مسجد صعصعة بن صوحان: تفاوت میان نسخهها
imported>Bashiri جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Bashiri جز ←جایگاه |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
بنای مسجد صعصعه در ۱۳۸۷ق بازسازی شده و ۱۶۰ متر مربع مساحت دارد.<ref>[http://shamsa.ir/places-people/iraq/najaf-kufa/34-about-kufa-najaf/903-kufa-masajed پایگاه اطلاعرسانی شمسا.]</ref> | بنای مسجد صعصعه در ۱۳۸۷ق بازسازی شده و ۱۶۰ متر مربع مساحت دارد.<ref>[http://shamsa.ir/places-people/iraq/najaf-kufa/34-about-kufa-najaf/903-kufa-masajed پایگاه اطلاعرسانی شمسا.]</ref> | ||
[[شیخ عباس قمی]] در کتاب [[مفاتیح الجنان]]، مسجد صعصعه را از مساجد شریفه کوفه معرفی کرده که در نزدیکی [[مسجد زید بن صوحان]] قرار دارد و جماعتی امام زمان را در ماه رجب در آن مسجد مشاهده کردهاند که دو رکعت [[نماز]] خوانده و دعای منتسب به این مسجد را خوانده است.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ص۴۰۹.</ref> | [[شیخ عباس قمی]] در کتاب [[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح الجنان]]، مسجد صعصعه را از مساجد شریفه کوفه معرفی کرده که در نزدیکی [[مسجد زید بن صوحان]] قرار دارد و جماعتی امام زمان را در ماه رجب در آن مسجد مشاهده کردهاند که دو رکعت [[نماز]] خوانده و دعای منتسب به این مسجد را خوانده است.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ص۴۰۹.</ref> | ||
[[شهید اول]] در کتاب [[المزار شهید اول|المزار]]<ref>شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۲۶۴.</ref> و [[ابن المشهدی]] در [[المزار الکبیر]]<ref>مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۱۲۴.</ref>، فصلی را به فضیلت مسجد و اعمال مخصوصه آن اختصاص دادهاند. | [[شهید اول]] در کتاب [[کتاب المزار (شهید اول)|المزار]]<ref>شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۲۶۴.</ref> و [[محمد بن جعفر مشهدی|ابن المشهدی]] در [[المزار الکبیر (کتاب)|المزار الکبیر]]<ref>مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۱۲۴.</ref>، فصلی را به فضیلت مسجد و اعمال مخصوصه آن اختصاص دادهاند. | ||
== اعمال== | == اعمال== |
نسخهٔ ۲۸ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۵۲
![]() | |
اطلاعات اوليه | |
---|---|
کاربری | مسجد |
مکان | کوفه |
مشخصات | |
مساحت | ۱۶۰ متر مربع |
وضعیت | فعال |
معماری | |
بازسازی | ۱۳۸۷ق |
مسجد صَعْصَعة بْن صوحان (جامع صعصعة بن صوحان) یکی از مساجد کوفه است که در نزدیکی مسجد سهله قرار دارد. این مسجد، عبادتگاه صعصعه بوده و جماعتی، امام زمان را ماه رجب در آن مسجد و در حال عبادت مشاهده کردهاند. سید بن طاووس و شهید اوّل، اعمال مخصوص این مسجد را در کتابهای خود ذکر کردهاند.
صعصعة بن صوحان
این مسجد نام صعصعة بن صوحان از اصحاب امام علی(ع) است که در آن عبادت میکرد.[۱] صعصعه فردی خطیب و سخنور بود و سخنرانیهای مختلفی در دفاع از امام علی(ع) داشت. امام علی(ع) او را از بزرگان اصحاب خود معرفی کرده و امام صادق(ع) نیز او را از معدود افرادی میداند که امام علی(ع) را آنگونه که شایستهاش است، شناخت.[۲]

همچنین در شهر عسکر در بحرین، قبری به صعصعه منسوب است که آنجا را مسجد صعصعه بن صوحان مینامند.[۳]
جایگاه
بنای مسجد صعصعه در ۱۳۸۷ق بازسازی شده و ۱۶۰ متر مربع مساحت دارد.[۴]
شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان، مسجد صعصعه را از مساجد شریفه کوفه معرفی کرده که در نزدیکی مسجد زید بن صوحان قرار دارد و جماعتی امام زمان را در ماه رجب در آن مسجد مشاهده کردهاند که دو رکعت نماز خوانده و دعای منتسب به این مسجد را خوانده است.[۵] شهید اول در کتاب المزار[۶] و ابن المشهدی در المزار الکبیر[۷]، فصلی را به فضیلت مسجد و اعمال مخصوصه آن اختصاص دادهاند.
