میسره
مَیسَره خدمتکار حضرت خدیجه(س) بود[۱] که در ازدواج پیامبر با خدیجه نقش داشت.[۲] او مسئولیت کاروان‌های تجاری خدیجه به شام را بر عهده داشت.[۳] به گزارش ابن‌حَجَر عَسقَلانی صحابه‌نگار اهل‌سنت، میسره در سفر تجاری به شام که پیامبر(ص) سرپرستی کاروان خدیجه را بر عهده داشت، همراه پیامبر بود و برخی از نشانه‌های نبوّت او را مشاهده کرد.[۴] در این سفر، راهبی مسیحی به نام نَسطور، با استناد به نشانه‌هایی از انجیل، پیش‌بینی کرد که محمد(ص) به پیامبری مبعوث خواهد شد.[۵] همچنین میسره شاهد بود که ابرها (یا فرشتگانی) از پیامبر(ص) در برابر آفتاب محافظت می‌کنند.[۶] پس از بازگشت کاروان، خدیجه از گزارش میسره و سود تجاری این سفر، تحت تأثیر قرار گرفت و پیشنهاد ازدواج با پیامبر(ص) را داد.[۷] برخی منابع نیز اشاره کرده‌اند که خدیجه پس از این ماجرا، میسره را آزاد کرد.[۸] این ماجرا در منابع تاریخی قرن سوم همچون سیره ابن‌هشام،[۹] اَنساب الاَشراف[۱۰] و الطبقات الکبری[۱۱] آمده است.
ابن‌حجر عسقلانی اشاره می‌کند که درباره حضور میسره در زمان بعثت پیامبر(ص) به گزارش صریح و روشنی دست نیافته است.[۱۲] احمد بن حنبل پیشوای حنبلیان، در کتاب فضائل الصحابه روایتی را از خادم حضرت خدیجه نقل کرده[۱۳] که محقق کتاب او را میسره دانسته است.[۱۴] در این روایت، پیامبر(ص) بر یکتاپرستی خویش قبل از بعثت اشاره نموده است.[۱۵]
پانویس
- ↑ ابن‌عَساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۱، ص۳۱۵؛ ابن‌حَجَر عَسقَلانی، الاِصابة، ج۶، ص۱۸۹.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱ ، ص۱۰۳.
- ↑ بَلعمی، تاریخنامه طبری، ۱۳۷۳ش. ج۳، ص۲۳.
- ↑ ابن‌حَجَر عَسقَلانی، الاِصابة، ج۶، ص۱۸۹.
- ↑ دیاربَکری، تاریخ الخمیس، دار الصادر، ج۱، ص۲۶۱.
- ↑ مغربی، شرح الاخبار فی فضائل الأئمة الأطهار(ع)، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۸۴؛ شبانکاره‌ای، مجمع الأنساب، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۱۶۲.
- ↑ طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱ ، ص۱۰۳.
- ↑ استرآبادی، آثار احمدی، ۱۳۷۴ش، ص۷۰؛ واعظ خرگوشی، شرف النبی، ۱۳۶۱ش، ص۴۹.
- ↑ ابن‌هشام، السیرة النبویة، دار المعرفة، ج۱، ص۱۸۸-۱۹۱.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۹۸.
- ↑ ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق. ج۱، ص۱۲۴.
- ↑ ابن‌حَجَر عَسقَلانی، الاِصابة، ج۶، ص۱۸۹.
- ↑ ابن‌حنبل، فضائل الصحابة، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۱۰۷۵.
- ↑ وصی‌الله، تحقیق فضائل الصحابه، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۱۰۷۵.
- ↑ ابن‌حنبل، فضائل الصحابة، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۱۰۷۵.
منابع
- ابن‌حنبل، احمد بن محمد، فضائل الصحابة، تحقیق: عباس، وصی‌الله، قاهره، دار ابن‌الجوزی، چاپ چهارم، ۱۴۳۰ق.
- ابن‌حَجَر عَسقَلانی، احمد بن علی، الاِصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبد الموجود و علی‌محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
- ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق: محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
- ابن‌عَساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها و أهلها، تحقیق: علی شیری، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
- ابن‌هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، تحقیق: مصطفی سقا و ابراهیم الأبیاری، عبد الحفیظ شلبی، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، بی‌تا.
- استرآبادی، احمد بن تاج الدین، آثار احمدی تاریخ زندگانی پیامبر اسلام و ائمه اطهار(ع)، تهران، میراث مکتوب، چاپ اوّل، ۱۳۷۴ش.
- بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق: سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
- بَلعمی، محمد بن محمد، تاریخنامه طبری، تحقیق: محمد روشن، تهران، البرز، چاپ سوم، ۱۳۷۳ش.
- دیاربَکری، شیخ حسین، تاریخ الخمیس فی أحوال أنفس النفیس، بیروت، دار الصادر، بی‌تا.
- شبانکاره‌ای، محمد بن علی، مجمع الأنساب، تصحیح: هاشم محدث، تهران، امیر کبیر، چاپ اول، ۱۳۸۱ش.
- طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
- مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار فی فضائل الأئمة الأطهار(ع)، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
- واعظ خرگوشی، ابوسعید، شرف النبی، تحقیق، محمد روشن، تهران، نشر بابک، ۱۳۶۱ش.
- وصی‌الله، عباس، تحقیق فضائل الصحابه تألیف احمد بن حنبل، قاهره، دار ابن‌الجوزی، چاپ چهارم، ۱۴۳۰ق.
