موقوفات آستان قدس رضوی

موقوفات آستان قدس رضوی مجموعه اموال غیر منقول و منقول وقفشده بر حرم امام رضا(ع).
آستان قدس رضوی یکی از نهادهای موقوفاتی بزرگ جهان اسلام تلقی شده که در طول قرنها توسط مؤمنان و ارادتمندان به امام هشتم شیعیان شکل گرفته است. موقوفات آستان در گذشته بسیار گسترده دانسته شده که مواردی از آن در طول تاریخ از میان رفته است. واقفان موقوفات آستان، افرادی از طبقات مختلف اجتماعی، از پادشاهان و دولتمردان تا عالمان و مردمان عادی، قلمداد شدهاند.
پس از انقلاب اسلامی، ادارهٔ موقوفات آستان قدس رضوی توسط مدیریت امور موقوفات انجام میگیرد که از زیرمجموعههای معاونت امور حقوقی و موقوفات آستان بهشمار رفته است. با توجه به گستردگی و پراکندگی موقوفات آستان گفته شده که برای ادارهٔ آنها مؤسسات و سازمانهای متعددی تشکیل شده است؛ از جمله سازمان موقوفات ملک و سازمان موقوفات یزد و کرمان.
نشانههایی از آغاز وقف بر آستان قدس از اوایل قرن چهارم قمری بهدست داده شده است. در منابع، مواردی از وقف بر آستان در دورهٔ غزنویان، سلجوقیان، ایلخانیان و تیموریان بهدست داده شده است. برخی موقوفات آستان در دورهٔ صفویان از بزرگترین و آبادترین موقوفات آستان برشمرده شده است. طومار علیشاهی، تدوینشده در دورهٔ افشاریان، سندی معتبر برای معرفی موقوفات آستان و منبعی برای تدوین سایر آثار فهرستی دربارهٔ موقوفات آستان قلمداد شده است.
در دورهٔ قاجاریان علاوه بر تدوین فهرستی دیگر از موقوفات آستان قدس، با عنوان طومار عضدالملک، در برخی مقاطع وقف بر آستان گسترش یافت. در دورهٔ پهلوی هم، علاوه بر بازپسگیری برخی موقوفات غصبشده، بزرگترین موقوفهٔ آستان توسط حسین ملک (درگذشت: ۱۳۵۱ش)، تاجر و واقف ایرانی، شکل گرفت.
جایگاه و ویژگیها
موقوفات آستان قدس رضوی مجموعهٔ اموال غیر منقول و منقول وقفشده بر حرم امام رضا(ع) برشمرده شده است.[۱] آستان قدس رضوی یکی از نهادهای موقوفاتی بزرگ جهان اسلام تلقی شده که در طول قرنها، بهدلیل انگیزههای اخروی مؤمنان و ارادتمندان به امام هشتم شیعیان، شکل گرفته و توسعه یافته است.[۲]
بهگفتهٔ عزیزالله عُطارِدی، تاریخنگار آستان قدس رضوی، موقوفات آستان قدس در گذشته بسیار گسترده بوده است؛ مناطقی چون ایران، افغانستان، خوارزم، ماوراءالنهر، شبهقاره هند و قفقاز، پراکنده بوده است.[۳] بهگزارش او، با خارجشدن برخی از این مناطق از سلطهٔ حکومت ایران و با از دست رفتن حکومت مسلمانان در مناطقی از شبه قاره، این موقوفات از تسلط آستان خارج شده است.[۴]
در فهرست واقفان آستان قدس رضوی، افرادی از طبقات مختلف اجتماعی، از پادشاهان و دولتمردان تا عالمان و مردمان عادی، ثبت شده است.[۵] در این فهرست نام زنان هم دیده میشود؛ از جمله، انیسالدوله (درگذشت: ۱۳۱۴ق)، از زنان ناصرالدین شاه قاجار، که با خرید یکسوم بازار زرگرهای مشهد آن را وقف آستان نموده است.[۶]

موقوفات پس از انقلاب اسلامی
