هند دختر عتبه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هند دختر عتبه''' معروف به '''هند جگرخوار'''(درگذشت [[سال ۱۴ هجری قمری|۱۴ق]])، همسر [[ابوسفیان]] و مادر [[معاویه]]. او در [[جنگ احد]] مشرکان را بر نبرد با [[مسلمانان]] تشویق می‌کرد و در پایان جنگ، بدن [[حمزة بن عبدالمطلب]] را مثله کرد و جگر او را به دندان گرفت. همچنین از گوش و بینی شهدای مسلمانان، گردنبند و دستبند درست کرد. هند در [[فتح مکه]] مسلمان شد و در [[جنگ یرموک]] شرکت کرد و در زمان [[خلیفه دوم]] درگذشت.

هند فرزند عتبه بن ربیعه بن عبد شمس، از بزرگان قریش<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۷۱۵.</ref> و صفیه بنت أمیه بن حارثه بود.<ref>ابن حبیب، المحبر، دارالآفاق الجدیدة، ص۱۹.</ref> او را از زیباترین و عاقل‌ترین زنان [[قریش]] دانسته‌اند<ref>ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۹۸.</ref> که دارای هوش بسیار بوده است.ا<ref>ابن اثیر، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۲۹۲.</ref> برخی منابع اشعار مختلفی را از او نقل کرده‌اند.<ref>بشیر یموت، شاعرات العرب فی الجاهلیة و الإسلام، ۱۳۵۲ق، ج۱،‌ ص۱۲۸.</ref>

هند با حفص بن مغیره مخزومی ازدواج کرد.<ref>ابن اثیر، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۲۹۳.</ref> و برای او یک پسر به نام أبان به دنیا آورد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۸، ص۱۸۷.</ref>اما پس از مدتی این ازدواج به طلاق انجامید.<ref> الطبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۲۵، ص۶۹.</ref>  

 

هند پس از جدایی از حفص، پدر خود را ملامت کرد که بدون مشورت با او، او را به ازدواج حفص در آورده بود،<ref> سبط بن جوزی، مرآة الزمان فی تواریخ الأعیان، ۱۴۳۴ق، ج۵، ص۲۰۴.</ref> به همین جهت برای پدر خود شرط گذاشت که هرکه به خواستگاری او آمد، ابتدا او را به هند معرفی کرده و او، خود شوهرش را انتخاب کند. هند از میان خواستگارها، [[ابوسفیان]] را انتخاب کرد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۸، ص۱۸۷.</ref> هند از ابوسفیان دو پسر به نام [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] و عتبه<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۰۲ق، ج۲۷، ص۱۸۰.</ref> و دو دختر به نام جویریه و ام الحکم<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۵.</ref> به دنیا آورد. در اواخر عمر، ابوسفیان او را طلاق داد.{{مدرک}} هند در زمان [[خلیفه دوم]]  مبلغ چهار هزار درهم از [[بیت المال]]، [[قرض]] گرفت و به تجارت پرداخت.<ref>ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۹۹.</ref>

هند در [[جنگ احد]] حضور یافت<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۱۱.</ref> او در میان سپاه مکه ایستاد و آنان را به جنگ و فرار نکردن ترغیب می‌کرد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۱۶.</ref> هند در ترغیب مشرکان این ابیات را خواند: «ما دختران ستاره صبحگاه هستیم. اگر پیروزمندانه پیشروی کنید،‌ آغوش می‌گشاییم و بسترها می‌گسترانیم. اگر به میدان نبرد پشت کنید،‌ ما نیز از شما دوری می‌کنیم».<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۹۲۲.</ref>

هند، در جنگ احد، غلامی به نام وحشی را مأمور کرد  که یکی از سه نفر [[پیامبر اسلام]]، [[علی بن ابی‌طالب]] و یا [[حمزة بن عبدالمطلب]] را بکشد.<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۸۳.</ref> وحشی، حمزه را به شهادت رساند.<ref>ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۷۹.</ref> هند، سینه و شکم حضرت [[حمزة بن عبدالمطلب|حمزه]] را پاره کرد<ref>ابن اثیر، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۳۰.</ref> و جگر او را به دندان گرفت.<ref>ابن اثیر،‌ الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۲،‌ ص۱۵۹.</ref> و آن‌را به همراه برخی دیگر از اعضای بدن حمزه، به [[مکه]] برد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق،ج۴، ص۲۸۷.</ref> و درباره مثله کردن بدن حمزه، ابیاتی سرود:

پیامبر هند را به جهت به دندان‌گرفتن جگر حمزه «آکلَةَ الْأَکبَاد؛ جگرخوار» نامید<ref>مجلسی،‌ بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۰، ص۲۹۶.</ref> همچنین فرزندانش را فرزند زن جگرخوار (ابْن آکلَة الْأَکبَاد) می‌خواندند.<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق،‌ ص۱۷۹.</ref>

همچنین جنازه شهدای دیگر احد، جز [[حنظله بن ابی‌عامر]] که پدرش در میان مشرکان بود، توسط هند و زنان دیگری که در سپاه مشرکان حضور داشتند، مثله شد.<ref>ابن اثیر، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۳۰.</ref> و هند با گوش‌ها و بینی‌های آنان گردنبند و دستبند درست کرد.<ref>صالحی دمشقی، سبل الهدی، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۲۰.</ref>

برخی منابع، هند را از جمله افرادی دانسته‌اند که پیامبر در [[فتح مکه]] به آن‌ها امان نداده و آن‌ها را [[مهدور الدم]] دانست.<ref>دِیار بَکری، تاریخ الخمیس، ج۲، ص۹۴</ref> هند پس از[[فتح مکه]] مسلمان شد.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۰۲ق، ج۷۰، ص۱۶۶.</ref>او به نزد پیامبر رفت در حالی که چهره خود را پوشانده بود. سپس ایمان آورد و بعد چهره خود را نمایان کرد.<ref> مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۳۸۹.</ref> به گزارش ابن عساکر، هنگامی که هند اسلام آورد،  پیامبر به او گفت: برای خداوند شریک قرار مده، [[زنا]] مکن، [[دزدی]] مکن. هند گفت: مگر انسان آزاد زنا می‌کند. همچنین پیامبر گفت فرزندان را نکشید. هند در پاسخ او گفت که ما فرزندانمان را بزرگ کردیم و تو آن‌ها را در جنگ بدر کشتی. اما پیامبر پاسخ داد که خدا آنها را کشت.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۰۲ق، ج۷۰، ص۱۷۸.</ref> براساس برخی منابع، هند در [[مکه]] مشهور به زنا بوده است.<ref>ابن أبی الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق،‌ ج۱،‌ ص۳۳۶.</ref> اما شواهدی علیه این مطلب ذکر شده است.<ref>مهدی بن رزق‌الله، مزاعم و أخطاء و تناقضات و شبهات بودلی فی کتابه «الرسول، حیاة محمد»، ج۱، ص۵۴.</ref>

هند پس از مسلمان شدن به خانه خود رفت،‌ بت مخصوص خود را شکست و گفت: ما بخاطر تو مغرور بودیم.<ref>زرکلی، الأعلام، ۱۹۸۹م، ج۸، ص۹۸.</ref>  

برخی منابع، [[اسلام]] او را واقعی دانسته‌اند<ref>ابن اثیر، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۲۹۳.</ref>اما برخی در این‌که او واقعا مسلمان شده باشد،‌ تردید کرده‌اند.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱۲،‌ ص۳۵۰.</ref> از آنجا که او در زمان [[پیامبر اسلام]]، اسلام آورد، او را در زمره [[صحابه]] به شمار آورده‌اند.<ref>ابونعیم اصفهانی، معرفة الصحابة، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۳۴۶۰.</ref>

 

پس از مسلمان شدن هند، پیامبر به او گفت: اسلام را چگونه می‌بینی؟ هند: اسلام نیکوترین است مگر سه خصلتی که در آن است: رکوع کردن، روسری، فریاد این برده سیاه بر بالای [[کعبه]] (اشاره به اذان گفتن [[بلال حبشی]] بر بالای کعبه) پیامبر: بدون رکوع نمازی انجام نمی‌شود. آن برده سیاه، بنده خوب خداوند است، و اما روسری؛ پس چه چیز می‌تواند بهتر از روسری بپوشاند.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۰۲ق، ج۷۰، ص۱۸۲.</ref>