پرش به محتوا

عبدالله بن جعفر الصادق: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
imported>S.J.Mosavi
جز لینک بین زبان
imported>M.r.seifi
منبع یابی؛ اصلاح پاورقی و منابع
خط ۲۱: خط ۲۱:
'''عبدالله بن جعفر''' معروف به '''عبدالله اَفطَح''' دومین پسر [[امام صادق(ع)]] که پس از [[شهادت]] ایشان، ادعای [[امامت]] کرد و پیروان او به [[فطحیه]] معروف شدند. بخشی از کسانی که به عبدالله گرویدند، به دلیل بی‌بهره بودن او از علوم دینی، بزودی از او برگشتند. عبدالله هفتاد روز پس از ادعای امامت، درگذشت و چون فرزندی نداشت باقیمانده پیروانش نیز به امامت [[امام کاظم(ع)]] بازگشتند.
'''عبدالله بن جعفر''' معروف به '''عبدالله اَفطَح''' دومین پسر [[امام صادق(ع)]] که پس از [[شهادت]] ایشان، ادعای [[امامت]] کرد و پیروان او به [[فطحیه]] معروف شدند. بخشی از کسانی که به عبدالله گرویدند، به دلیل بی‌بهره بودن او از علوم دینی، بزودی از او برگشتند. عبدالله هفتاد روز پس از ادعای امامت، درگذشت و چون فرزندی نداشت باقیمانده پیروانش نیز به امامت [[امام کاظم(ع)]] بازگشتند.
==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
عبدالله دومین پسر [[امام صادق(ع)]] <small>(پس از [[اسماعیل بن جعفر|اسماعیل‌]])</small> بود.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۱۰</ref> مادرش فاطمه دختر حسین بن [[علی بن حسین بن علی]](ع) بود.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۰۹.</ref>
عبدالله دومین پسر [[امام صادق(ع)]] <small>(پس از [[اسماعیل بن جعفر|اسماعیل‌]])</small> بود.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۰.</ref> مادرش فاطمه دختر حسین بن [[علی بن حسین بن علی]](ع) بود.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۰۹.</ref>
<ref group="یادداشت">عبدالله و اسماعیل از یک پدر و مادر بودند.</ref>
<ref group="یادداشت">عبدالله و اسماعیل از یک پدر و مادر بودند.</ref>
او بخاطرِ داشتن سرِ پهن (افطح الرأس<ref>ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۵۹</ref>) یا پاهای پهن (افطح الرِجلَین<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ج۲، ص۲۱۱</ref>) به عبدالله افطح معروف بود.
او بخاطرِ داشتن سرِ پهن (افطح الرأس<ref>ابن حزم الاندلسی، جمهرة أنساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۵۹.</ref>) یا پاهای پهن (افطح الرِجلَین<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۱.</ref>) به عبدالله افطح معروف بود.
بنابر نقل [[شیخ مفید]]، جایگاه عبدالله نزد پدرش همانند دیگر برادرانش نبود چرا که او از نظر اعتقادی متهم به مخالفت با پدرش بود و با [[حشویه]] <ref group="یادداشت">این فرقه همان افراطیون اهل سنت هستند که به نظر عقلی بی‌اعتناء بوده و این نظرات را بدعت می‌دانند.(معتزلی، ابن ابی الحدید ؛شرح نهج البلاغة، قم،انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۴۳۶.)</ref> نشست و برخاست می‌کرد و به مذهب [[مرجئه]] <ref group="یادداشت">فرقه‌ای کلامی که معتقد بودند: عبادت کردن با کفر سودی ندارد وهمچنین گناه کردن هم چیزی از ایمان نمی کاهد؛ این فرقه نیت و عقیده را اصل و گفتار و کردار را فاقد اهمیت می‎دانستند.(شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص۱۲۵.) </ref> گرایش داشت.<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ج۲، ص۲۱۱</ref>
بنابر نقل [[شیخ مفید]]، جایگاه عبدالله نزد پدرش همانند دیگر برادرانش نبود چرا که او از نظر اعتقادی متهم به مخالفت با پدرش بود و با [[حشویه]] <ref group="یادداشت">این فرقه همان افراطیون اهل سنت هستند که به نظر عقلی بی‌اعتناء بوده و این نظرات را بدعت می‌دانند.(ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۴۳۶.)</ref> نشست و برخاست می‌کرد و به مذهب [[مرجئه]] <ref group="یادداشت">فرقه‌ای کلامی که معتقد بودند: عبادت کردن با کفر سودی ندارد وهمچنین گناه کردن هم چیزی از ایمان نمی کاهد؛ این فرقه نیت و عقیده را اصل و گفتار و کردار را فاقد اهمیت می‎دانستند.(شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۲۵.) </ref> گرایش داشت.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۱.</ref>