گزارش شده که در دورهٔ جمهوری اسلامی علاوه بر تلاش برای احیای رویهٔ استفادهٔ از درآمد موقوفات آستان قدس در راستای نیت واقفان، موقوفات بسیاری وقف آستان شده است؛[۷] به طوری که در گزارشی از سال ۱۴۰۰ش، مدیرعامل موقوفات آستان قدس رضوی در تهران ۳۵ درصد موقوفات آستان قدس را مربوط به پس از انقلاب اسلامی برشمرده است.[۸]
طبق گزارشی از سال ۱۳۹۹ش، ادارهٔ موقوفات آستان قدس رضوی توسط مدیریت امور موقوفات انجام میگیرد که از زیرمجموعههای معاونت امور حقوقی و موقوفات آستان بهشمار میرود.[۹] این مدیریت از سه ادارهٔ رسیدگی و محاسبات وقفنامه، ادارهٔ شناسایی موقوفات و امور وقف و ادارهٔ نظارت بر عملکرد متولیان و ناظران موقوفات تشکیل شده است.[۱۰] از مهمترین وظایف این مدیریت تنظیم بودجه موقوفاتی و نظارت دقیق بر مصرف درآمد موقوفات؛ شناسایی و بررسی وضعیت تملک اراضی وقفی و بازخوانی و بازنویسی وقفنامهها برشمرده شده است.[۱۱]
همچنین، گزارش شده که این اداره موارد مصرف درآمد موقوفات آستان قدس را در ۲۶ فصل طبقهبندی کرده است.[۱۲] نیز، با توجه به گستردگی و پراکندگی موقوفات آستان، برای اداره بهتر این موقوفات مؤسسات و سازمانهای متعددی شامل معاونت املاک و اراضی، معاونت فنی و عمران موقوفات، سازمان موقوفات ملک، سازمان موقوفات استان تهران، سازمان موقوفات یزد و کرمان، مؤسسهٔ موقوفات و کشاورزی جنوب خراسان، مؤسسهٔ کشاورزی و موقوفات سمنان و مؤسسهٔ کشاورزی و موقوفات چناران تشکیل شده است.[۱۳]
موقوفات آستان از ابتدا تا صفویان
بهنوشتهٔ عطاردی، تاریخنگار آستان قدس رضوی، بهدلیل از میان رفتن اسناد موقوفات در اثر حوادثی چون جنگها، تاریخ آغاز وقف بر حرم امام رضا(ع)، اینکه اولین واقفان چه کسانی بودهاند و اینکه چه چیزی را وقف کردهاند اطلاع قابل اتکایی در دست نیست؛[۱۴] با این حال، قرآنهای وقفی بازمانده از تاریخ ۳۲۷ق به بعد نشانهٔ وقف بر حرم امام رضا(ع)، دستکم از اوایل قرن چهارم هجری، دانسته شده است.[۱۵]

بهنوشتهٔ ابوالفضل بیهقی (درگذشت: ۳۷۴ق)، مورخ و ادیب ایرانی، در عصر غزنویان، سوری بن معتز، صاحب دیوان خراسان و حاکم نیشابور در زمان مسعود غزنوی، برای آبادانی حرم امام رضا(ع) دهی با ارزش خرید و وقف آن کرد.[۱۶] همچنین، بیهقی از یکی از از دیوانسالاران غزنویان، به نام ابوالحسن عراقی (درگذشت: ۴۲۹ق)، یاد کرده که برای حرم امام رضا(ع) کاریز مشهد را دوباره احیاء کرد و کاروانسرایی برای آن ساخت و دهی را برای آن کاریز و کاروانسرا وقف کرد.[۱۷]
بهگزارش ناصرالدین منشی کرمانی، مورخ قرن هفتم و هشتم قمری، در دورهٔ سلجوقیان، ابوطاهر قمی (درگذشت: ۵۱۶ق)، وزیر سنجر سلجوقی، دهی را برای روشنایی حرم امام رضا(ع) وقف کرده است.[۱۸] در برخی منابع آمده که در دورهٔ ایلخانان، غازانخان، هفتمین ایلخان ایران، سه منطقه فرهادجرد، فرهادان و مخالفسرای را بر آستان قدس رضوی وقف کرد.[۱۹] گفته شده که از این سه مورد، تنها روستای فرهادگرد باقی مانده که از موقوفات بسیار بزرگ آستان قدس رضوی بهشمار میرود.[۲۰]
