پرش به محتوا

خانه حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:


خانه دیگری هم به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نسبت داده‌اند که در نزدیکی [[بقیع|قبرستان بقیع]] بوده است و برخی گفته‌اند واقعه هجوم، در این خانه اتفاق افتاده است.  
خانه دیگری هم به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نسبت داده‌اند که در نزدیکی [[بقیع|قبرستان بقیع]] بوده است و برخی گفته‌اند واقعه هجوم، در این خانه اتفاق افتاده است.  
== اهمیت خانه نزد مسلمانان==
== جایگاه خانه فاطمه نزد مسلمانان==
خانه فاطمه، محل سکونت فاطمه در مدینه اشاره دارد که در منابع روایی و تاریخی شیعه و سُنی از فضلیت<ref>برای نمونه نگاه کنید به کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج‏۱، ص۴۹۳، ج۴، ص۵۵۶.</ref> و [[واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س)|واقعه هجوم به آن]] <ref> مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۱۴۶.</ref> سخن گفته شده است. همچنین یکی از مکان‌هایی است که به گفته [[اسماعیل انصاری زنجانی]] بیشتر عالمان شیعه احتمال داده‌اند فاطمه در آنجا دفن شده است.<ref>انصاری زنجانی، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهراء، ۱۴۲۸ق، ج۱۶، ص۱۱۳.</ref>
خانه فاطمه، محل سکونت فاطمه در مدینه اشاره دارد که در منابع روایی و تاریخی شیعه و سُنی از فضلیت<ref>برای نمونه نگاه کنید به کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج‏۱، ص۴۹۳، ج۴، ص۵۵۶.</ref> و [[واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س)|واقعه هجوم به آن]] <ref> مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۱۴۶.</ref> سخن گفته شده است. همچنین یکی از مکان‌هایی است که به گفته [[اسماعیل انصاری زنجانی]] بیشتر عالمان شیعه احتمال داده‌اند فاطمه در آنجا دفن شده است.<ref>انصاری زنجانی، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهراء، ۱۴۲۸ق، ج۱۶، ص۱۱۳.</ref>