اعمال
سید بن طاووس در کتاب اقبال، از محمّد بن ابی الرواد رواسی[۸] و شهید و ابن المشهدی از محمد بن عبدالرحمن تستری[۹] روایتی نقل کرده که امام زمان(عج) را در ماه رجب در آن مسجد مشاهده کرده که دو رکعت نماز گذارده و این دعا را خوانده است:
متن | ترجمه |
اللَّهُمَّ يَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ وَ الْآلَاءِ الْوَازِعَةِ وَ الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ وَ الْقُدْرَةِ الْجَامِعَةِ وَ النِّعَمِ الْجَسِيمَةِ وَ الْمَوَاهِبِ الْعَظِيمَةِ وَ الْأَيَادِي الْجَمِيلَةِ وَ الْعَطَايَا الْجَزِيلَةِ يَا مَنْ لَا يُنْعَتُ بِتَمْثِيلٍ وَ لَا يُمَثَّلُ بِنَظِيرٍ وَ لَا يُغْلَبُ بِظَهِيرٍ يَا مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ وَ أَلْهَمَ فَأَنْطَقَ وَ ابْتَدَعَ فَشَرَعَ وَ عَلَا فَارْتَفَعَ وَ قَدَّرَ فَأَحْسَنَ وَ صَوَّرَ فَأَتْقَنَ وَ احْتَجَّ فَأَبْلَغَ وَ أَنْعَمَ فَأَسْبَغَ وَ أَعْطَى فَأَجْزَلَ وَ مَنَحَ فَأَفْضَلَ يَا مَنْ سَمَا فِي الْعِزِّ فَفَاتَ نَوَاظِرَ [خَوَاطِرَ الْأَبْصَارِ وَ دَنَا فِي اللُّطْفِ فَجَازَ هَوَاجِسَ الْأَفْكَارِ يَا مَنْ تَوَحَّدَ بِالْمُلْكِ فَلَا نِدَّ لَهُ فِي مَلَكُوتِ سُلْطَانِهِ وَ تَفَرَّدَ بِالْآلَاءِ وَ الْكِبْرِيَاءِ فَلَا ضِدَّ لَهُ فِي جَبَرُوتِ شَأْنِهِ يَا مَنْ حَارَتْ فِي كِبْرِيَاءِ هَيْبَتِهِ دَقَائِقُ لَطَائِفِ الْأَوْهَامِ وَ انْحَسَرَتْ دُونَ إِدْرَاكِ عَظَمَتِهِ خَطَائِفُ أَبْصَارِ الْأَنَامِ يَا مَنْ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِهَيْبَتِهِ وَ خَضَعَتِ الرِّقَابُ لِعَظَمَتِهِ وَ وَجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْ خِيفَتِهِ أَسْأَلُكَ بِهَذِهِ الْمِدْحَةِ الَّتِي لَا تَنْبَغِي إِلَّا لَكَ وَ بِمَا وَأَيْتَ بِهِ عَلَى نَفْسِكَ لِدَاعِيكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ بِمَا ضَمِنْتَ الْإِجَابَةَ فِيهِ عَلَى نَفْسِكَ لِلدَّاعِينَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ وَ أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ يَا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ وَ اقْسِمْ لِي فِي شَهْرِنَا هَذَا خَيْرَ مَا قَسَمْتَ وَ احْتِمْ لِي فِي قَضَائِكَ خَيْرَ مَا حَتَمْتَ وَ اخْتِمْ لِي بِالسَّعَادَةِ فِيمَنْ خَتَمْتَ وَ أَحْيِنِي مَا أَحْيَيْتَنِي مَوْفُوراً وَ أَمِتْنِي مَسْرُوراً وَ مَغْفُوراً وَ تَوَلَّ أَنْتَ نَجَاتِي مِنْ مُسَاءَلَةِ الْبَرْزَخِ وَ ادْرَأْ عَنِّي مُنْكَراً وَ نَكِيراً وَ أَرِ عَيْنِي مُبَشِّراً وَ بَشِيراً وَ اجْعَلْ لِي إِلَى رِضْوَانِكَ وَ جِنَانِكَ [جَنَّاتِكَ مَصِيراً وَ عَيْشاً قَرِيراً وَ مُلْكاً كَبِيراً وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَثِيرا | خدایاای صاحب نعمتهای فراوان و عطاهای قسمت شده، و رحمت گسترده، و قدرت فراگیر، و نعمتهای برجسته، و موهبتهای بزرگ، و بخششهای زیبا، و عنایات درخور،ای آن که به شباهت با چیزی وصف نشود، و به مثال و نمونهای مثلش نزنند، و از سوی هیچ پنجهای مغلوب نگردد،ای