در دورهٔ تیموریان، توجه ویژهٔ این دودمان به شهر مشهد و حرم امام رضا(ع) عاملی برای رونق وقف بر آستان قدس دانسته شده است.[۲۱] از جملهٔ این موقوفات، به وقف آب، آببند و آسیابهای قریهٔ طرق، آببند گلستان، آب چشمهگلسب (گیلاس) اشاره شده است.[۲۲] وقفهای گوهرشاد (درگذشت:۸۶۱ق)، همسر شاهرخ تیموری (حکومت: ۸۰۷-۸۵۰ق) از جمله موقوفات مشهور و گستردهٔ آستان قدس برشمرده شده[۲۳] که شامل موقوفاتی در مشهد، طوس و جام است.[۲۴]
موقوفات آستان در دورهٔ صفویان
رسمیت تشیع در دورهٔ صفویان عاملی برای گسترش وقف بر آستان قدس رضوی در این دوره برشمرده شده است.[۲۵] موقوفات خواجه عتیق منشی، از جمله متولیان اولیهٔ آستان قدس در دورهٔ شاه اسماعیل صفوی، از بزرگترین، آبادترین و بهترین موقوفات آستان برشمرده شده است.[۲۶] املاک کنهبیست و مزرعه نمونهٔ آستان قدس از جمله موارد این موقوفات برشمرده شده است.[۲۷]
بهنوشته برخی محققان، پس از دورهای زوال در موقوفات آستان بهدلیل حمله ازبکان، در آرامش دوران حکومت شاه طهماسب اول، املاک بسیاری وقف آستان قدس شد؛[۲۸] به طوری که، بر اساس برخی منابع،[۲۹] در این دوره، برای تولیت آستان دو متولی سنتی و واجبی نصب شد: متولی سنتی برای ادارهٔ موقوفات شاهان صفوی و متولی واجبی برای ادارهٔ باقی موقوفات.[۳۰]
بنا بر گزارشی از دستورالملوک میرزا رفیعا، از متون دیوانی اواخر صفویه، در سالهایی که وضعیت موقوفات آستان عادی بوده، مجموع درآمد آن از موقوفات حومهٔ مشهد، شیروان، هرات، اصفهان، قزوین، ساوجبلاغ، تهران، سمنان، نیشابور، سبزوار، جوین، استرآباد، قوچان، دامغان و کرمان در حدود چهارده هزار خروار جنس و سه هزار تومان نقد بوده است.[۳۱] علاوه بر این مناطق، در این دوره، موقوفاتی بر آستان در شهرهایی چون تربت جام، کلات، کاشمر، گناباد، خواف، باخزر، بادغیس، فراه، کرج، فندرسک و شاهرود وجود داشته است.[۳۲]
موارد موقوفه در دورهٔ صفویان، بیشتر از املاک و مستغلات، مانند مزرعه، قنات، باغ، زمین، چشمه، کاروانسرا، خان، تیمچه، دکان، منزل و قریه برشمرده شده است.[۳۳] موارد مصرف موقوفات خاص آن هم اموری چون تأمین روشنایی حرم، رسیدگی به زائران نیازمند، تأمین مواجب خدمه، برپایی روضهخوانی و تأمین هزینههای مهمانسرا و دارالشفاء آستان گزارش شده است.[۳۴]

موقوفات آستان در دورهٔ افشاریان
بهنوشته برخی محققان، با بر افتادن صفویان وضعیت موقوفات آستان قدس دچار آشفتگی شد و برخی موقوفات مورد دستاندازی قرار گرفت؛ اما با به سلطنترسیدن نادرشاه افشار (حکومت: ۱۱۴۸-۱۱۶۰ق) تا اندازهای وضعیت موقوفات بهسامان شد.[۳۵] بهگزارش برخی منابع، نادر در ابتدای تسلطش بر مشهد، در سال ۱۱۴۵ق، سقاخانهای (سقاخانهٔ اسماعیل طلایی) برای حرم امام رضا(ع) ساخت و برای ادارهٔ آن املاکی از مزرعهٔ دهِشْک طوس و چندین خانه و دکان در شهر مشهد وقف کرد.[۳۶]
بهگزارش علی مؤتمن، پژوهشگر آستان قدس، نادر در فرمانی همه موقوفات، از جمله موقوفات آستان را بهتصرف دولت درآورد؛[۳۷] امری که موجب تضعیف آستان از نظر مالی و وابستگی آن به دولت دانسته شده است.[۳۸] گزارش شده که پس نادر، جانشین او علیشاه افشار (حکومت: ۱۱۶۰-۱۱۶۱ق) برای بازگرداندن موقوفات آستان و تنظیم آنها کوشید؛ او علاوه بر این کار، یکصد مورد از املاک خود را وقف دارالشفای آستان کرد.[۳۹]