خط ۲۸: خط ۲۸:
بنابر نقل منابع شیعه و سنی، پس از [[رحلت پیامبر(ص)]]، عده‌ای از صحابه به خانه فاطمه هجوم بردند، تا از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و دیگر افرادی که از [[بیعت]] با ابوبکر خودداری و در خانه او تحصن کرده بودند، بیعت بگیرند.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج‏۳، ص۲۰۲.</ref> به گزارش منابع شیعی در این واقعه درِ خانه را آتش زدند،<ref>سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۰.</ref> همچنین بر اثر صدمات وارده، جنین فاطمه ([[محسن بن علی(ع)|محسن]]) سِقط شد<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۴۶.</ref> و فاطمه نیز پس از مدتی به شهادت رسید.<ref>طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.</ref>  
بنابر نقل منابع شیعه و سنی، پس از [[رحلت پیامبر(ص)]]، عده‌ای از صحابه به خانه فاطمه هجوم بردند، تا از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و دیگر افرادی که از [[بیعت]] با ابوبکر خودداری و در خانه او تحصن کرده بودند، بیعت بگیرند.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج‏۳، ص۲۰۲.</ref> به گزارش منابع شیعی در این واقعه درِ خانه را آتش زدند،<ref>سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۰.</ref> همچنین بر اثر صدمات وارده، جنین فاطمه ([[محسن بن علی(ع)|محسن]]) سِقط شد<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۴۶.</ref> و فاطمه نیز پس از مدتی به شهادت رسید.<ref>طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.</ref>  
=== هجوم به کدام خانه بود؟===
=== هجوم به کدام خانه بود؟===
به گفته [[سید جعفر مرتضی عاملی|جعفر مرتضی عاملی]] (درگذشت: ۱۴۴۱ق) تاریخ‌پژوه، واقعه هجوم، در خانه‌ای رخ داد که واقعه سد الابواب درباره آن نقل شده است.<ref> عاملی، مأساة الزهراء علیها السلام، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۷۷.</ref> با این حال برخی معتقدند هجوم به این خانه صورت نگرفته است بلکه خانه‌ای که به آن هجوم شده از مسجد فاصله داشته است و برای این ادعا شواهدی ذکر کرده‌اند<ref> موسوی، «پاسخ به شبهات تاریخی آتش زدن خانه وحی در آیینه‌ی تاریخ و روایات فریقین»، ص ۱۴۰- ۱۴۱.</ref> به گفته [[محمدصادق نجمی]] (درگذشت ۱۳۹۰) در کتاب تاریخ حرم ائمه بقیع، برخی گزارش‌های تاریخی این نظریه را تأیید می‌کند. از جمله گزارشی است مبنی بر اینکه زمانی که علی را برای بیعت با ابوبکر به مسجد می‌بردند مردم در کوچه‌های مدینه این وقایع را نظاره‌گر بودند.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ۱۳۸۶ش، ص۱۶۳-۱۶۶.</ref> این گزارش در [[السقیفه و فدک (کتاب)|کتاب السقیفه و فدک]] اثر احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری (درگذشت: ۳۲۳ق) آمده است.<ref>جوهری بصری، السقیفة و فدک، تهران، ص۷۲.</ref> همچنین می‌گویند این خانه در سمت شرق مسجد النبی، پشت به [[بقیع]] و در کنار خانه [[ابوایوب انصاری]] و مشتمل بر حیاط، انبار، چندین اتاق و درِ چوبی بزرگی بوده است.<ref>الله‌اکبری، «[https://www.shia-news.com/fa/news/264958 خانه حضرت فاطمه(س) کجا بوده است؟]»، شیعه‌نیوز</ref>  
به گفته [[سید جعفر مرتضی عاملی|جعفر مرتضی عاملی]] (درگذشت: ۱۴۴۱ق) تاریخ‌پژوه شیعه، واقعه هجوم، در خانه‌ای رخ داد که واقعه سد الابواب درباره آن نقل شده است.<ref> عاملی، مأساة الزهراء علیها السلام، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۷۷.</ref> با این حال برخی معتقدند هجوم به این خانه صورت نگرفته است بلکه خانه‌ای که به آن هجوم شده از مسجد فاصله داشته است و برای این ادعا شواهدی ذکر کرده‌اند<ref> موسوی، «پاسخ به شبهات تاریخی آتش زدن خانه وحی در آیینه‌ی تاریخ و روایات فریقین»، ص ۱۴۰- ۱۴۱.</ref> به گفته [[محمدصادق نجمی]] (درگذشت: ۱۳۹۰) در کتاب تاریخ حرم ائمه بقیع، برخی گزارش‌های تاریخی این نظریه را تأیید می‌کند. از جمله گزارشی است مبنی بر اینکه زمانی که علی را برای بیعت با ابوبکر به مسجد می‌بردند مردم در کوچه‌های مدینه این وقایع را نظاره‌گر بودند.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ۱۳۸۶ش، ص۱۶۳-۱۶۶.</ref> این گزارش در [[السقیفه و فدک (کتاب)|کتاب السقیفه و فدک]] اثر احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری (درگذشت: ۳۲۳ق) آمده است.<ref>جوهری بصری، السقیفة و فدک، تهران، ص۷۲.</ref> همچنین می‌گویند این خانه در سمت شرق مسجد النبی، پشت به [[بقیع]] و در کنار خانه [[ابوایوب انصاری]] و مشتمل بر حیاط، انبار، چندین اتاق و درِ چوبی بزرگی بوده است.<ref>الله‌اکبری، «[https://www.shia-news.com/fa/news/264958 خانه حضرت فاطمه(س) کجا بوده است؟]»، شیعه‌نیوز</ref>  