از عبدالله نسلی باقی نماند<ref>ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۵۹</ref> ولی در برخی‌ منابع‌ [[اسماعیلیه|اسماعیلی‌]] و غیر آن<ref>ابن‌ حزم‌،  جمهرة أنساب العرب، ۵۹</ref> صریحاً گفته‌ شده‌ است‌ که‌ خلفای [[فاطمیان|فاطمی]] نخست‌ به‌ جای [[اسماعیل بن جعفر|اسماعیل‌]]، برادرش‌ عبدالله افطح را امام‌ و جدّ خود معرفی‌ می‌کردند و سپس‌ از این‌ امر عدول‌ و امامت‌ اسماعیل‌ را مطرح‌ کردند.
از عبدالله نسلی باقی نماند<ref>ابن حزم الاندلسی، جمهرة أنساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۵۹.</ref> ولی در برخی‌ منابع‌ [[اسماعیلیه|اسماعیلی‌]] و غیر آن<ref>ابن حزم الاندلسی، جمهرة أنساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۵۹.</ref> صریحاً گفته‌ شده‌ است‌ که‌ خلفای [[فاطمیان|فاطمی]] نخست‌ به‌ جای [[اسماعیل بن جعفر|اسماعیل‌]]، برادرش‌ عبدالله افطح را امام‌ و جدّ خود معرفی‌ می‌کردند و سپس‌ از این‌ امر عدول‌ و امامت‌ اسماعیل‌ را مطرح‌ کردند.


عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق(ع) از دنیا رفت.<ref>قاضی نعمان، شرح الأخبار، ج۳، ص۳۱۰</ref>
عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق(ع) از دنیا رفت.<ref>قاضی نعمان، شرح الأخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۱۰.</ref>


قبری در [[قبرستان باب الصغیر]] به وی منسوب است.{{مدرک}}
قبری در [[قبرستان باب الصغیر]] به وی منسوب است.{{مدرک}}


