عقیقه: تفاوت میان نسخه‌ها

احادیث متعددی درباره عقیقه کردن برای [[حسنین]](ع) توسط [[پیامبر اسلام|پیامبر]] وارد شده است با این مضمون که پیامبر روز هفتم تولد حسنین موی سرشان را تراشید و هم وزن آن نقره [[صدقه]] داد و قوچی برایشان صدقه داد.<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص ۲۵۷، ح۳۸</ref>

در برخی روایت عقیقه و تراشیدن سر [[حسنین]](ع) به [[حضرت زهرا(س)]] نسبت داده شده است.<ref>بحارالانوار، ج۱۰۴، ص۱۱۲</ref>{{سخ}}

[[محمد بن مسلم]] نقل کرده است که [[امام باقر(ع)]]، [[زید بن علی]] را مأمور کرد تا برای دو فرزند پسر خود که همزمان متولد شده بودند، دو رأس حیوان جهت عقیقه خریداری کند، اما به علت کمبود و گرانی در آن دوره زید یک رأس خریداری کرد و خرید حیوان دوم برای او مشکل شد. به همین جهت از امام باقر(ع) پرسید آیا می‌توان قیمت آن را [[صدقه]] داد؟ حضرت پاسخ داد:«در جست و جوی خرید باش؛ زیرا [[خداوند]] ریخته شدن خون (سر بریدن حیوان) و بخشش طعام را دوست دارد.<ref>الکافی، ج۶، ص۲۵، ح۸</ref>{{سخ}}

*عقیده مشهور [[فقها|فقهای]] [[شیعه اثنا عشری|شیعه]] [[استحباب]] عقیقه است.<ref> شیخ طوسی، خلاف، ج۶، ص۶۷؛ نجفی، جواهر، ج۳۱، ص۲۶۷</ref> اما [[سید مرتضی]] و به گفته [[صاحب جواهر]] [[ابن جنید اسکافی]] عقیقه را [[واجب]] می‌دانسته‌اند.<ref> سید مرتضی، الانتصار، ص۴۰۶؛ محقق داماد، إثنا عشر رسالة، ص۱۲۱؛ نجفی، جواهر، ج۳۱، ص۲۶۶</ref> احادیثی نیز در [[وجوب]] آن وارد شده است<ref> نک:کلینی، کافی، ج۶، ص۲۴-۳۶؛ نجفی، جواهر، ج۳۱، ص۲۶۵-۲۶۶</ref> که از نظر دیگر فقها بر [[استحباب]] مؤکد حمل می‌شوند.

*در بعضی احادیث آمده است که قربانی به جای عقیقه کفایت می‌کند. مقصود از این روایات را قربانی [[حج]] دانسته‌اند.<ref>وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۱۷۲، ح۱و ۲و۳</ref>

* مستحب است که در آن [[قربانی#شرایط قربانی|شروط قربانی]] رعایت شود.<ref> شیخ بهائی، جامع عباسی، ص۳۰۳؛ کلینی، ج۶، ص۳۰</ref>

:{{عربی|يا قَوْمِ اِنّى بَرىٌ مِمّا تُشْرِكُونَ اِنّى وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّمواتِ وَالْاَرْضَ حَنيفاً مُسْلِماً وَ ما اَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ اِنَّ صَلوتى وَ نُسُكى وَ مَحْياىَ وَ مَماتى لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ لا شَريكَ لَهُ وَ بِذلِكَ اُمِرْتُ وَ اَنَا مِنَ الْمُسْلِمينَ اَللّهُمَّ مِنْكَ وَ لَكَ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَاللَّهُ اَكْبَرُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ مِنْ ....}}  و نام فرزند را بگويد سپس ذبح كند.<ref> اى قوم از آنچه شما شريك خدا قرار مى دهيد بيزارم، من متوجه نمودم رويم را به جانب كسى كه آسمانها و زمين را آفريد با خلوص و از سر تسليم، و من از شرك ورزان نيستم.

به درستى كه نمازم و عبادتم و زندگى ام و مرگم براى خداست، پروردگار جهانيان، شريكى ندارد، به اين حقيقت امر شدم و من از مسلمانانم، خدايا از تو و براى تو، به نام تو و به تو، و خدا بزرگ تر است، خدايا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، و از فلان فرزند فلان بپذير.