رفاعة بن موسی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| لقب | اسدی، نَخَّاس |
| مذهب | شیعه |
| صحابی | امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) |
| اطلاعات حدیثی | |
| راوی از معصوم | امام صادق(ع)، امام کاظم(ع) و امام رضا(ع) |
| روایت از | ابان بن تغلب، اسماعیل بن جابر، محمد بن مسلم |
| راویان از او | ابنابیعمیر، احمد بن ابینصر بزنطی، حسن بن علی وشاء |
| اعتبار | ثقه |
| موضوع روایات | فقهی، اخلاقی، تفسیری |
| تعداد روایات | ۱۹۵ روایت در کتب اربعه |
| تألیفات | کتاب فرایض |
رِفاعَة بن موسیٰ مُلقَب به اَسَدی نَخَّاس،[۱] اهل کوفه[۲] و از اصحاب امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) بود.[۳]
منابع رجالی او را ثقه معرفی کرده[۴] و از روش حدیثیاش را به نیکی توصیف کردهاند.[۵] شیخ طوسی در کتاب الغیبه او را واقفی دانسته که به مذهب شیعه بازگشته است.[۶] به گفته سید ابوالقاسم خویی (درگذشت: ۱۳۷۱ش) نویسنده معجم رجال الحدیث، از امام رضا(ع) نیز روایت نقل کرده است.[۷]
روایات رفاعه در موضوعات فقهی،[۸] تفسیری،[۹] و اخلاقی[۱۰] نقل شده و تعداد روایات فقهی او را بسیار زیاد دانستهاند؛[۱۱] تنها در کتب اربعه، ۱۹۵ روایت از وی ثبت شده است.[۱۲] همچنین از او کتابی در زمینه فرایض نقل شده است.[۱۳]
او از اَبان بن تَغلب، اسماعیل بن جابر و محمد بن مسلم روایت نقل کرده[۱۴] و روایان مانند ابنابیعُمیر، احمد بن ابینصر بزَنطی، حسن بن علی وَشاء و حسن بن محبوب از او حدیث نقل کردهاند.[۱۵]
نام رفاعه در منابع شیعی با عناوین «رفاعة بن موسی»، «رفاعة بن موسی النخاس» و «رفاعة النخاس» ثبت شده است.[۱۶] زمان حیات او پیش از سال ۱۸۳ق برآورد شده است.[۱۷]
پانویس
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۱۶۶.
- ↑ برقی، رجال البرقی - الطبقات، ۱۳۴۲ش، ص۴۵.
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۱۶۶.
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۱۶۶؛ شیخ طوسی، فهرست، ۱۴۲۰ق، ص۱۹۶.
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۱۶۶.
- ↑ شیخ طوسی، الغیبة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۷۱.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۶۹ش، ج۷، ص۱۹۸.
- ↑ برای نمونه بنگرید به: شیخ طوسی، الإستبصار، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۳۶۲.
- ↑ برای نمونه بنگرید به: عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۸۳.
- ↑ برای نمونه بنگرید به: شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۹۸.
- ↑ سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۲۰۲.
- ↑ سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۲۰۲.
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ۱۳۶۵ش، ص۱۶۶.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۶۹ش، ج۷، ص۱۹۸.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۶۹ش، ج۷، ص۱۹۸.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۶۹ش، ج۷، ص۱۹۸ و ۱۹۹.
- ↑ سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۲۰۱.
منابع
- برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی- الطبقات، مصحح: محمد بن حسن طوسی و حسن مصطفوی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۴۲ش.
- خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، مرکز نشر آثار الشیعة، ۱۳۶۹ش.
- سبحانی، جعفر، موسوعة طبقات الفقهاء، قم، موسسه امام صادق (ع)، ۱۴۱۸ق.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، دارالشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، الإستبصار فیما اختلف من الأخبار، حسن الموسوی خرسان، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ اول، ۱۳۹۰ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، مصحح: عباد الله تهرانی، و علیاحمد ناصح، قم، دار المعارف الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، فهرست کتب الشیعة و أصولهم و أسماء المصنفین و أصحاب الأصول، مصحح: عبدالعزیز طباطبائی، قم، مکتبة المحقق الطباطبائی، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
- عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، مصحح، سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، ۱۳۸۰ق.
- نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی التابعه لجامعة المدرسین، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش.