ممتحنات

مقاله قابل قبول
بدون جعبه اطلاعات
استناد ناقص
شناسه ناقص
نارسا
عدم جامعیت
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از سوره‌های ممتحنات)

مُمْتَحِنات عنوان ۱۶ سوره از قرآن که با سوره ممتحنه تناسب محتوایی دارند.

برخی از قرآن‌پژوهان سوره‌های فتح، حشر، سجده، طلاق، قلم، حجرات، تبارک، تغابن، منافقون، جمعه، صف، جن، نوح، مجادله، ممتحنه و تحریم را ممتحنات ذکر کرده‌اند.[۱] محمود رامیار در تاریخ قرآن (رامیار) نامگذاری این سوره‌ها را به ممتحنات، به سیوطی در الاتقان نسبت داده است.[۲]معرفت در تفسیر التمهید به نقل از الاتقان سیوطی سوره حدید را هم براساس مصحف عبدالله بن مسعود یکی از سوره‌های ممتحنات دانسته است. [۳] گفته شده چون اين سوره‌ها با هم تناسبت محتوايى دارند[یادداشت ۱] و یکی از آنها ممتحنه نام دارد، ممتحنات نامیده می‌شوند.[۴] در نامگذاری سوره ممتحنه گفته‌اند، از آنجا که در آیه دهم آن، به پیامبر(ص) دستور داده شده که زن‌های مهاجر را امتحان کند تا انگیزه ترک شوهرانشان و مهاجرتشان از مکه به مدینه معلوم شود و بر اساس آن درباره آنان تصمیم بگیرد، سوره مذکور به ممتحنه نامگذاری شده است.[۵][یادداشت ۲]

پانویس

  1. رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰؛ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگ نامه علوم قرآن، ج۱، ص۲۶۱۲.
  2. رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۵۹۶.
  3. معرفت، التمهید، ۱۴۲۸ق، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۳۱۴.
  4. فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ج۱، ص۲۶۱۲.
  5. خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۵۵.

یادداشت

  1. نهی از دوستى مؤ منین با کفار در اول و پایان سوره و بیان احکامی درباره زنان مهاجر و بیعت آنان. طباطبایی، المیزان،منشورات اسماعيليان، ج۱۹، ص۲۲۶
  2. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ ۖاللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ ۖ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ ...اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون زنان با ايمان مهاجر، نزد شما آيند آنان را بيازماييد. خدا به ايمان آنان داناتر است. پس اگر آنان را باايمان تشخيص داديد، ديگر ايشان را به سوى كافران بازنگردانيد: نه آن زنان بر ايشان حلالند و نه آن [مردان‌] بر اين زنان حلال...

منابع

  • دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
  • رامیار، محمود، تاریخ قرآن، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۲ش.
  • فرهنگ‌نامه علوم قرآن، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.