علیشاه برای بازگرداندن امور موقوفات آستان قدس به حالت پیش از نادر، در رمضان ۱۱۶۰ق، دست به تنظیم طوماری مشهور به طومار علیشاهی زد.[۴۰] گزارش شده که در این طومار نام تمامی رقبات موقوفهٔ آستان بهعلاوهٔ صد مورد موقوفهٔ خود علیشاه، موقوفات خاص مسجد گوهرشاد و دارالشفاء آمده است.[۴۱] این طومار سندی معتبر برای معرفی موقوفات آستان و منبعی برای تدوین سایر آثار فهرستی دربارهٔ آنها بهشمار رفته است.[۴۲]

موقوفات آستان در دورهٔ قاجاریان
بهگزارش محمد احتشام کاویانیان، از پژوهشگران و کارگزاران آستان قدس، پس از علیشاه افشار، در دورهٔ جانشینان نادر تا برآمد قاجاریان، موقوفات آستان، بهتبع اوضاع پریشان کشور، دستخوش پریشانی و غارت شد.[۴۳] بهگزارش او، با برآمدن قاجاریان و در دورهٔ فتحعلیشاه، میرزا موسیخان فراهانی، متولی آستان از سال ۱۲۴۷ تا ۱۲۶۲ق، درصدد بازپسگیری و تنظیم دوبارهٔ موقوفات آستان بر اساس طومار علیشاهی برآمد.[۴۴]
گفته شده که از این دوران به بعد، سایر متولیان قاجاری آستان با تدوین طومارهایی در حفظ و انتظام موقوفات آن کوشیدند؛[۴۵] از جمله عبدالباقی منجمباشی، متولی آستان، در سال ۱۲۶۸ق دستور صورتبرداری از وقفنامههای موجود در آستان را صادر کرد.[۴۶] همچنین، در دورهٔ تولیت میر محمدحسین عضدالملک قزوینی، به دستور او طوماری، مشهور به طومار عضدالملک، از موقوفات آستان، بهتفکیک هر شهر تا سال ۱۲۷۳ق، تهیه شد.[۴۷]
برخی محققان با تکیه بر کتاب آثار الرضویه، از آثار فهرستی دربارهٔ موقوفات آستان، رشد وقف بر آستان در دورهٔ ناصرالدین شاه را، بهسبب برقراری امنیت نسبی بر خراسان، نتیجه گرفتهاند؛[۴۸] به طوری که در سفرنامهٔ یک فرانسوی در اواخر این دوره، درآمد موقوفات آستان در سراسر ایران شصت هزار تومان نقد و ده هزار خروار غله گزارش شده است.[۴۹]
بهگزارش عطاردی، در دورهٔ حکومت مظفرالدین شاه، تغییراتی که در نحوهٔ ادارهٔ آستان رخ داد، موجب اختلال در رسیدگی به موقوفات شد.[۵۰] گزارش شده که با برقراری مشروطیت موقوفات آستان قدس زیر نظر وزارت معارف و اوقاف قرار گرفت.[۵۱] بهنوشتهٔ عطاردی، در اواخر قاجاریان هم، بهدلیل پریشانی وضعیت حکومت، برخی از املاک آستان به تملک دیگران درآمد.[۵۲]
موقوفات آستان در دورهٔ پهلوی
گزارش شده که دورهٔ پهلوی اول، در نظامنامهای جدید برای ادارهٔ بهتر موقوفات آستان تمهیداتی اندیشیده شد.[۵۳] همچنین، بسیاری از موقوفات آستان که غصب شده بود، با پیگیری حقوقی، دوباره در اختیار آستان قرار گرفت و از درآمد موقوفات املاکی برای توسعه حرم امام رضا(ع) خریداری شد.[۵۴]
بهگزارش عطاردی، در دورهٔ پهلوی دوم نیز با معاوضه و خریداری املاکی برای آستان، طی وقفنامهای، این املاک وقف آستان شدند و درآمد آنها برای تأمین مخارج بیمارستان امام رضا(ع) و برخی فعالیتهای فرهنگی آستان در حوزهٔ موزه و کتابخانهٔ آستان تخصیص داده شد.[۵۵] بهگزارش مؤتمن، در سال ۱۳۴۸ش، بهدستور باقر پیرنیا، نایبالتولیهٔ آستان از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۰ش، فهرستی از موقوفات آستان تهیه شد.[۵۶]