==ادعای امامت==
==ادعای امامت==
هنگام شهادت امام صادق(ع)، عبدالله بزرگترین پسر ایشان بود. او با استناد به اینکه امامت به پسر بزرگ امام می‌رسد، ادعای امامت کرد و در ابتدا گروهی از شیعیان به او گرویدند. نقل شده است امام صادق پیش از رحلت خود، از ادعای امامت توسط عبدالله خبر داده و به فرزندش امام کاظم سفارش کرده بود، عبدالله را واگذارد چراکه بزودی از دنیا خواهد رفت.<ref>مسعودی، إثبات الوصیة، ص۱۹۸</ref>
هنگام شهادت امام صادق(ع)، عبدالله بزرگترین پسر ایشان بود. او با استناد به اینکه امامت به پسر بزرگ امام می‌رسد، ادعای امامت کرد و در ابتدا گروهی از شیعیان به او گرویدند. نقل شده است امام صادق پیش از رحلت خود، از ادعای امامت توسط عبدالله خبر داده و به فرزندش امام کاظم سفارش کرده بود، عبدالله را واگذارد چراکه بزودی از دنیا خواهد رفت.<ref>مسعودی، إثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۱۹۸.</ref>
===ناتوانی علمی===
===ناتوانی علمی===
در منابع آمده است، شیعیان و اصحاب برای آنکه به صحت ادعای عبدالله یقین پیدا کنند، پرسش‌هایی مطرح کردند ولی او از پاسخ صحیح باز ماند و در نتیجه بسیاری از شیعیان از او برگشتند. این پرسش‌ها در منابع نقل شده است به عنوان نمونه:
در منابع آمده است، شیعیان و اصحاب برای آنکه به صحت ادعای عبدالله یقین پیدا کنند، پرسش‌هایی مطرح کردند ولی او از پاسخ صحیح باز ماند و در نتیجه بسیاری از شیعیان از او برگشتند. این پرسش‌ها در منابع نقل شده است به عنوان نمونه:
* سوالات برخی شیعیان [[خراسان بزرگ|خراسان]] که بعد از شهادت امام صادق(ع) به [[مدینه]] آمدند و عبدالله از جواب عاجز ماند.<ref> محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۵ ص۴۶۷.</ref>
* سوالات برخی شیعیان [[خراسان بزرگ|خراسان]] که بعد از شهادت امام صادق(ع) به [[مدینه]] آمدند و عبدالله از جواب عاجز ماند.<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۴۶۷.</ref>
* [[هشام بن سالم]] و [[مومن طاق]] از وی در مورد زکات ۱۰۰ درهم پرسیدند. او درجواب دو درهم را معین نمود.<ref> نباطی بیاضی، الصراط المستقیم، ج ۲ ص۱۹۱.</ref>
* [[هشام بن سالم]] و [[مومن طاق]] از وی در مورد زکات ۱۰۰ درهم پرسیدند. او درجواب دو درهم را معین نمود.<ref>نباطی بیاضی، الصراط المستقیم، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۹۱.</ref>
*نقل شده است از عبدالله پرسیدند: اگر کسی بدون شاهد به همسرش بگوید: تو را [[طلاق]] دادم به تعداد ستارگان آسمان، صحیح است یا نه؟ جواب داد: طلاق صحیح است.. <ref>نباطی بیاضی، الصراط المستقیم، ج ۲ ص۱۹۲.</ref>
*نقل شده است از عبدالله پرسیدند: اگر کسی بدون شاهد به همسرش بگوید: تو را [[طلاق]] دادم به تعداد ستارگان آسمان، صحیح است یا نه؟ جواب داد: طلاق صحیح است.. <ref>نباطی بیاضی، الصراط المستقیم، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۹۲.</ref>


==فطحیه==
==فطحیه==
{{اصلی|فطحیه}}
{{اصلی|فطحیه}}
وقتی عبدالله ادعای امامت کرد، گروهی از شیعیان به او گرويدند که به [[فطحیه]] مشهور شدند.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل والنحل، ج۸، ص۷۸</ref> با مرگ عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق،<ref>شهرستانی، ملل و نحل، ج ۱، ص۱۴۸.</ref> باقیمانده پیروان او به امامت [[امام کاظم]] بازگشتند.
وقتی عبدالله ادعای امامت کرد، گروهی از شیعیان به او گرويدند که به [[فطحیه]] مشهور شدند.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل والنحل، ۱۴۱۸ق، ج۸، ص۷۸.</ref> با مرگ عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق،<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۴۸.</ref> باقیمانده پیروان او به امامت [[امام کاظم]] بازگشتند.


