لعن صحابه
لَعن صحابه به فتوای بسیاری از عالمان شیعه، حرام است. اینان معتقدند باید به مقدسات مذاهب اسلامی احترام گذاشت، بهخصوص که این لعنها دستاویز گروههای تندرو در ایجاد تفرقه و کشتار شیعیان شده است. از بین رفتن وحدت جهان اسلام از دیگر دلایل این ممنوعیت است. اهلسنت نیز به دلیل اعتقاد به عدالت همه صحابه، لعن و سب صحابه را ممنوع میدانند و گاه افراد لعنکننده را تکفیر میکنند.
در مقابل، عدهای معتقدند که در قرآن نفرینهایی برای ظالمان، دروغگویان و ... وجود دارد و اگر اعمال و رفتار برخی صحابه در زمره ظالمان یا دروغگویان قرار گیرند، این لعنها شامل حال آنها نیز میشود. آنان همچنین به لعن برخی صحابه توسط پیامبر اسلام(ص) استناد میکنند.
مفهومشناسی
منظور از لعن صحابه، نفرین و ناسزا به برخی صحابه بهجهت اعمال و رفتارشان و نه به جهت صحابی بودن آنها است.[۱]
لعن از جانب خداوند به معنای قطع رحمت الهی و عذاب اخروی است و از سوی انسان، نوعی نفرین و بدخواهی برای دیگری است.[۲] ابناثیر «لعن» توسط انسانها را همردیف با سبّ دانسته است.[۳] برخی در تفاوت سب و لعن، سب را به معنای بیان کلام زشت و لعن را به معنای دور گرداندن از رحمت الهی دانستهاند.[۴]
صحابی، فردی است که پیامبر اکرم(ص) را ملاقات کرده و هنگامی که از دنیا رفته، همچنان به او ایمان داشته و مسلمان بوده است.[۵] منظور از ملاقات، اعم از دیدار، همنشینی، همراهی و رسیدن یکی به دیگری است.[۶]
مبانی مختلف در مورد صحابه
در قرآن برخی گروهها مانند کافران[۷] ظالمان[۸] دروغگویان[۹] و همچنین ابلیس[۱۰] مورد لعن قرار گرفتهاند. مسلمانان با استناد به این آیات، اتفاق نظر دارند که باید بر کافران و ظالمان لعنت فرستاد؛ اما در تعیین مصادیق آن اختلاف دارند. اهلسنت به جهت پذیرفتن عدالت همه اصحاب پیامبر(ص)، لعن آنها را جایز نمیدانند و حتی برخی از آنان معتقدند بر مسلمانان واجب است که صحابه را دوست داشته باشند، و بغض و نفرت از آنان، کفر و نفاق است.[۱۱] در میان شیعیان نیز عدهای بهدلیل مصلحت عموم مسلمانان لعن صحابه را منع کردهاند.[۱۲] ولی برخی معتقدند چون تعدادی از صحابه ذیل مصادیقی چون ظالمان قرار گرفتهاند،[۱۳] لعن آنها جایز است.[۱۴]
مخالفان لعن صحابه
لعن و بدگویی علیه صحابه مخالفانی دارد. بیشتر عالمان اهل سنت و گروهی از عالمان شیعه، مخالف لعن صحابه هستند و هر یک از این دو دسته، برای سخن خود دلایلی دارند.