آن که آفرید و روزی داد، و الهام نمود و به سخن آورد، و نوآوری نمود و آغاز کرد، و برتر شد و بالا رفت، و اندازه داد و نیکو اندازه داد، و شلک داد و استوار نمود و حجّت آورد و رساند، و نعمت بخشید و فراوان گرداند و بخشید و افزون ساخت، و عطا فرمود و فزونی بخشید،ای که در عزّت بالا، پس از دیدگاه دیدهها درگذشت، و در لطف نزدیک شد پس از دغدغه افکار بیرون رفت،ای آن که در فرمانروایی یگانه است پس برای او در عرصه سلطنتش همتایی نیست، و به نعمتها و بزرگ منشی تنهاست، پس برای او در عظمت جایگاهش ضدّی نیست،ای آن که در شکوه هیبتش دقایق و لطایف اندیشهها سرگردان شده، و در برابر درک عظمتش دیدگان تیزبین خلایق وامانده است،ای آن که رخساره در برابر جلالتش به خواری افتاده، و گردنها در برابر بزرگیاش فروتن گشته، و دلها از ترسش هراسان شده است، از تو میخواهم به حق این ستایش که جز برای تو شایسته نیست، و به آن وعدهای که برای خوانندگانت از مؤمنین، خود را به آن پای بند کردهای و به آنچه اجابت آن را برای دعاکنندگان بر خودت ضمانت نمودهای،ای شنواترین شنوایان،ای بیناترین بینایان،ای چابکترین حسابرسان،ای صاحب نیروی استوار، بر محمّد خاتم پیامبران و بر اهل بیتش درود فرست، و در این ماه بهترین چیزی را که قسمت کردهای نصیب من کن، و بهترین چیزی که در قضای خود حتم نمودهای بر من حتم کن، و آن را برای من به خوشبختی ختم کن، در زمره آنان که کارشان را به خوشبختی ختم نمودی، و تا زندهام زندگی همراه با عنایاتی فراوان روزی ام کن، و بمیران خوشحال و آمرزیده، و از پرسش و پاسخ برزخ رهایی ام بخش، و نکیر و منکر دو فرشته مأمور بر سؤال مردگان را از من دور کن و مبشر و بشیر را که مژده دهندگان سعادتند به من بنمایان، و برایم به جانب خشنودی و بهشت راه همواری قرار ده و زندگی خوش و فرمانروایی بزرگی برایم مقرّر فرما، و بر محمّد و خاندانش درود بسیار فرست. |
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- ابن طاووس، علی بن موسی؛ الإقبال بالأعمال الحسنة، (ط- الحدیثة) محقق و مصحح، جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش.
- حلی، حسن بن علیّ بن داود (ابن داود)، الرجال، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۴۲ق.
- شهید اول، محمد بن مکی، المزار، محقق و مصحح: موحد ابطحی اصفهانی، محمد باقر، قم، مدرسه امام مهدی علیهالسلام، ۱۴۱۰ق.
- علوی، سیداحمد (گردآوری)، راهنمای مصور سفر زیارتی عراق، قم، معروف، ۱۳۸۹ش.
- قمی، عباس، مفاتیح الجنان، اسوه، قم. بیتا.
- مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، قیوم، ۱۴۱۹ق.
- ↑ علوی، اماکن زیارتی و سیاحتی عراق، ۱۳۸۹ش، ص۲۳۰.
- ↑ ابن داود، الرجال، ۱۳۴۲ش، ص۱۸۷.
- ↑ الوقاف الجعفریه
- ↑ پایگاه اطلاعرسانی شمسا.
- ↑ قمی، مفاتیح الجنان، ص۴۰۹.
- ↑ شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۲۶۴.
- ↑ مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۱۲۴.
- ↑ ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۲۱۲.
- ↑ شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۲۶۴، مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۱۲۴.