سَمْهودی (درگذشت ۹۱۱ق) مدینه‌شناس اهل‌سنت، نیز از خانه دیگری برای [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در سمت [[بقیع|قبرستان بقیع]] یاد کرده است.<ref>سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۲، ص۵۹.</ref> [[کتاب الطبقات الکبری]] از منابع تاریخی نوشته شده در [[قرن سوم هجری|قرن سوم]] از خانه امام علی(ع) در نزدیکی بقیع نام برده است.<ref> ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۴۰.</ref> البته برخی این خانه را همان خانه‌ای می‌دانند که [[حارثة بن نعمان|حارثة بن نُعمان]] برای سکونت به فاطمه هدیه داد.<ref>قزوینی، فاطمة الزهراء(ع) من المهد الی اللحد، ۲۰۰۶م، ج۱، ص۱۵۷.</ref>
سَمْهودی (درگذشت ۹۱۱ق) مدینه‌شناس اهل‌سنت، نیز از خانه دیگری برای [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در سمت [[بقیع|قبرستان بقیع]] یاد کرده است.<ref>سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۲، ص۵۹.</ref> [[کتاب الطبقات الکبری]] از منابع تاریخی نوشته شده در [[قرن سوم هجری|قرن سوم]] از خانه امام علی(ع) در نزدیکی بقیع نام برده است.<ref> ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۴۰.</ref> البته برخی این خانه را همان خانه‌ای می‌دانند که [[حارثة بن نعمان|حارثة بن نُعمان]] برای سکونت به فاطمه هدیه داد.<ref>قزوینی، فاطمة الزهراء(ع) من المهد الی اللحد، ۲۰۰۶م، ج۱، ص۱۵۷.</ref>

نسخهٔ ‏۲۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۱

موقعیت خانه حضرت فاطمه(س) در مسجدالنبی

خانه حضرت فاطمه(س) خانه‌ای متصل به مسجدالنبی که محل سکونت امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) بود. به گفته برخی عالمان شیعه همچون شیخ صدوق، قبر حضرت فاطمه در این خانه است. فضیلتی که برای این خانه برشمرده‌اند این است که خدا در واقعه سَدُّالاَبواب، فرمان داد، درِ همه خانه‌های متصل به مسجدالنبی بسته شود و تنها اجازه داد درِ این خانه به مسجد باز بماند.

در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است نماز خواندن در این خانه فضیلتی بیشتر از نماز خواندن در روضة‌النبی دارد. برخی عالمان شیعه گفته‌اند در واقعه هجوم به خانه حضرت فاطمه(س)‌ که موجب شهادت او شد، به همین خانه حمله شد.

این خانه، در زمان حکومت عبدالملک بن مروان یا ولید بن عبدالملک برای توسعه مسجدالنبی تخریب شد و اکنون به همراه حجره‌ای که پیامبر در آن دفن شده، در ضریحی قرار دارد.

خانه دیگری هم به امام علی(ع) نسبت داده‌اند که در نزدیکی قبرستان بقیع بوده است و برخی گفته‌اند واقعه هجوم، در این خانه اتفاق افتاده است.

جایگاه خانه فاطمه نزد مسلمانان

خانه فاطمه، محل سکونت فاطمه در مدینه اشاره دارد که در منابع روایی و تاریخی شیعه و سُنی از فضلیت[۱] و واقعه هجوم به آن [۲] سخن گفته شده است. همچنین یکی از مکان‌هایی است که به گفته اسماعیل انصاری زنجانی بیشتر عالمان شیعه احتمال داده‌اند فاطمه در آنجا دفن شده است.[۳]

خانه فاطمه، محل تولد فرزندان او[۴] و بنا بر روایتی محل تولد امام سجاد(ع)[۵] نیز بوده است. بنا بر روایتی که در کتاب الکافی نقل شده امام صادق(ع) نمازخواندن در خانه فاطمه(س) را برتر از نمازخواندن در روضة‌النبی شمرده است.[۶] همچنین امام جواد(ع) هر روز در خانه فاطمه(س) نماز می‌خواند.[۷]

درخواست پیامبر برای جا‌به‌جایی فاطمه(س)

