تصویب در اجتهاد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تصویب در اجتهاد''' به مطابقت دائمى آراى مجتهدان با حکم شرعى واقعى گفته می‌شود. به این معنا که رای و فتوای مجتهد نسبت به بیان حکم شرعی موضوعات هیچ‌گاه خطا نمی‌رود و همیشه مطابق با واقع است. تصویب یکی از مبانی نظری در کلام و اصول [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] است. تصویب در مقابل [[تخطئه]] یکی از اختلافات [[شیعه|شیعیان]] و اهل سنت دانسته شده است. بر اساس برخی پژوهش‌ها، نظریه تصویب پرداخته متکلمان اهل سنت است نه فقیهان و اصولیان ایشان که غالباً نظریه تخطئه را پذیرفته‌اند. تصویب از نظر ایشان به معنای عمل کردن به نتیجه [[اجتهاد]] است نه لزوماً مطابقت اجتهاد با حکم واقعی. به گفته [[آیت‌الله بروجردی]] متکلمان اهل سنت نظریه تصویب را برای توجیه نظریه [[عدالت صحابه]] ابداع کرده‌اند. | '''تصویب در اجتهاد''' به مطابقت دائمى آراى مجتهدان با حکم شرعى واقعى گفته می‌شود. به این معنا که رای و فتوای مجتهد نسبت به بیان حکم شرعی موضوعات هیچ‌گاه خطا نمی‌رود و همیشه مطابق با واقع است. تصویب یکی از مبانی نظری در کلام و اصول [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] است. تصویب در مقابل [[تخطئه]] یکی از اختلافات [[شیعه|شیعیان]] و اهل سنت دانسته شده است. بر اساس برخی پژوهش‌ها، نظریه تصویب پرداخته متکلمان اهل سنت است نه فقیهان و اصولیان ایشان که غالباً نظریه تخطئه را پذیرفته‌اند. تصویب از نظر ایشان به معنای عمل کردن به نتیجه [[اجتهاد]] است نه لزوماً مطابقت اجتهاد با حکم واقعی. به گفته [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت‌الله بروجردی]] متکلمان اهل سنت نظریه تصویب را برای توجیه نظریه [[عدالت صحابه]] ابداع کرده‌اند. | ||
== جایگاه و اهمیت == | == جایگاه و اهمیت == | ||