و زاری به نزد حاملان صندوق رفته و از محتوای داخل صندوق می‌پرسد. با پاسخ ماموران حامل صندوق، متوجه سر امام حسین(ع) شده و با دادن مقداری پول از آنان می‌خواهد تا برای ساعتی آن صندوق را به وی تحویل دهند. وی سر امام حسین(ع) را با مشک و گلاب شستشو می‌دهد و ضمن ناله و گریه شروع به صحبت کردن با سر بریده می‌کرده و شهادتین بر زبان جاری می‌نماید.[۷]

نمونه اشعار

غلامرضا سازگار
کرد نصرانی نزول از بام دیرگرد سرها روح او سرگرم سیر
راهب پیر و سر خونین شاهرازها گفتند با هم با نگاه
ناگهان زد بانگ بر فوج سپاهکای جنایت پیشگان رو سیاه
کیست این سر؟کاین چنین خواند فصیحوای من داوود باشد یا مسیح
پاسخش گفتند مقصود تو چیست؟این سر خونین، سر یک خارجیست
لرزه بر هفت آسمان انداختیماسب‌ها را بر تن او تاختیم
شعله‌ها از هر طرف افروختیمخیمه هایش را سرارسر سوختیم
ریخت نصرانی به دامن خون دلگشت سرتا پا وجودش مشتعل
ثروت من هست چندین بدره زردر جوانی ارث بردم از پدر
در بهای این همه سیم و زرمامشب این سر را امانت می‌برم[۸]
سازگار
ناگهان سر، غنچۀ لب باز کردبا نصاری درد دل ابراز کرد
گفت کای داده ز کف صبر و شکیبمن غریبم من غریبم من غریب
آن امیر المومنین را نور عینگفت راهب من حسینم من حسین
اشک راهب گشت جاری از بصرگفت‌ای ریحانۀ خیر البشر
از تو خواهم‌ای عزیز مرتضیشافع راهب شوی روز جزا
راهب از جام ولایت کام یافتتا تشرف در خط اسلام یافت
راهب آن سر را چو جان در بر گرفتباز با سر گفتگو از سر گرفت
گفت چون بر این مصیبت تن دهممیهمان خویش بر دشمن دهم
چشم از آن رخ دل از آن سر برنداشتلیک اینجا چاره‌ای دیگر نداشت
داد سر را گفت‌ای غارتگرانای جنایت پیشگان‌ای کافران
این سر ریحانۀ پیغمبر استمادرش زهرا و بابش حیدر است
ظلم و بیداد و جنایت تا با کیوای اگر دیگر زنید آن را به نی[۹]

پانویس

  1. محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۱۷۸.
  2. محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۱۷۸.
  3. مظفری وجمشیدی، اسيران و جانبازان كربلا، ۱۳۸۳ش، ص۴۹.
  4. شوشتری، إحقاق‌الحق، ۱۴۰۹ق، ج۳۳، ص۶۹۲.
  5. مظفری وجمشیدی، اسيران و جانبازان كربلا، ۱۳۸۳ش، ص۴۹.
  6. شوشتری، إحقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۳۳، ص۶۹۲.
  7. اشعری، ۷۲ مجلس در عزای مظلوم، ۱۳۷۷ش، ص۱۹۵.
  8. غلام رضا سازگار
  9. سازگار

یادداشت

منابع

  • اشعری، عبدالحسین، ۷۲ مجلس در عزای مظلوم، قم، انصار المهدی، ۱۳۷۷ش.
  • شوشتری، قاضی نور الله، إحقاق الحق و إزهاق الباطل، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اوّل، ۱۴۰۹ق.
  • محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، چاپ دوم، ۱۴۱۷ق.
  • مظفری، محمد؛ جمشیدی، سعید، اسيران و جانبازان كربلا، قم، پژوهشكده‌ تحقیقات‌ اسلامی نمايندگی ولی فقیه‌ در سپاه‌، ۱۳۸۳ش.