شاه سلطان حسین صفوی

شاه سلطان حسین صفوی

آخرین پادشاه صفوی
نقاشی از شاه سلطان حسین در کتابی قدیمی
اطلاعات شخصی
تولد	۱۰۷۹ق
مرگ	۱۱۳۷ق، کشته شده توسط محمود افغان
پدر	شاه سلیمان صفوی
دین	اسلام، شیعه
محل دفن	قم
حکومت
سلسله	صفویان
آغاز حکومت	۱۱۰۵ق
پایان حکومت	۱۱۳۵ق
پس از	شاه سلیمان صفوی

سلطان حسین صفوی (۱۱۳۹ـ۱۰۷۹ق)، آخرین پادشاه صفوی و فرزند شاه سلیمان بود. نقل شده که وی فردی بخشنده، مهربان، ساده‌پوش و دل‌رحم بوده و از جنگ و خون‌ریزی دوری می‌کرد. راحت‌طلبی و ناکارآمدی سیاسی وی، در حمله محمود افغان، موجب از دست رفتن تاج و تخت سلطنت صفویان شد. اشرف افغان جانشین محمود، در سال ۱۱۳۹ق به علت حمایت سلطان عثمانی از سلطان حسین، دستور قتل حسین را داد. او را در اصفهان کشتند، سرش را برای اشرف فرستادند و پیکرش را در قم به خاک سپردند.

شروع سلطنت

شاه سلطان حسین احتمالاً در ۱۰۷۹ق زاده شد. پس از درگذشت پدرش، شاه سلیمان صفوی، اختلاف بر سر جانشینی او شدت گرفت تا سرانجام با صلاح‌دید مریم بیگم، عمه شاه سلیمان، حسین در ۱۱۰۵ق جانشین پدر شد و شیخ الاسلام محمدباقر مجلسی تاج شاهی را بر سر او گذاشت و خطابه‌ای در ضرورت رفع فسوق و مناهی ایراد کرد.نقل شده که پس از مراسم تاجگذاری شاه از محمدباقر سئوال کرد که چه خدمتی از من برای شما ساخته است و شیخ الاسلام پاسخ داد که خواهش دارد شاه کبوتر بازی ، میگساری و جنگ با طوائف و دستجات را ممنوع سازد . سلطان حسین بلافاصله با این درخواست موافقت نمود . و بی درنگ فرمان داد تمامی باده فروشی‌ها تخریب شوند .

وضعیت دربار

دربار صفوی در آن زمان از یک سو زیر نفوذ فقهاء بود و از سوی دیگر، خواجه سرایان و امیران قزلباش جبهه نیرومندی تشکیل داده بودند. با دخالت نزدیکان و اطرافیان، شاه صفوی تقریباً منزوی شد و همه کارها را وزیرانش انجام می‌دادند.

اوضاع مملکت

سلطان حسین در آغاز سلطنتش با شورش‌های چندی روبه رو شد، از جمله شورش میرالله (سرکرده بلوچ)، انوشه خان (والی خوارزم)، و سلیمان کرماج در کردستان و مغرب ایران که عثمانی‌ها نیز از او حمایت می‌کردند. افزون بر آن، فرج‌اللّه خان، والی خوزستان، هم نافرمانی در پیش گرفت. در ۱۱۲۲ق ازبکان به خراسان حمله کرده، و آنجا را غارت کردند. اوضاع بد سیاسی، مردم را با مشکلات زیادی مواجه کرد و به اعتراض و شورش اهالی اصفهان در ۱۱۲۷ق، به سبب بالا رفتن قیمت گندم و آرد، انجامید. اعراب سواحل خلیج فارس، پس از تسخیر بحرین و قشم و لارک، به فکر تصرف بندرعباس افتادند.

حمله محمود افغان

در ۱۱۱۸ق قبیله غلزایی/غلجایی، یکی از طوایف قوم افغان(پشتو) در قندهار علیه گرگین خان، بیگلربیگی شهر، شورش کرده و او را کشتند. حسین صفوی در ۱۱۳۲ق برای محمود، رییس غلزایی و والی قندهار خلعت فرستاد. در ۱۱۳۴ق محمود راه اصفهان را در پیش گرفت. سپاه او و صفویان در گُلُناباد با یکدیگر روبه رو شدند و صفویان شکست خوردند. اصفهان به محاصره نیروهای محمود افتاد. محاصره اصفهان حدود هفت ماه طول کشید و مردم شهر دچار قحطی و بیماری شدند. سلطان حسین از محمود امان خواست و در ۱۱۳۵ق تاج و تخت شاهان صفوی را به او واگذار کرد. محمود نیز پس از ازدواج با یکی از دختران او، به نام خود سکه زد و خطبه خواند.

سرانجام

اشرف افغان، پسر عموی محمود، در ۱۱۳۷ق، او را کشت و جانشین او شد. اشرف در ۱۱۳۹ق با رسیدن پیام سلطان عثمانی مبنی بر حمایت از شاه صفوی و بازگرداندن تاج و تخت به او، دستور قتل سلطان حسین را داد. او را در اصفهان کشتند و سرش را برای اشرف فرستادند و پیکرش در قم به خاک سپرده شد.

منابع

• A Chronicle of the Carmelites in Persia and the Papal mission of the XVII th and XVIII th centuries, London: Eyre and Spottiswoode, 1939;
• Judasz Tadeusz Krusinski, The history of the late revolutions of Persia, New York 1973;
• Laurence Lockhart, The fall of the Safavi dynasty and the Afghan occupation of Persia, Cambridge 1958;
• H.R. Roemer, "The Safavid Period", in The Cambridge history of Iran, vol. 6, ed. Peter Jackson and Laurence Lockhart, Cambridge 1986.

پیوند به بیرون

• منبع مقاله:دانشنامه جهان اسلام