ابن‌سعد مورخ قرن سوم، از امام باقر(ع) نقل کرده که امام علی(ع) پس از ازدواج با فاطمه(س)، خانه‌ای را که کمی از خانهٔ پیامبر دور بود، آماده کرد. پیامبر به آن‌ها گفت می‌خواهد دخترش نزدیک خانه خودش ساکن شود. فاطمه(س) از پیامبر خواست با حارثه بن نُعمان صحبت کند تا در خانه او ساکن شوند.[۸] حارثه برخی از خانه‌های خود را به پیامبر داده بود تا با همسرانش در آن زندگی کند.[۹] ازاین‌رو، پیامبر گفت که از گفتن این مطلب به او خجالت می‌کشد. حارثه از این موضوع اطلاع یافت، خانه‌اش را به پیامبر هدیه داد و گفت که پذیرفتن مال او توسط پیامبر، محبوب‌تر از نپذیرفتن ایشان است.[۱۰]

براساس نقل برخی منابع شیعه، پیامبر از امام علی(ع) خواست خانه‌ای را آماده کند تا پس از ازدواج به آنجا بروند. علی(ع) گفت در نزدیکی خانه پیامبر خانه‌ای جز خانه حارثة بن نعمان نیست. پیامبر گفت که حارثه برخی خانه‌هایش را به او بخشیده و خجالت می‌کشد به او بگوید. حارثه از داستان اطلاع یافت و نزد پیامبر آمد و خانه‌اش را به او بخشید. به این ترتیب، علی(ع) و فاطمه(س) به خانه حارثه رفتند.[۱۱]

تنها خانه‌ای که به مسجد در داشت

خانه‌ حضرت فاطمه در شرقِ مسجدالنبی و در وسط دیگر حجره‌های پیامبر(ص) قرار داشت.[۱۲] این خانه دو در داشت: یک در به داخل مسجد باز می‌شد و درِ دیگر به بیرون مسجد.[۱۳] در واقعه سَدُّ الاَبواب، پیامبر(ص) به فرمان خدا، دستور داد درِ همه خانه‌ها به مسجد‌النبی بسته شود به جز درِ این خانه.[۱۴] سَدُّالابواب، فضیلتی انحصاری برای علی(ع) شمرده می‌شود.[۱۵]

ورودی بخشی از مسجدالنبی که قبر پیامبر(ص) و خانه فاطمه(س) در آن قرار گرفته است

خانه فاطمه(س) پشت خانه پیامبر (حجره عایشه) قرار داشت.[۱۶] میان این دو خانه روزنه‌ای بود[۱۷] که پیامبر از آنجا احوال دخترش را می‌پرسید.[۱۸] در شبی، مشاجره‌ای میان حضرت فاطمه و عایشه همسر پیامبر اتفاق افتاد که موجب ناراحتی فاطمه(س) شد و به درخواست فاطمه پیامبر آن را بست.[۱۹]

هجوم به خانه فاطمه

بنابر نقل منابع شیعه و سنی، پس از رحلت پیامبر(ص)، عده‌ای از صحابه به خانه فاطمه هجوم بردند، تا از امام علی(ع) و دیگر افرادی که از بیعت با ابوبکر خودداری و در خانه او تحصن کرده بودند، بیعت بگیرند.[۲۰] به گزارش منابع شیعی در این واقعه درِ خانه را آتش زدند،[۲۱] همچنین بر اثر صدمات وارده، جنین فاطمه (محسن) سِقط شد[۲۲] و فاطمه نیز پس از مدتی به شهادت رسید.[۲۳]

هجوم به کدام خانه بود؟

به گفته جعفر مرتضی عاملی (درگذشت: ۱۴۴۱ق) تاریخ‌پژوه شیعه، واقعه هجوم، در خانه‌ای رخ داد که واقعه سد الابواب درباره آن نقل شده است.[۲۴] با این حال برخی معتقدند هجوم به این خانه صورت نگرفته است بلکه خانه‌ای که به آن هجوم شده از مسجد فاصله داشته است و برای این ادعا شواهدی ذکر کرده‌اند[۲۵] به گفته محمدصادق نجمی (درگذشت: ۱۳۹۰) در کتاب تاریخ حرم ائمه بقیع، برخی گزارش‌های تاریخی این نظریه را تأیید می‌کند. از جمله گزارشی است مبنی بر اینکه زمانی که علی را برای بیعت با ابوبکر به مسجد می‌بردند مردم در کوچه‌های مدینه این وقایع را نظاره‌گر بودند.[۲۶] این گزارش در کتاب السقیفه و فدک اثر احمد بن عبدالعزیز جوهری بصری (درگذشت: ۳۲۳ق) آمده است.[۲۷] همچنین می‌گویند این خانه در سمت شرق مسجد النبی، پشت به بقیع و در کنار خانه ابوایوب انصاری و مشتمل بر حیاط، انبار، چندین اتاق و درِ چوبی بزرگی بوده است.[۲۸]

