تشییع جنازه: تفاوت میان نسخه‌ها

* رسول خدا(ص) فرمود: «کسی که جنازه‌ای را تشییع کند هر قدمی که برمی‌دارد تا زمانی که برگردد، صدهزار هزار حسنه خواهد داشت و صد هزار هزار [[گناه]] از او محو می‌شود و صد هزار هزار درجه نزد خدا بدست می‌آورد و اگر بر میت نماز هم بخواند موقع مرگش صد هزار هزار ملائکه او را تشییع می‌کنند که همه آنها برای او استغفار می‌کنند و اگر در دفن میت حاضر شود خداوند صد هزار هزار ملائک را مأمور می‌کند تا روز قیامت برای او طلب مغفرت کنند.»<ref group="یادداشت">عن رسول الله صلی الله علیه و آله فی حدیث قال: «من شَیعَ جنازةً فله بکلٍ خطوةٍ حتّی یرجع، مائة‌الف الف حسنة و یمحی عنه مائة الف الف سیئةً و یرفع له مائة‌الف الف درجة. فان صلّی علیها یشیعَهُ فی جنازته مائة الف الف ملک. کلُّهم یستغفرون له حتی یرجع. فان شهد دفنها و‌کلّ الله به الف ملک کلُّهم یستغفرون له: حتّی یبعث من قبره». حر عاملی، وسایل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۴۳ و ۱۴۴، باب۲، حدیث۶.</ref>

تشییع جنازه مؤمن، [[مستحب]] مؤکد و دارای اجر و ثواب فراوانی است. برخی فقها گفته‌اند: استحباب تشییع در موردی است که دفن جنازه نیاز به نقل دارد.<ref>جواهر الکلام، ج۴، ص۲۶۳ـ۲۶۴</ref> تشییع جنازه [[مؤمن]] از جمله موارد جواز خروج معتکف از [[مسجد]] است و این عمل، [[اعتکاف]] را باطل نمی‌کند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱۷، ص۱۸۱</ref>

کمترین مرتبه آن، تشییع تا مصلّی و اقامه [[نماز میت|نماز بر میت]]. مرتبه متوسط، تشییع تا کنار [[قبر]] و توقّف تا پس از [[دفن]] و کامل‌ترین و با فضیلت‌ترین مرتبه آن توقّف بعد از دفن، [[استغفار]] و طلب ثبات قدم میت بر اعتقاد حق، هنگام سؤال [[نکیر و منکر]] از او است.<ref>منتهی المطلب (ق)، ج۱، ص۴۴۵</ref>

برخی در اینکه مرتبه اوّل، کمترین حدّ تشییع باشد به‌گونه‌ای که به کمتر از آن تشییع تحقّق نیابد اشکال کرده‌اند.<ref>جواهر الکلام، ج۴، ص۲۶۴</ref>

# تغییر هیئت صاحب مصیبت با برداشتن ردا از دوش یا پابرهنه بودن او<ref>جواهر الکلام، ج۴، ص۲۶۵ـ۲۷۴؛ العروة الوثقی، ج۱، ص۴۱۸ـ۴۱۹</ref>

# سواره بودن<ref>تذکرة الفقهاء، ج۲، ص۵۳</ref>

# سخن گفتن به غیر ذکر [[خداوند]] و به تصریح برخی نشستن تشییع کننده تا وقتی که میت را در قبر نگذاشته‌اند.<ref>جواهر الکلام، ج۴، ص۲۷۰ـ۲۷۲؛ العروة الوثقی، ج۱، ص۴۱۹</ref>

# شرکت زنان به ویژه زن جوان در تشییع جنازه [[کراهت]] دارد. برخی، زن مُسن را از این حکم استثنا کرده‌اند.<ref>الحدائق الناضرة، ج۴، ص۸۴ـ۸۵؛ جواهر الکلام، ج۴، ص۲۷۶</ref>

* بحرانی، یوسف بن احمد، الحدایق الناضره فی احکام العتره الطاهره، قم، مؤسسة النشر الاسلامی التابعة لجماعة المدرسین بقم المشرفه، ۱۴۰۵ -۱۴۱۶ق.