حدیث معراج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حدیث مِعراج'''، [[حدیث قدسی|حدیثی قدسی]] که گفتگوی میان خداوند و [[پیامبر(ص)]] را در [[شب معراج]] گزارش می‌دهد. [[حدیث|حدیثی]] که امروزه به نام «حدیث معراج»، شهرت دارد، روایتی طولانی است که نخستین بار در کتاب [[ارشاد القلوب]] آمده است. در این حدیث، از مسائل [[اخلاق|اخلاقی]] فراوانی مانند رضا، [[توکل|توکل]]، نکوهش دنیا، [[روزه]]، سکوت، محبت‌ورزیدن به مستمندان، ویژگی‌های اهل [[آخرت]] و اهل دنیا سخن به میان آمده است. کتاب‌های «راهیان کوی دوست» و «سِِرُّ الإسراء فی شرح حدیث المعراج»، به شرح حدیث معراج پرداخته‌اند.

حدیث معراج، [[حدیث قدسی|حدیثی قدسی]] است که در آن گفتگوی میان خداوند و [[پیامبر(ص)]] در [[شب معراج]] آمده است. در این گفتگو پیامبر سؤالاتی را در زمینه مسائل [[اخلاق|اخلاقی]]، از خداوند پرسیده و خدا پاسخ داده است.<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۹۹تا۲۰۶.</ref>

 

[[احادیث]] قدسی فراوانی از معراج پیامبر(ص) نقل کرده‌اند و حدیثی که امروزه به نام حدیث معراج، شهرت دارد، روایتی طولانی است که در کتاب [[ارشاد القلوب]] آمده و از مسائل اخلاقی فراوانی، سخن گفته است.<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۹۹تا۲۰۶.</ref>

حدیث معراج با پرسش [[پیامبر(ص)]] از خدا درباره بهترین عمل آغاز می‌شود. خداوند در پاسخ، از [[توکل]] و رضا سخن به میان می‌آورد و سپس با خطاب‌قراردادن مُکَرَّر پیامبر، موضوعات مختلفی را بیان می‌کند. این حدیث طولانی را می‌توان به فرازهایی تقسیم نمود که در آغاز هر فراز، پیامبر مورد خطاب قرار می‌گیرد. خداوند در این حدیث، در بار نخست، پیامبر را با نام محمد و در فرازهای بعد، با نام احمد، مورد خطاب قرار داده است.<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۹۹تا۲۰۶.</ref>

حدیث معراج را نخست [[حسن بن محمد دیلمی]]، در کتاب [[ارشاد القلوب]]، با عنوان «پرسش‌های پیامبر خدا از پروردگارش در شب معراج» ذکر کرده است.<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۹۹.</ref> سپس [[فیض کاشانی]] در [[الوافی]]، [[حر عاملی| حُرّ عامِلی]] در [[الجواهر السنیه|جواهر السَّنیه]] و [[علامه مجلسی]] در [[بحار الأنوار|بِحار الأنوار]] آن را به نقل از ارشادالقلوب آورده‌اند.<ref>فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۲۶، ص۱۴۲؛ حر عاملی، الجواهر السنیه، ۱۳۸۰ش، ص۳۸۲؛ علامه مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۴، ص۲۲.</ref>