سَمْهودی (درگذشت ۹۱۱ق) مدینه‌شناس اهل‌سنت، نیز از خانه دیگری برای امام علی(ع) در سمت قبرستان بقیع یاد کرده است.[۲۹] کتاب الطبقات الکبری از منابع تاریخی نوشته شده در قرن سوم از خانه امام علی(ع) در نزدیکی بقیع نام برده است.[۳۰] البته برخی این خانه را همان خانه‌ای می‌دانند که حارثة بن نُعمان برای سکونت به فاطمه هدیه داد.[۳۱]

قرارگرفتن خانه در ضریح پیامبر در توسعه حرم

خانه فاطمه(س) در زمان حکومت عبدالملک بن مروان (حکومت: ۶۵تا۸۶ق)[۳۲] یا ولید بن عبدالملک (حکومت: ۸۶ق تا۹۶ق)[۳۳] به منظور توسعه مسجد تخریب شد. این حجره به همراه حجره‌ای که پیامبر در آن دفن شده، در ضریحی قرار گرفتند.[۳۴] این ضریح در سال ۱۳۹۷ش برای بازدید رئیس‌جمهور چچن باز شد.[۳۵] شیخ صدوق معتقد است که فاطمه نیز در همین جا دفن شده است.[۳۶]

پانویس

  1. برای نمونه نگاه کنید به کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج‏۱، ص۴۹۳، ج۴، ص۵۵۶.
  2. مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۱۴۶.
  3. انصاری زنجانی، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهراء، ۱۴۲۸ق، ج۱۶، ص۱۱۳.
  4. طبسی، «گزارشی از خانه زهرا علیها السلام»، سایت حوزه.
  5. طبری آملی، دلائل الإمامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۹۱.
  6. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۵۶.
  7. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج‏۱، ص۴۹۳.
  8. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج‏۸، ص۱۳۲.
  9. عاملی، الصحیح من سیرة الإمام علی(ع)، ۲۰۰۹م، ج۳، ص۱۳۲-۱۳۳.
  10. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج‏۸، ص۱۳۲.
  11. طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱۳۹۰ق، ص۷۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۹، ص۱۱۳.
  12. طبسی، «گزارشی از خانه زهرا علیها السلام»، سایت حوزه.
  13. قائدان، درسنامه اماکن مذهبی مکه مکرمه و مدینه، ۱۳۹۰ش، ص۱۷۷.
  14. ابن‌کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۳۴۲.
  15. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، بیروت، ج۳، ص۱۲۵.
  16. قائدان، درسنامه اماکن مذهبی مکه مکرمه و مدینه، ۱۳۹۰ش، ص۱۷۷.
  17. الصغیر، الامام علی علیه السلام سیرته وقیادته فی ضوء المنهج التحلیلی، ۲۰۰۲م. ج۱، ص۳۱.
  18. سمهودی، وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی، ۲۰۰۶م، ج۲، ص۵۷.
  19. صبری باشا، موسوعة مرآة الحرمین الشریفین و جزیرة العرب، ۲۰۰۴م، ج۳، ص۲۶۲.
  20. طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج‏۳، ص۲۰۲.
  21. سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۵۰.
  22. مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش، ص۱۴۶.
  23. طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۴.
  24. عاملی، مأساة الزهراء علیها السلام، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۱۷۷.
  25. موسوی، «پاسخ به شبهات تاریخی آتش زدن خانه وحی در آیینه‌ی تاریخ و روایات فریقین»، ص ۱۴۰- ۱۴۱.
  26. نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ۱۳۸۶ش، ص۱۶۳-۱۶۶.
  27. جوهری بصری، السقیفة و فدک، تهران، ص۷۲.
  28. الله‌اکبری، «خانه حضرت فاطمه(س) کجا بوده است؟»، شیعه‌نیوز
  29. سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۲، ص۵۹.
  30. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۴۰.
  31. قزوینی، فاطمة الزهراء(ع) من المهد الی اللحد، ۲۰۰۶م، ج۱، ص۱۵۷.
  32. ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۲۱۱.
  33. سمهودی، وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی، ۲۰۰۶م، ج۲، ص۸۹.
  34. جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ص ۲۹۵.
  35. «تصاویری از گشودن درب خانه حضرت زهرا (س) برای اولین بار»، خبرگزاری مهر.
  36. شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۵۷۲.