مخالفت برخی شیعیان با لعن صحابه
تعدادی از نویسندگان و عالمان شیعه معتقدند که سب و لعن صحابه و خلفای سهگانه دستاویز برخی حاکمان اهل سنت برای کشتار شیعیان در طول تاریخ بوده است.[۱۵] آیتالله جوادی آملی، از مراجع تقلید، معتقد است حفظ جان مسلمانان بسیار مهم است و از جمله راهحلها، برای جلوگیری از کشته شدن مسلمانان، رها کردن سب و لعنهای بزرگان اهلسنت است.[۱۶] از نظر هاشمی رفسنجانی از سیاستمداران ایرانی سبّ و لعن از جمله عواملی است که به شکلگیری گروههای تندرو همچون القاعده و داعش منجر شده است.[۱۷]
آیتالله سید علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، معتقد است هر چیزی که موجب برافروختن آتش اختلاف میان مسلمانان شود و نیز اهانت به مقدّسات هر یک از گروههای مسلمان، خدمت به گروههای کافر و مشرک و خیانت به اسلام و حرام است.[۱۲] برخی نیز استدلال کردهاند که حفظ نظام اسلام در گرو حفظ وحدت مسلمانان و جامعه اسلامی است و حفظ این اتحاد بدون احترام به مقدسات دیگر مسلمانان امکانپذیر نیست. مسلمانان با در نظر گرفتن همین مصلحت باید از هرگونه اهانت و توهین به افراد مورد احترام مذاهب دیگر پرهیز کنند.[۱۸]
در بین نویسندگان و فقهپژوهان شیعه میتوان به این نظر هم اشاره کرد که دلیل معتبری از اهل بیت(ع) بر لعن صحابه وجود ندارد.[۱۹] بر اساس این نظر همچنین با تکیه بر بحث تقیه مداراتی، مجاز به لعن بزرگان اهل سنت نیستیم.[۱۹]
مخالفت اهل سنت با لعن صحابه
طبق دیدگاه مشهور عالمان اهلسنت، همه صحابه عادلاند.[۲۰] اهل سنت، روایاتی در مدح صحابه و منع بر سب و لعن آنان آوردهاند و در آنها نسبت به خلیفه اول و خلیفه دوم حساسیت بیشتری نشان دادهاند.[۲۱] ابنتیمیه از بزرگترین عالمان تفکر سلفیه معتقد است سب هیچ یک از صحابه جایز نیست و سب ابابکر، عمر و عثمان گناه بزرگتری است از اینکه علی بن ابیطالب را سب کنند.[۲۲]
حکم اهلسنت بر لعن و سب صحابه
سب و لعن صحابه و خلفاء، دستاویز برخی حاکمان اهل سنت برای کشتار شیعیان در طول تاریخ بوده است.[۲۳] با این حال، اهلسنت در مورد حکم فردی که صحابه را لعن و سب کند، اختلاف نظر دارند.[۲۴] به گفته ابنحجر عسقلانی، محدث و فقیه اهل سنت در قرن هشتم و نهم قمری، مشهور اهلسنت معتقدند سب کننده صحابه تنها باید تعزیر شود.[۲۵] اما ابنکثیر، عالم بزرگ اهلسنت در قرن هشتم قمری، نقل کرده که گروهی از علماء چنین فردی را تکفیر کردهاند.[۲۶]
موافقان لعن برخی صحابه
گروهی از شیعیان معتقدند خداوند اگرچه از سب منع کرده؛[۲۷] ولی لعن را اجازه داده است.[۲۸] این افراد معتقدند صحابه مانند دیگر افراد میتوانند مشمول آیات قرآن باشند.[۲۹] خداوند در قرآن کسی که پیامبر اسلام را اذیت کند، لعنت کرده است.[۳۰] حال اگر فردی از صحابه، پیامبر اسلام را اذیت کرده باشد، مشمول این آیه قرار گرفته و محکوم به لعن است و اگر فردی از مسلمانان او را لعن کند، برطبق قرآن عمل کرده است.[۱۴] همچنین صحابهای که ظلم کرده یا دروغ گفته نیز براساس قرآن مورد لعن قرار میگیرد و این لعن نه به جهت صحابی بودن بلکه به جهت ظالم بودن یا دروغگو بودن او است.[۱]
برخی عالمان شیعه معتقدند از روایات به دست میآید که اهلبیت بر طعن و لعن برخی صحابه اجازه دادهاند.[۳۱]
علاوه بر این، بر جواز این لعن به لعن برخی صحابه توسط پیامبر اسلام استناد شده است.[۳۲] پیامبر، ابوسفیان و معاویه را لعنت کرد.[۳۳] برخی محققان موارد لعن معاویه توسط پیامبر را بسیار دانستهاند.[۳۴] ایشان همچنین گروهی از صحابه را که از سپاه اسامه جدا شده بودند نیز لعن کرد.[۳۵] همچنین براساس گزارشهای تاریخی، برخی صحابه توسط صحابه دیگر مورد لعن و سب قرار گرفتهاند.[۳۶]
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ سبحانی،رسائل و مقالات، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۱۳۶.
- ↑ طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج ۶، ص۳۰۹.
- ↑ ابناثیر، النهایة، ۱۳۶۷ش، ج۴، ص۲۵۵.
- ↑ فخلعی، مجموعه گفتمانهای مذاهب اسلامی، ۱۳۸۳ش، ص۲۹۹.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ شهید ثانی، الرعایة فی علم الدرایة، ۱۴۰۸ق، ص۳۳۹.
- ↑ سوره احزاب، آیه۶۴.
- ↑ سوره هود، آیه۱۸.
- ↑ سوره نور، آیه۷.
- ↑ سوره حجر، آیه۳۵ و ۷۸.
- ↑ «أقوال العلماء فی حکم من سب الصحابة»، سایت اسلاموب.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ «اسلام علیه استکبار است نه ادیان دیگر»، پایگاه اطلاعرسانی آیتالله خامنهای.
- ↑ آهنگران، درگاهی، «حکم لعن بر متصف شدگان به فسق و کفر در فقه اسلامی»، ص۲۸.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ سبحانی،رسائل و مقالات، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۱۳۷.
- ↑ حسینی قزوینی، «آیا لعن کردن خلفاء و اصحاب جایز است؟»، کتابخانه مدرسه فقاهت.
- ↑ «نظر آیتالله جوادی آملی درباره سب و لعن»، سایت آپارات.
- ↑ «هاشمی رفسنجانی: از لعنت صحابه به داعش رسیدیم»، سایت آپارات.
- ↑ آهنگران، درگاهی، «حکم لعن بر متصف شدگان به فسق و کفر در فقه اسلامی»، ص۲۴.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ کدیور، «عدم جواز لعن خلفای راشدین، امهات مؤمنین و صحابه»، سایت کدیور.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۰.
- ↑ برای نمونه رجوع کنید به: لالکائی، شرح أصول اعتقاد أهل السنة والجماعة، ۲۰۰۳م، ج۷، ص۱۳۳۶و ۱۳۴۴.
- ↑ ابنتیمیه، مختصر منهاج السنة، ۲۰۰۵م، ج۱، ص۲۱۰.
- ↑ حسینی قزوینی، «آیا لعن کردن خلفاء و اصحاب جایز است؟»، کتابخانه مدرسه فقاهت.
- ↑ ابنحجر عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۷، ص۳۶.
- ↑ ابنحجر عسقلانی، فتح الباری، ۱۳۷۹ق، ج۷، ص۳۶.
- ↑ ابنکثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۲۴۸.
- ↑ سوره انعام، آیه۱۰۸.
- ↑ رضوانی، شیعهشناسی و پاسخ به شبهات، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۵۹۷.
- ↑ «آیا شیعه، خلفا و عایشه را سبّ و لعن میکند؟!»، سایت نمایندگی ولیفقیه در امور حج و زیارت.
- ↑ سوره احزاب، آیه۵۵.
- ↑ امام خمینی، المکاسب المحرمة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۷۹.
- ↑ «لعن و نفرین پیامبر(ص) بر معاویه»، سایت اکمال.
- ↑ نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۰.
- ↑ شبر، حق الیقین، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۲۴۷ق.
- ↑ حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۳۷.
- ↑ برای نمونه رجوع کنید به: طبری، ۱۳۸۷ق، ج۳،ص۲۲۳؛ مقدسی، بورسعید، البدء و التاریخ، بورسعید، ج۵، ص۲۲۸.
یادداشت
منابع
- ابناثیر، علی بن محمد، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق.
- ابناثیر، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، چاپ اول، ۱۳۶۷ش.
- ابنحجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبدالموجود، علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
- ابنکثیر دمشقی، اسماعیل بن عمرو، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: محمد حسین شمس الدین، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
- ابنتیمیه، مختصر منهاج السنة، تلخیص: عبدالله بن محمد الغنیمان، یمن، دارالصدیق، ۲۰۰۵م.