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
خط ۵۱: خط ۵۱:
{{پایان}}
{{پایان}}
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس2}}
{{پانویس|2}}
==منابع==
==منابع==
*ابن حزم اندلسی، جمهرة أنساب العرب، اوّل، بیروت،‌ دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۸ ق.
*ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، قم، انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی، ۱۴۰۴ق.
* سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل والنحل، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۴۱۸ق.
*ابن حزم الاندلسی، علی بن احمد، جمهرة أنساب العرب، بیروت،‌ دار الکتب العلمیة، چاپ اوّل، ۱۴۱۸ق.
*شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، چهارم، بیروت، دارالمعرفه، ۱۴۱۵ق.
*سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل والنحل، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۴۱۸ق.
*قاضی نعمان مغربی، نعمان بن محمد، شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار، اوّل، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۹ق.
*شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، دارالمعرفه، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق.
*محدث نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت، علیهم‌السلام قم، ۱۴۰۸ ق.
*شیخ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اوّل، ۱۴۱۳ق.
*مسعودی، علی بن حسین، إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، سوم، قم، انصاریان، ۱۴۲۶ق.
*قاضی نعمان مغربی، نعمان بن محمد، شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار، قم، جامعه مدرسین، چاپ اوّل، ۱۴۰۹ق.
*شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، اوّل، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ ق.
*محدث نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، ۱۴۰۸ق.
*نباطی بیاضی، علی بن یونس، الصراط المستقیم إلی مستحقّی التقدیم، المکتبه المرتضویّه، نجف، ۱۳۸۴ ق.
*مسعودی، علی بن الحسین، إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، قم، انتشارات انصاریان، چاپ سوم، ۱۴۲۶ق.
*نباطی بیاضی، علی بن یونس، الصراط المستقیم إلی مستحقّی التقدیم، نجف، المکتبه المرتضویّه، ۱۳۸۴ق.
 
{{امام صادق}}
{{امام صادق}}
{{خاندان پیامبر}}
{{خاندان پیامبر}}

نسخهٔ ‏۱۴ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۰۵

عبدالله بن جعفر الصادق
مقبره منسوب به عبدالله پسر امام صادق (ع) در باب الصغیر
مقبره منسوب به عبدالله پسر امام صادق (ع) در باب الصغیر
نامعبدالله افطح
نقشادعای امامت پس از شهادت امام صادق(ع)
درگذشتهفتاد روز پس از شهادت امام صادق(ع)
محل زندگیمدینه
لقب(ها)افطح
پدرامام صادق(ع)
امامزادگان مشهور
عباس بن علیزینب کبریفاطمه معصومهسید محمدشاهچراغسیده نفیسه
سایر امامزادگان


عبدالله بن جعفر معروف به عبدالله اَفطَح دومین پسر امام صادق(ع) که پس از شهادت ایشان، ادعای امامت کرد و پیروان او به فطحیه معروف شدند. بخشی از کسانی که به عبدالله گرویدند، به دلیل بی‌بهره بودن او از علوم دینی، بزودی از او برگشتند. عبدالله هفتاد روز پس از ادعای امامت، درگذشت و چون فرزندی نداشت باقیمانده پیروانش نیز به امامت امام کاظم(ع) بازگشتند.

زندگی‌نامه

عبدالله دومین پسر امام صادق(ع) (پس از اسماعیل‌) بود.[۱] مادرش فاطمه دختر حسین بن علی بن حسین بن علی(ع) بود.[۲] [یادداشت ۱] او بخاطرِ داشتن سرِ پهن (افطح الرأس[۳]) یا پاهای پهن (افطح الرِجلَین[۴]) به عبدالله افطح معروف بود. بنابر نقل شیخ مفید، جایگاه عبدالله نزد پدرش همانند دیگر برادرانش نبود چرا که او از نظر اعتقادی متهم به مخالفت با پدرش بود و با حشویه [یادداشت ۲] نشست و برخاست می‌کرد و به مذهب مرجئه [یادداشت ۳] گرایش داشت.[۵]

از عبدالله نسلی باقی نماند[۶] ولی در برخی‌ منابع‌ اسماعیلی‌ و غیر آن[۷] صریحاً گفته‌ شده‌ است‌ که‌ خلفای فاطمی نخست‌ به‌ جای اسماعیل‌، برادرش‌ عبدالله افطح را امام‌ و جدّ خود معرفی‌ می‌کردند و سپس‌ از این‌ امر عدول‌ و امامت‌ اسماعیل‌ را مطرح‌ کردند.

عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق(ع) از دنیا رفت.[۸]

قبری در قبرستان باب الصغیر به وی منسوب است.[نیازمند منبع]

ادعای امامت

هنگام شهادت امام صادق(ع)، عبدالله بزرگترین پسر ایشان بود. او با استناد به اینکه امامت به پسر بزرگ امام می‌رسد، ادعای امامت کرد و در ابتدا گروهی از شیعیان به او گرویدند. نقل شده است امام صادق پیش از رحلت خود، از ادعای امامت توسط عبدالله خبر داده و به فرزندش امام کاظم سفارش کرده بود، عبدالله را واگذارد چراکه بزودی از دنیا خواهد رفت.[۹]

ناتوانی علمی

در منابع آمده است، شیعیان و اصحاب برای آنکه به صحت ادعای عبدالله یقین پیدا کنند، پرسش‌هایی مطرح کردند ولی او از پاسخ صحیح باز ماند و در نتیجه بسیاری از شیعیان از او برگشتند. این پرسش‌ها در منابع نقل شده است به عنوان نمونه:

  • سوالات برخی شیعیان خراسان که بعد از شهادت امام صادق(ع) به مدینه آمدند و عبدالله از جواب عاجز ماند.[۱۰]
  • هشام بن سالم و مومن طاق از وی در مورد زکات ۱۰۰ درهم پرسیدند. او درجواب دو درهم را معین نمود.[۱۱]
  • نقل شده است از عبدالله پرسیدند: اگر کسی بدون شاهد به همسرش بگوید: تو را طلاق دادم به تعداد ستارگان آسمان، صحیح است یا نه؟ جواب داد: طلاق صحیح است.. [۱۲]

فطحیه

وقتی عبدالله ادعای امامت کرد، گروهی از شیعیان به او گرويدند که به فطحیه مشهور شدند.[۱۳] با مرگ عبدالله هفتاد روز پس از شهادت امام صادق،[۱۴] باقیمانده پیروان او به امامت امام کاظم بازگشتند.

جستارهای وابسته

پانویس

  1. شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۰.
  2. شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۰۹.
  3. ابن حزم الاندلسی، جمهرة أنساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۵۹.
  4. شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۱.
  5. شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۱.
  6. ابن حزم الاندلسی، جمهرة أنساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۵۹.
  7. ابن حزم الاندلسی، جمهرة أنساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۵۹.
  8. قاضی نعمان، شرح الأخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۱۰.
  9. مسعودی، إثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۱۹۸.
  10. محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۴۶۷.
  11. نباطی بیاضی، الصراط المستقیم، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۹۱.
  12. نباطی بیاضی، الصراط المستقیم، ۱۳۸۴ق، ج۲، ص۱۹۲.
  13. سبحانی، بحوث فی الملل والنحل، ۱۴۱۸ق، ج۸، ص۷۸.
  14. شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۴۸.

منابع

  • ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، قم، انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی، ۱۴۰۴ق.
  • ابن حزم الاندلسی، علی بن احمد، جمهرة أنساب العرب، بیروت،‌ دار الکتب العلمیة، چاپ اوّل، ۱۴۱۸ق.
  • سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل والنحل، قم، مؤسسه امام صادق، ۱۴۱۸ق.
  • شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، دارالمعرفه، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق.
  • شیخ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اوّل، ۱۴۱۳ق.
  • قاضی نعمان مغربی، نعمان بن محمد، شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار، قم، جامعه مدرسین، چاپ اوّل، ۱۴۰۹ق.
  • محدث نوری، حسین بن محمد تقی، مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، ۱۴۰۸ق.
  • مسعودی، علی بن الحسین، إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، قم، انتشارات انصاریان، چاپ سوم، ۱۴۲۶ق.
  • نباطی بیاضی، علی بن یونس، الصراط المستقیم إلی مستحقّی التقدیم، نجف، المکتبه المرتضویّه، ۱۳۸۴ق.


خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «یادداشت» وجود دارد، اما برچسب متناظر با <references group="یادداشت"/> یافت نشد.