منابع

  • تصاویری از گشودن درب خانه حضرت زهرا (س) برای اولین بار خبرگزاری مهر، تاریخ درج مطلب: ۱بهمن ۱۳۹۷ش، تاریخ بازدید:۲۱ مرداد ۱۴۰۲ش..
  • ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی‏، المنتظم، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
  • ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق عادل احمد عبدالموجود، علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
  • ابن‌سعد، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق محمدعبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
  • ابن‌شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب علیهم السلام، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق.
  • ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.
  • الصغیر، محمدحسین، الامام علی علیه السلام سیرته و قیادته فی ضوء المنهج التحلیلی، بی‌جا، مؤسسة العارف، ۲۰۰۲م.
  • انصاری زنجانی خوئینی، اسماعیل، الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهراء سلام الله علیها، قم، دلیل ما، ۱۴۲۸ق/۱۳۸۶ش.
  • جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکه و مدینه، تهران، مشعر، ۱۳۸۷ش.
  • جوهری بصری، احمد بن عبد العزیز، السقیفة و فدک، تحقیق و تصحیح محمدهادی امینی، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، بی‌تا.
  • حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، دارالمعرفه، بیروت، بی‌تا.
  • سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس، قم، الهادی، ۱۴۲۰ق.
  • سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۲۰۰۶م،
  • صبری باشا، ایوب، موسوعة مرآة الحرمین الشریفین و جزیرة العرب، ترجمه ماجده معروف، قاهره، دارالآفاق العربیة، ٢٠٠٤م.
  • طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ سوم، ۱۳۹۰ق.
  • طبری امامی، محمد بن جریر بن رستم، دلائل الإمامة، قم، بعثت، ۱۴۱۳ق.
  • طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، مؤسّسةالاعلمی، بیروت، چهارم، ۱۴۰۳ق.
  • طبسی، محمدجواد، «گزارشی از خانه زهرا علیها السلام»، سایت حوزه، مجله مبلغان، شماره ۱۹، مرداد۱۳۸۰ش.
  • عاملی، سید جعفرمرتضی، الصحیح من سیرة الإمام علی(ع)، بی‌جا، مرکز مطالعات اسلامی، ۲۰۰۹م.
  • عاملی، سید جعفرمرتضی، مأساة الزهراء علیها السلام، بیروت، دارالسیرة، ۱۴۱۸ق.
  • قائدان، اصغر، درسنامه اماکن مذهبی مکه مکرمه و مدینه منوره، تهران، مشعر، ۱۳۹۰ش.
  • قزوینی، محمدکاظم، فاطمه الزهراء علیه السلام من المهد الی اللحد، قم، دار الانصار، ۲۰۰۶م،
  • کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
  • مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
  • مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیة، قم، انصاریان، ۱۳۸۴ش.
  • نجمی، محمدصادق، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۶ش.
  • الله‌اکبری، «خانه حضرت فاطمه(س) کجا بوده است؟»، شیعه‌نیوز، تاریخ درج مطلب: ۱۳ دی ۱۴۰۰ش، تاریخ بازدید:۲۱ مرداد ۱۴۰۲ش.
  • موسوی، سید محمدتقی، «پاسخ به شبهات تاریخی آتش زدن خانه وحی در آیینه‌ی تاریخ و روایات فریقین»، تاریخ اسلام در آیینه اندیشه‌ها، سال دوازدهم، شماره۱۸، پاییز و زمستان ۱۳۹۹ش.