- ابنحجر عسقلانی، احمد بن علی، فتح الباری شرح صحیح البخاری، بیروت،دار المعرفة، ۱۳۷۹ق.
- «اسلام علیه استکبار است نه ادیان دیگر»، پایگاه اطلاعرسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیتالله سیدعلی خامنهای، تاریخ بازدید: ۱۷دی ۱۳۹۳ش، تاریخ نشر: ۲۹تیر ۱۳۹۹ش.
- «أقوال العلماء فی حکم من سب الصحابة»، سایت اسلام ویب، تاریخ نشر: ۱۳ جمادی الثانی۱۴۲۴ق، تاریخ بازدید: ۲۹تیر۱۳۹۹ش.
- امام خمینی، سید روح الله، المکاسب المحرمة، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(قدس سره)، قم، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
- «آیا شیعه، خلفا و عایشه را سبّ و لعن میکند؟!»، سایت حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج، تاریخ نشر: ۱۰اردیبهشت ۱۳۹۶ش، تاریخ بازدید:۲۹تیر۱۳۹۹ش.
- آهنگران، محمد رسول و مهدی درگاهی، «حکم لعن بر متصف شدگان به فسق و کفر در فقه اسلامی»، فصلنامه پژوهشهای فقه و حقوق اسلامی، شماره ۵۲، تابستان ۱۳۹۷ش.
- بستانی، فؤاد افرام، فرهنگ ابجدی عربی - فارسی، مترجم: رضا مهیار، تهران، انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش.
- حسکانی، عبید الله بن احمد، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، تحقیق: محمد باقر محمودی، تهران، وزارت ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
- حسینی قزوینی، سید محمد، «آیا لعن کردن خلفاء و اصحاب جایز است؟»، سایت کتابخانه مدرسه فقاهت، تاریخ نشر: ۱۴ شهریور ۱۳۸۶ش، تاریخ بازدید:۲۹تیر ۱۳۹۹ش.
- رضوانی، علی اصغر، شیعه شناسی و پاسخ به شبهات، تهران، مشعر، ۱۳۸۵ش.
- سبحانی، جعفر، رسائل و مقالات، قم، موسسه امام صادق(ع)، ۱۴۲۵ق.
- شبر، سید عبدالله، حق الیقین فی معرفة أصول الدین، قم، أنوار الهدی، چاپ دوم، ۱۴۲۴ق.
- شهید ثانی، زین الدین بن علی، الرعایة فی علم الدرایة، تحقیق عبدالحسین محمدعلی بقال، قم، مکتبة آیةالله العظمی المرعشی النجفی، ۱۴۰۸ق.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری (تاریخ الامم و الملوک)، تحقیق: محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق.
- طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق: سید احمد حسینی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش.
- فخلعی، محمدتقی، مجموعه گفتمانهای مذاهب اسلامی، تهران، مشعر، چاپ اول، سال چاپ: ۱۳۸۳ش.
- کدیور، محسن، «عدم جواز لعن خلفای راشدین، امهات مؤمنین و صحابه»، وبسایت رسمی محسن کدیور، تاریخ نشر:۱ شهریور ۱۳۹۲ش، تاریخ بازدید: ۲۹تیر ۱۳۹۹ش.
- لالکائی، ابوالقاسم، شرح أصول اعتقاد أهل السنة والجماعة، تحقیق: أحمد بن سعد بن حمدان الغامدی، السعودیه، دارطیبه، ۲۰۰۳م.
- «لعن و نفرین پیامبر(ص) بر معاویه»، سایت اکمال، تاریخ بازدید:۲۹تیر۱۳۹۹ش.
- مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بیتا.
- نصر بن مزاحم، وقعة صفین، محقق و مصحح: هارون، عبد السلام محمد، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.
- «نظر آیتالله جوادی آملی درباره سب و لعن»، سایت آپارات، تاریخ بازدید:۲۹تیر۱۳۹۹ش.
- «هاشمی رفسنجانی: از لعنت صحابه به داعش رسیدیم»، سایت آپارات، تاریخ بازدید: ۲۹تیر۱۳۹۹ش.