طبق گزارشی، از سال ۱۳۱۶ش تا سال ۱۳۴۰ش، بزرگترین موقوفه آستان قدس توسط حسین ملک (درگذشت: ۱۳۵۱ش)، تاجر و واقف ایرانی، در هفت مرحله، با وقف کتابخانه و اموال منقول و املاک، شکل گرفت.[۵۷]
پانویس
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ دالمانی، سفرنامه از خراسان تا بختیاری، ۱۳۳۵ش، ج۱، ص۷۳؛ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۴؛ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۵-۵۵۶.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۵-۵۵۶.
- ↑ عطاردی، «منابع موقوفات آستان قدس رضوی و فهرست واقفان مشهد مقدس»، ص۱۱۸-۱۲۸.
- ↑ عطاردی، «منابع موقوفات آستان قدس رضوی و فهرست واقفان مشهد مقدس»، ص۱۱۸.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ «مدیرعامل موقوفات آستان قدس رضوی در تهران: ۳۵ درصد موقوفات مربوط به بعد از انقلاب اسلامی است»، در تارنمای شفقنا.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۴.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ بیهقی، تاریخ بیهقی، ۱۴۰۱ش، ج۱، ص۴۰۶.
- ↑ بیهقی، تاریخ بیهقی، ۱۴۰۱ش، ج۱، ص۵۴۲.
- ↑ منشی قمی، نسائم الاسحار، ۱۳۶۴ش، ص۶۰.
- ↑ فصیحی خوافی، مجمل فصیحی، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۸۶۹.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۵۶۲؛ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ انزابینژاد، بیست وقفنامه از خراسان، ۱۳۸۸ش، ص۱۱.
- ↑ انزابینژاد، بیست وقفنامه از خراسان، ۱۳۸۸ش، ص۱۷.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶-۵۵۷.
- ↑ انزابینژاد، بیست وقفنامه از خراسان، ۱۳۸۸ش، ص۳۹.
- ↑ انزابینژاد، بیست وقفنامه از خراسان، ۱۳۸۸ش، ص۳۹.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۷.
- ↑ اسکندربیگ ترکمان منشی، تاریخ عالمآرای عباسی، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۴۹.
- ↑ حسنآبادی و یحیایی، «تولیت»، ص۳۱۲.
- ↑ میرزا رفیعا، دستورالملوک، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۶.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۷.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۷.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۷.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۷.
- ↑ فاضل بسطامی، فردوس التواریخ، ۱۳۹۳ش، ص۹۴؛ انزابینژاد، بیست وقفنامه از خراسان، ۱۳۸۸ش، ص۲۱۴-۲۱۵.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۳۳۵.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۸.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۳۳۵؛ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۸.
- ↑ نقدی، «طومار علیشاهی»، ص۱۱۶.
- ↑ نقدی، «طومار علیشاهی»، ص۱۱۶.
- ↑ نقدی، «طومار علیشاهی»، ص۱۱۶.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمس الشموس، ۱۳۵۴ش، ص۱۰۵-۱۰۶.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمس الشموس، ۱۳۵۴ش، ص۱۰۶-۱۰۷.
