برهان‌های اثبات خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

برهان‌های اثبات خدا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۵۹

۱٬۶۴۲ بایت حذف‌شده ، ‏۱۲ اوت ۲۰۲۰

جز

←‏برهان علیت

دیداریویکی‌متن

Bazeli

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۵٬۰۴۷

ویرایش

@@ خط ۷۱: / خط ۷۱: @@
 ==برهان علیت==
 {{اصلی|برهان علیت}}
-برهان علیت (The Causal Argument) از جمله [[برهان‌های جهان‌شناختی]] است که آن را از قدیمی‌ترین و مشهورترین [[براهین اثبات خدا]] دانسته‌اند<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۷۵و۷۶.</ref> که توسط ارسطو<ref>نگاه کنید به: فیروزجائی، «براهین اثبات خدا نزد ارسطو»، ص۶۱و۶۱.</ref> و پس از آن تا به امروز برای اثبات وجود خدا به کار گرفته‌ شده است.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۷۵و۷۶.</ref>
+برهان علیت (The Causal Argument) از جمله [[برهان‌های جهان‌شناختی]] و از قدیمی‌ترین و مشهورترین آنها است<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۷۵و۷۶.</ref> که توسط ارسطو ارائه شد.<ref>نگاه کنید به: فیروزجائی، «براهین اثبات خدا نزد ارسطو»، ص۶۱و۶۱.</ref> محتوای کلی این برهان که مبتنی بر [[اصل علیت]] است،<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۷۶؛ حسین‌زاده، فلسفه دین، ۱۳۸۰ش، ص۳۶۷.</ref> این‌گونه بیان شده است: جهان معلول است. هر معلولی نیازمند علتی است. [[تسلسل]] در علت‌ها  محال است. پس جهان نیازمند علتی است که معلول نباشد (علت العلل یا علت اولی).<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۶۸.</ref>
-محتوای کلی این برهان که مبتنی بر [[اصل علیت]] است،<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۷۶؛ حسین‌زاده، فلسفه دین، ۱۳۸۰ش، ص۳۶۷.</ref> این‌گونه بیان شده است:
+از نظر [[عبدالله جوادی آملی]]، با صرف نظر از اموری همچون امکان، حدوث و حرکت، برهان علیت را نمی‌توان برهان مستقل فلسفی دانست.<ref>جوادی آملی، تبیین براهین اثبات خدا، ۱۳۷۸ش، ص۴۶ و۱۷۰و۱۷۱.</ref> وی بر آن است برهان علیت بر فرض استقلال و تمامیت، فقط وجود مبدأ نخست جهان را اثبات می‌کند و برای اثبات [[واجب الوجود]] و [[صفات الهی|صفات او]] نیازمند براهین دیگر است.<ref>جوادی آملی، تبیین براهین اثبات خدا، ۱۳۷۸ش، ص۵۰.</ref>
-* جهان معلول است.
-* هر معلولی نیازمند علتی است.
-* [[تسلسل]] در علت‌ها (ادامه یافتن سلسله علت و معلول‌ها تا بى‌نهایت) محال است.
-* پس جهان نیازمند علتی است که معلول نباشد (علت العلل یا علت اولی).<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۶۸.</ref>
-از نظر [[عبدالله جوادی آملی]]، با صرف نظر از اموری همچون امکان، حدوث و حرکت، برهان علیت را نمی‌توان برهان مستقل فلسفی دانست؛<ref>جوادی آملی، تبیین براهین اثبات خدا، ۱۳۷۸ش، ص۴۶ و۱۷۰و۱۷۱.</ref> زیرا قانون علیت جدای از دیگر قوانین و براهین نیست، بلکه زیربنای همه ادله‌ای است که درباره اثبات خدا مطرح شده است. هر دلیل و استدلالی مبتنی بر اصل علیت است.<ref>جوادی آملی، تبیین براهین اثبات خدا، ۱۳۷۸ش، ص۴۷ و ۵۰ و۱۷۰.</ref> عده‌ای برهان علیت را برهانی مستقل از دیگر [[براهین اثبات خدا]] شمرده‌اند؛<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۳، ص۷۵و۷۶؛ حسین‌زاده، فلسفه دین، ۱۳۸۰ش، ص۳۶۶-۳۶۹؛ شاکرین، براهین اثبات وجود خدا در نقدی بر شبهات جان هاسپرز، ۱۳۸۶ش، ص۱۴۵.</ref> چون مقدمات برهان علیت با براهین دیگر همچون [[برهان امکان و وجوب]] متفاوت است؛ زیرا در برهان علیت از مفاهیمی همچون امکان و وجوب و مانند آن استفاده نمی‌شود. بنابراین برهان علیت، برهان مستقلی است.<ref>حسین‌زاده، فلسفه دین، ۱۳۸۰ش، ص۳۶۷.</ref>
-از نظر آیت الله جوادی آملی، برهان علیت بر فرض استقلال و تمامیت، فقط وجود مبدأ نخست جهان را اثبات می‌کند و برای اثبات [[واجب الوجود]] و [[صفات الهی|صفات او]] نیازمند براهین دیگر است.<ref>جوادی آملی، تبیین براهین اثبات خدا، ۱۳۷۸ش، ص۵۰.</ref>
 ==برهان نظم==