- ↑ نقدی، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، ۱۳۹۹ش، ص۴۶۱.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۹.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۶۰۳-۶۰۶.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۹.
- ↑ دالمانی، سفرنامه از خراسان تا بختیاری، ۱۳۳۵ش، ج۱، ص۷۲-۷۳.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ص۶۹۸.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۰.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ص۶۹۸.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۰.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۰.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۶۱۴-۶۱۷.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۳۳۵، ص۳۴۴.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۷۸؛ مرتضوی، «موقوفات ملک، سازمان»، ص۵۶۲-۵۶۳.
منابع
- احتشام کاویانیان، محمد، شمس الشموس یا انیس النفوس (تاریخ آستان قدس)، مشهد، بینا، ۱۳۵۴ش.
- اسکندربیگ ترکمان منشی، تاریخ عالمآرای عباسی، تحقیق ایرج افشار، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۲ش.
- انزابینژاد، رضا، بیست وقفنامه از خراسان، مشهد، بنياد پژوهشهای اسلامى آستان قدس رضوی، ۱۳۸۸ش.
- امام، سید محمدکاظم، مشهد طوس (یک فصل از تاریخ و جغرافیای تاریخی خراسان)، تهران، انتشارات کتابخانه ملی ملک، ۱۳۴۸ش.
- بیهقی، محمد بن حسین، تاریخ بیهقی، تحقیق محمدجعفر یاحقی و مهدی سیدی، تهران، انتشارات سخن، ۱۴۰۱ش.
- حسنآبادی، ابوالفضل و علی یحیایی، «تولیت»، در دائرة المعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- دالمانی، هانری رنه، سفرنامهٔ از خراسان تا بختیاری، ترجمهٔ علی محمد فرهوشی، تهران، انتشارات امیرکبیر و ابنسینا، ۱۳۳۵ش.
- عالمزاده، بزرگ، حرم رضوی به روایت تاریخ، مشهد، بهنشر (انتشارات آستان قدس رضوی)، ۱۳۹۵ش.
- عطاردی، عزیزالله، تاریخ آستان قدس رضوی، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و انتشارات عطارد، ۱۳۷۱ش.
- عطاردی، عزیزالله، «منابع موقوفات آستان قدس رضوی و فهرست واقفان مشهد مقدس»، در نشریهٔ وقف میراث جاویدان، شمارهٔ ۳۵ و ۳۶، پاییز و زمستان ۱۳۸۰ش.
- فاضل بسطامی، نوروزعلی بن محمدباقر، فردوس التواریخ (تاریخ مشهد مقدس)، تحقیق سید حمید سیدی و همکاران، مشهد، بنياد پژوهشهای اسلامى آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- فصیحی خوافی، احمد بن محمد، مجمل فصیحی، تحقیق: سید محسن ناجی نصرآبادی،تهران، انتشارات اساطیر، ۱۳۸۶ش.
- مؤتمن، علی، راهنما یا تاریخ آستان قدس رضوی، تهران، بینا، ۱۳۴۸ش.
- «مدیرعامل موقوفات آستان قدس رضوی در تهران: ۳۵ درصد موقوفات مربوط به بعد از انقلاب اسلامی است»، در تارنمای شفقنا، درج: ۱۲ مهر ۱۴۰۰ش، بازدید: ۲۴ مهر ۱۴۰۴ش.
- مرتضوی، مرضیه، «موقوفات ملک، سازمان»، در دائرة المعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- منشی کرمانی، ناصرالدین، نسائم الاسحار من لطائم الاخبار در تاریخ وزراء، تحقیق سید جلالالدین محدث ارموی، تهران، انتشارات اطلاعات، ۱۳۶۴ش.
- میرزا رفیعا، محمدرفیع بن حسن، دستورالملوک میرزا رفیعا، محمداسماعیل مارتسینکووسکی، تهران، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، ۱۳۸۵ش.
- نقدی، رضا، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- نقدی، رضا، «طومار علیشاهی»، در دائرة المعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- نقدی، رضا و صابر ایزدی، «موقوفات»، در دائرة المعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.